7 September, La Robla – Poladura de la Tercia, 26 km

Goed geslapen. Ondanks de zomer is het ’s nachts behoorlijk koud. De extra dekens die voorhanden zijn, bieden op de slaapzak uitkomst. Let op; kan gevaarlijk zijn i.v.m. bedwantsen, want ze worden natuurlijk (bijna) nooit gewassen.

Vandaag de eerste echte bergetappe. We kijken er naar uit. De sleutel wordt als gevraagd in het brievenbusje gegooid en op pad. Maar… Hejo komt er achter zijn speciale wandelstok kwijt te zijn. Terug naar de Herberg en proberen de Hospitalero te bellen, die natuurlijk niet opneemt.

Hejo aan de pruimen

Nog met zijn speciale stok

Met ijzeren draadjes vissen we uiteindelijk de sleutel uit de bus en zoeken de stok; onvindbaar. Misschien gisteren buiten laten staan of bij de Bar van Marcus? De stok is Hejo’s kindje. Hij bestaat uit twee delen die met schroefdraad aan elkaar wordt bevestigd zodat hij in de rugzak past en meegenomen kan worden in het vliegtuig.

Een tikje in mineur wordt met de Camino begonnen. Voorlopig in de schaduw omdat de zon achter de berg zit. Het truitje is behoorlijk nodig.

Dagtraject en hoogteprofiel

Het venijn zit vandaag in de staart met een flinke berg als afsluiting. Voorlopig wordt de loop van de Río Bernesga over een asfaltweg gevolgd. Een aquaduct, de Encañao wordt onderdoor gestoken. Hij is uit 1795, maar de Romeinen hadden al een eerdere versie. Het water van de Bernesga wordt in Peredilla stroomopwaarts afgetapt en over de weg naar de weilanden geleid.

Aquaduct Encañao

Even verderop de oude brug Puente de Alba dat naar het gelijknamige gehucht leidt.

Puente de Alba

Na 50 minuten zijn we uit de schaduw van de berg en is de zonnewarmte weldadig. De rivier, snelweg en trein volgen allen het dal. Een lang gedeelte grindpad loopt langs de spoorlijn, die op de terugweg vanuit de trein te zien is.

Gedeelte langs spoorlijn

Na 9 km La Ermita del Buen Suceso ingeklemd tussen spoorlijn en snelweg. De historie gaat terug tot de tijd van de invallen door de gevreesde Almansor voor het jaar 1000 en bood veiligheid aan de bevolking. Het is nog steeds het belangrijkste Mariaheiligdom in het dal van de Gordón met jaarlijkse processies.

La Ermita del Buen Suceso El Santuario de Nuestra Señora del Buen Suceso

Aan de andere kant van de Carretera een Café wat goed uitkomt. De eerste koffie met een uitgebreide keuze aan Tortillas. Wat een lekkere hapjes voor onderweg zijn deze Spaanse eieromelet pannenkoeken, maar dan van het gevulde soort.

Tortilla

Ze zijn ca. 4 cm dik en bestaan standaard uit ei, gekookte aardappels en ui. Daarnaast zijn variaties mogelijk met champignons, paprika, worst en alles wat je maar wil. Er passeert zowaar een andere Pelgrim, de eerste die we tot nu toe gezien hebben. Het is een Italiaan met haast.

De kaart geeft de resterende route door León – Castilia mooi aan

Let op slecht weer alternatief vanaf Buiza over Villasimpliz – Villamanin – Villanueva en Busdungo (door het dal)

Het dal wordt wat breder waarna onder de viaduct van de Hoge snelheidslijn wordt doorgelopen. Tijdens de Burgeroorlog was dit grensgebied waar heftig gevochten is.

Viaduct Hoge snelheidslijn

☼ Franje anjer of Dianthus

Door de Grieken gezien als een Goddelijke bloem uit de familie van Caryophyllaceae. Groeien meestal meerjarig in gematigde streken in honderden varianten. Als kruid gebruikt in de parfumindustrie maar ook als middel tegen maagklachten en koorts.

De laatste wat grotere plaats is La Pola de Gordón. Nu is het oppassen: hier kan nog van alles gekocht worden. De volgende 46 km is eigenlijk niets te krijgen, dus hou er rekening mee.

La Pola de Gordón

We hebben een wat makkelijker oplossing gekozen door gisterenavond een Casa Rural in Poladura de Tercia te reserveren. Als je hier eten wilt, is dit beslist noodzakelijk.

Voor de laatste maal gaat het over de Bernesga bij het dorp Beberino. De berghellingen komen nu dichtbij.

Beberino De hellingen beginnen nu echt

Rechtsaf een klein asfaltweggetje in waar gewaarschuwd wordt dat het een bergweg is. Vanaf nu klimt het aan een stuk door. Het is ook behoorlijk warm geworden waarbij het Hejo minder makkelijk afgaat.

Ermita de Nuestra Señora del Valle

De route wordt leuker omdat door een nauw dal met steile rotswanden gelopen wordt.

Na enige tijd over het praktisch verlaten weggetje staat aan de rechterzijde een kapel de Ermita de Nuestra Señora del Valle. Elke streek heeft een eigen Virgen als beschermheilige met bijzondere eigenschappen. Deze is van de streek rond Buiza.

Buiza in ligt aan de rechterzijde meteen de Albergue, dat zoals meestal een omgebouwd schooltje is en er goed uitziet.

