14 Augustus, Alvaiázere – Ansiâo 15 km


Laat op pad zonder ontbijtje omdat niets te krijgen was. Ook onderweg blijken geen Cafés te zijn. De route is wel mooi door een rustig, bergachtig en bosrijk gebied.

.

Dagtraject 7, 8 en 9

Veel inwoners moeten in Nederland gewerkt hebben, want ik zie binnen de kortste keren drie bekende containers in hun tuinen. De bedrijven bestaan allang niet meer zoals; de Technische unie, Van Gend en Loos en een papierversnipperaar.


 
  Mooi rustig, bergachtig en bosrijk gebied

Mooi rustig, bergachtig en bosrijk gebied

Mooi rustig, bergachtig en bosrijk gebied

Ik voel me wat slap, waarschijnlijk door de hitte van gisteren en het niet ontbijten. Gelukkig staan onderweg wat sinaasappels, perziken en druiven, zodat op de been gebleven kan worden. 

 

Steeds groener wordt het!

Steeds groener wordt het!

Steeds groener wordt het!

Rafael kom ik op de top van een scheidingsbergje tegen. Hij loopt ook verre van fris vandaag. De hitte is op de vroege morgen al bijna niet te harden, zodat het plan ontstaat misschien maar een half traject te lopen vandaag.

Olijfbomen nu tussen muurtjes 

Olijfbomen nu tussen muurtjes 

 

Oorspronkelijke manier van dragen

Oorspronkelijke manier van dragen

Op de berghellinkjes staan op elk mogelijk stuk Olijfplantages afgewisseld met druivenveldjes. Voor het eerst zie je overal de stenen muurtjes opgebouwd uit verzamelde keien langs de middeleeuwse weggetjes. Een vrouw draagt haar geoogste tuinspullen op een oorspronkelijke manier op haar hoofd. Waarschijnlijk is dit toch de lichtste manier! De dorpjes die we door lopen zijn uitgestorven en hebben geen Cafés.

Middeleeuwse weg voor Ansiâo

Middeleeuwse weg voor Ansiâo

 

 

De oase Nova Estrela

De oase Nova Estrela

 

Als we om 11:30 uur Ansiâo instappen hebben we nog steeds geen rustpauze gehad. De temperatuur doet nu al moeite om naar de 40° C te gaan, bovendien is het windstil. We besluiten dat het genoeg is voor vandaag. Het Restaurant Nova Estrela (nieuwe ster) wordt ons geadviseerd. Het blijkt een klasse restaurant te zijn waarbij de Patron met zijn vrouw ons vriendelijk welkom heet. Hij vertelt ook over de hittegolf maar heeft de verheugende mededeling dat deze morgen over is!

Met 2 bedden op een kamer kost het 15 Euro per p.p. wat een matsprijsje is. Rafael gaat meteen in de halve badkuip zitten om zijn voeten te weken. Op de reuzenblaren smeert hij een kwalijke tinctuur uit Eucalyptus, hopelijk helpt het. De vissoep in het restaurant is smakelijk en ruim voldoende om de avond te halen.

We rusten heerlijk uit en hebben dit beslist nodig. Op het terras is het tot laat in de avond bloedheet, maar wel gezellig. De Patron Saúl Santos (Paul) zegt prima met Hollanders overweg te kunnen. Hij is jaren geleden beroepswielrenner geweest en geeft aan de Route de l’Avenir nog gereden te hebben. Hij kent dan ook Lubberding, Zoetemelk en de andere toen bekende renners, die hij hoog schatte. Hoewel een grote Palmares was hij aan de Tour de France niet toegekomen. Hij had zoveel overgehouden dat het Restaurant gestart kon worden en wel zo goed dat nu de halve straat van hem is.

 Patron Paul

Patron Paul

 

Bijkomen met Rafael en Nick

Bijkomen met Rafael en Nick

 

Op het terras zit ook een Bohémienne Engelsman; Nick. Hij zegt wat in de uitgeverij en journalistiek te doen en heeft over de gehele wereld gezworven.
Enige jaren geleden heeft hij in Ansiâo een huis gekocht, toen nog voor 36.000 Pound. Enkele maanden later toen betaald moest worden in Euro’s was de Pound zover gedevalueerd dat 6000 extra moest worden betaald. Ook al door huwelijksproblemen moet hij nu van het half opgeknapte huis af. Hij hoopt op Engels bezoek om de deal te maken, maar de kans is klein. Het grote probleem voor de Engelse Pensionistas is de devaluatie, waardoor massa’s gedwongen zijn naar Engeland terug te keren, omdat het gewoon te duur geworden is.
Hetzelfde speelt in Spanje. Het is wel lachen met hem gezien zijn vele anekdotes. Portugal doet het economisch bijzonder slecht, omdat ze vooral op de pof leven, zegt hij.

Op het avondmaal moeten we lang wachten zodat de kameel goed te drinken krijgt. Eerst gaan de reguliere gasten voor. Paul is een echte charmeur, die met alle egards vooral de vrouwen ontvangt. Zijn jaloerse vrouw kan hier niet mee overweg en laat dit ook blijken. Wij vinden dit wel vermakelijk. Uiteindelijk krijgen we om 23:00 uur een uitstekende prak, alles door hemzelf klaar gemaakt, voor een redelijk prijs.

Een Portugees schuift aan die kerkorgels blijkt te repareren. Dit in geheel Europa, o.a. Santiago maar ook in Duitsland en Frankrijk. We krijgen nog een soort college met prentenboek toe.
Antonio is gedreven en beschikt over een unieke mix van techniek en muziek.
Voor de geïnteresseerden heeft hij een mooie site: http://www.antoniosimoes.eu

Antonio

 

 

Als we gaan slapen zijn we lekker uitgerust. Paul is beslist een aanrader en met 485 km ben ik dik over de helft!

tab