6 Mei, Alcaracejos – Hinojosa del Duque, 25 km

Vandaag een heel andere etappe. Het landschap is vlakker en loopt door weilanden met veeboerderijen, op de achtergrond wat heuvels. Na al de bergen een welkome afwisseling. Het dal van Pedroches is vruchtbaar en vol in cultuur gebracht.


    

Volop de landerijen in


Alcaracejos – Hinojosa del Duque 25 km


Hoogteprofiel


Rommelige boerderijen bepalen het landschap. Het rundvee staat meestal half op stal met een kleine mesterige uitloop. Ze krijgen het hard uitziende stroachtige gras, dat in balen gemaaid wordt, te vreten. De vergelijking met Nederland dringt zich op. Onze malse weiden zijn echt wel uniek.


Rommelige boerderijen


Het volgende dorp wordt na 4 km ingelopen; Villanueva del Duque. Klein aardig plaatsje compleet met Gemeentehuis en smalle straatjes. Op de vroege morgen vooral verlaten. Alleen ooievaars zijn alom aanwezig in hun nesten op de kerk en stadhuis.


    

Villanueva del Duque


De langgerekte lage bergrug wordt verder gevolgd het steeds rustiger wordende land in. Over mooie harde zandpaden die vrij vlak lopen stapt het lekker weg.


    

Vreemdsoortige ruïne


Steeneikjes zorgen voor de welkome onderbreking van het nogal kale landschap. Op de weggetjes kunnen zomaar kleine varkentjes (Patas negra) lopen. Door het vreten van de eikeltjes krijgen de hammen hun unieke gewilde smaak.


    

Wat meer steeneikjes


Melige toorts of Verbascum lychnitis, behoort tot de familie der helmkruidigen, (scrophulariaceae)

Deze meestal witte toorts is in Spanje altijd geel. Tweejarige plant dat bij de pluimachtige toorts sterk vertakt. Bloeitijd mei – oktober. Hoogte 60 tot 150 cm.

Ze wijzen langs de Camino de weg naar Santiago!


Het volgende nog kleinere plaatsje is Fuente la Lancha dat vooral bekend is omdat op deze landerijen de laatste grote slag tijdens de Burgeroorlog in 1939 plaats vond. De Marokkaans Nationalistische troepen namen hierna de gehele omgeving over.


    

Fuente la Lancha, 400 inwoners Iglesia de Santa Catalina


In het plaatsje komt de verderop parallel lopende Carretera uit, waaraan een prima Bar ligt voor de zo gewenste koffie. De inwoners maken zich hier niet druk. Alles verloopt in grote rust.


    

Landschap van de Pedroches


Het is nog vlakker geworden. De Carretera wordt overgestoken om dieper het boerenland in te gaan. Alle tijd om van de rust te genieten.


Río Guadamatilla


De Río Guadamatilla heeft nu al zijn zomerstand en is niet meer dan een beekje dat makkelijk met droge voeten kan worden overgestoken. Bij regenperiodes kan over de brug gegaan worden.


    

Geitenboerderij


Bij een Granja staan honderden geiten ongeduldig te trappelen. Nadat de boerin enkele hekken open gemaakt heeft rennen ze naar de niet zo groene weiden aan de andere kant. Ze leveren melk voor de Cabra kaasjes die op de boerderij gemaakt worden.


Stokoude steeneik


De solitaire steeneiken in het land zijn stokoud en helpen het water in deze zomers dorre streken vast te houden. Kleine boompjes die onder de barre omstandigheden groteske vormen hebben gekregen.


   

Thapsia villosa,of villous poisonous carrot (ruwharige giftige wortel), behoort tot de familie der apiaceae (schermbloemigen)

Vaste plant uit het Middellandse zee gebied en Noord Afrika. Wordt tot 2 m hoog en staat op een stevige steel die uit een dikke wortel komt. Vormt halve bollen met een doorsnede van 25 cm, die opgebouwd zijn uit kleinere bolletjes op een steel. Elke steel is een klein parapluutje bestaande uit 18 tot 43 bloemen met 5 helder gele bloemblaadjes.

Bloeien in april – juni. Wordt nogal eens verwisseld met venkel en engelwortel. Maar is zeer giftig. Contact met huid en wortels geeft jeuk en zwelling. De plant heeft geneeskrachtige eigenschappen en is gewaardeerd in de Homeopathie. De wortel levert een sap dat braakzuiverend werkt, blaartrekkend is, tegen schurft, als pijnstiller en tegen reuma gebruikt wordt. Onderzoek loopt naar de helende werking op Alzheimer en Parkinson. Extracten uit de wortel zijn te gebruiken als gele kleurstof.

Let op:

Lijkt sterk op grote engelwortel of Angelica Major. Dit engelkruid is helend en wordt in de voedingsindustrie gebruikt als smaakmaker (likeuren, limonades, anijssmaak). Let op verwisseling! De gele kleur van de bloemen en ruw gevormde harige bladeren geven het verschil aan.


    

El Campo


Langs de route nog voldoende bloemen, enkele vogels en insecten. Het vergelijk met de situatie thuis (Achterhoek) dringt zich op. Het mooie coulisselandschap is ernstig beschadigd door ongebreidelde ruilverkavelingen, rechttrekken van waterlopen en weghakken van alle bosschages. Juist hierin nestelden talloze vogels, hadden hazen hun legers, huisden reeën en waren vele insecten met hun prooidieren. Wat over is gebleven zijn eindeloze saaie groene velden eenzijdig ingezaaid met raaigras. Geen bloempje mag en kan er groeien. Insecten en weidevogels zijn verdwenen omdat nesten door de gierkrabbers vernietigd worden. De grond is dood zonder pieren en daardoor mollen. Wat over blijft is een ongelofelijk saaie monocultuur waar koeien ook niet gezonder van kunnen worden. Laat staan dat de melk er beter op wordt. Elk levend wezen heeft afwisseling nodig met kruiden naar behoefte om op een natuurlijke manier ziekten te genezen. Nu is de veearts of het slachthuis hier goed voor. Koeien komen niet eens meer de stal uit en worden gevoerd met gras dat gemaaid wordt van de eindeloze vlakten die de naam weide niet mogen dragen. Kieviten, grutto’s, scholeksters, leeuweriken, 50 jaar geleden in elke weide, zijn exotische zeldzaamheden geworden. Dit soort vooruitgang stemt droevig. Op enkele kleine perceeltjes proberen natuurliefhebbers nog wat in stand te houden. Soms worden beken voor veel geld weer in de oude meandervorm teruggebracht. De grote schade is onomkeerbaar. Voor het boerenbelang moet alles wijken. Met zijn allen zitten we in deze bijna duivelse cyclus waar geen ontkomen aan is. Niet om vrolijk van te worden. Misschien zoeken we daarom deze verloren natuur wel langs de Caminos!


    

Caminos met voorde


De temperatuur neemt intussen behoorlijk toe. Hoewel begin mei gaat het vandaag toch makkelijk door de 33 C. Boven de 35 wordt het afzien. Het zal niet lang duren voordat de hitte alles dor maakt.


Ermita de la Virgen de Guía


Een kapelletje langs de Carretera met piknikplaatsen nodigt uit om even te zitten. Alles is verlaten. Na het kapelletje moet de snelweg gevolgd worden totdat na een volgende beek linksaf het land ingeslagen wordt naar een industrieterrein in de verte.


Aanloop naar Hinojosa


Het neemt toch nog 4 km om aan de rand van de stad te komen bij een oude bron met erbij een Café. Het centrum is nog een stuk verder waar om 14:15 uur de sleutel van de Albuerge verkregen wordt in de Ayuntamiento. Deze ligt om de hoek en is verrassend groot en compleet.


Ayuntamiento aan het Plaza de la Catedral


In de Albuerge is al een andere Pelgrim aanwezig; Pacco die eerder al in Villaharta zo’n haast had, maar toch ook niet veel vlugger gaat.


Hinojosa del Duque

7200 inwoners

542 m hoogte


Hinojosa is een prachtig pareltje op de route. Middeleeuws vol met oude kerkjes en smalle straatjes. De absolute topper is de “Catedral de la Sierra” uit de 16e eeuw, nu zelfs tot nationaal monument gebombardeerd.


Catedral de la Sierra


Het is geen echte Catedral maar zo genoemd omdat het een waar kunststuk is waar alle stijlen in samenkomen. Het is de parochiekerk de San Juan Bautista (Johannes de Doper) en toont de welvaart die de inwoners hadden.


    

Hoofdingang met Korinthische zuilen


In 1236 werd de stad heroverd op de Almoraviden onder Ferdinand III, el Santo, die het gebied in leen gaf aan de Hertog waar de stad zijn naam aan te danken heeft. De omgeving was rijk aan koper – en loodmijnen terwijl de veeteelt tot in deze tijd een belangrijke bron van inkomsten is.


Aan het plein nog een prachtig gebouw; Camarin de la Ermita de la Virgen de Castillo. Op de plaats van een eerder kasteel in de 15e eeuw gebouwd.


Camarin de la Ermita de la Virgen de Castillo


Een leuk plaatsje waar meteen voor morgen extra ingeslagen wordt omdat een behoorlijk eenzaam traject afgelegd moet worden. Ook sigaartjes bij de Estanco waar om “Wilde” van La Paz gevraagd wordt. Deze sigaartjes lijden onder de crisis in Spanje en zijn bijna nergens meer te krijgen. De Señora kijkt even, pakt een trapje en vist een paar blikjes van het bovenste reaal. Ze moeten er wel 10 jaar gelegen hebben omdat de waarschuwingen er nog niet op staan. Wel nog de prettige prijs van toen. Overigens zijn ze nog prima. Aardige mevrouw die later nog enkele kaarten en bidprentjes brengt op het terrasje (Beetje moeilijk, wat doe je ermee; allemaal gewicht!).


Op de Ermita


Tegen de avond wordt het plein steeds voller. Langs de kerk zijn zitjes gemaakt waar het in de zomerse avond goed zitten is. Een Señor zit mompelend aan een biertje terwijl zijn vrouw later na de kerkdienst aanschuift. Ze neemt een glaasje Caracoles op sap, dat er (voor ons) toch wat vreemd uitzien.


De eerste echte warme zomeravond met het voordeel dat het in mei lang helder is. In de schemer is de kerk mooi verlicht. Wat een avond op de Camino om werkelijk tot rust te komen. Spanje is een geweldig land met aangename verrassingen!




De Albuerge ligt om de hoek waar Pacco al ligt te pitten. Prima adres vanavond na 327,5 km!


Albuerge Hinojosa del Duque

 

tab