Alberge Buiza Dorpskerkje

Het dorpje in loopt behoorlijk omhoog. Op het pleintje een heldere bron. Verderop Spanjaarden aan een biertje op een balkon. Denk dat het een cafeetje is maar dat is hier niet. Toch brengen ze een biertje, zelfs nog één als Hejo er aan komt. De bevolking is werkelijk vriendelijk. Heerlijk, want de warmte hakt er behoorlijk in.

Een echt probleem dient zich aan met de gezondheid van Hejo. Het klimmen kost hem teveel kracht en hij zit er echt doorheen. Hij heeft een aneurysma en de steile helling die nu volgt zou gevaarlijk worden. De oplossing is een taxi die hem naar Poladura de la Tercia brengt. Dezelfde mensen van het biertje bellen en even later staat er een auto. Volgens de chauffeur zou dit ritje 7 Euro kosten (blijkt later 22 Euro te zijn wat wel logisch is gezien afstand en hoogteverschillen).

Hejo met gekregen biertje

Buiza ligt op 1120 m hoogte. Er wordt een veldweg gevolgd die direct behoorlijk begint te klimmen. De echte bergen zijn begonnen met heerlijke vergezichten. Vroeger was dit weggetje de hoofdroute naar Asturias, bijna onbegrijpelijk.

Na Buiza

De omgeving is nog behoorlijk droog. Toch barst de herfsttijloos met zijn opvallende lila bloemetjes uit de bodem. Het is nog oppassen om er niet op te trappen.

☼ Herfsttijloos of Colchium autumnale Plant uit de Herfsttijloosfamilie (Colcicaceae)

Groeit vooral in Mediterraan klimaat in geheel Spanje. Bolgewas dat in de herfst bloeit zonder bladeren. Zeer giftig. Bladeren en vruchten sterven af in het voorjaar.

Lijkt op Krokussen maar heeft hier niets mee van doen. Natte velden op de Spaanse Hooglanden kleuren paars van de bloemetjes in de vroege herfst. Dit toverkruid werd gebruikt tegen geelzucht, jicht en kanker. De werkzame stof Colchine is sterk giftig met een klein verschil tussen werkzaam en dodelijk. Wordt gebruikt in de Homeopathie.

Graasdieren vreten dit kruid van nature niet. Gevaarlijk als restanten in het hooi zitten.

Het is nu zwaar klimmen. Prachtige omgeving met spectaculaire natuur. Heerlijk bij deze prachtige omstandigheden. Goed dat Hejo afgehaakt is. Het was misschien fataal teveel geworden.

Pracht omgeving

Het is nu gortdroog, maar uitgesleten geulen op het pad maken duidelijk dat het wel eens anders is. In het voorjaar met regen en sneeuw zal het moeilijk worden. Voordat uit Buiza wordt vertrokken, is het advies bij de bevolking te vragen of het verantwoord is. Onder het voorgaande kaartje wordt een goed alternatief door het dal beschreven.

De “Neus” Bergboompjes

Langs de heide, brem en struiken loopt de weg doorgaand naar boven. Heerlijke zuivere kruidige lucht. Wat is pelgrimeren fijn vooral in streken waar niemand te zien is.

Forcadas de San Antón

Scherpe rotsen vooruit geven aan dat het hoogste punt dichtbij is; Las Forcadas de San Antón op 1462 m hoogte. In de middeleeuwen moet hier een noodopvang hebben gestaan voor Pelgrims.

Plateau op hoogste punt 1462 m hoogte

De weg komt uit op een soort plateau waar het pad nog een stukje oploopt en al gauw een blik biedt in het volgende dal.

Dalen door dennenbossen

Nu lekker dalen. De pas wordt er flink ingezet. Dennenbossen vormen een mooie afwisseling met andere begroeiing.

Logisch dal

Het tempo zit er goed in en de weg lijkt duidelijk; het brede rotspad volgen. Na een tijdje geen pijlen meer is altijd hachelijk, nu ja het volgende dal zal wel komen. Achteraf had in de bocht voor deze vallei linksaf een klein paadje gevolgd moeten worden.

Door de Gorges

De weg versmalt tussen rotsen door. Het zijn een soort Gorges, wel speciaal. Bijna verdroogde beekjes stromen alle kanten op. In de verte is een dorpje te zien. Wel wat erg gauw, kan dus niet kloppen.

De volle breedte van het dal van de Tercia

Het dorp in gaat de zandweg over in asfalt welke direct naar een mooi kerkje loopt. Een man is een karretje aan het afladen. Op mijn vraag of het Poladura is blijkt dit dorp nog de nodige km verderop te liggen. Nergens een cafeetje te vinden in San Martín de Tercia, dan maar picknicken op een bankje.

San Martín de Tercia

Toch een uur lopen met nog een tussendorp over een weinig bereden asfaltweg. Het dal is indrukwekkend, waarbij overal scherpe rotskammen te zien zijn. Nog altijd dik boven de 1220 m moet er ’s winters wel een hoop sneeuw liggen, wat te zien is aan de gekleurde palen langs de weg.

☼ Blauwe Monnikskap of Aconitum napellus uit de Ranonkelfamilie, Ranunculaceae

Bloemen in de vorm van een helm of monnikskap. Bladeren diep gespleten. Wortels met vlezige knollen. Groeit vooral in bergweides. Prachtige bloemen diep blauw tot 150 cm hoogte. Bloeien de gehele zomer. In Nederland gebruikt als borderplant. Pas op voor deze plant! Sterk giftige en hallucinerende plant door de aconitine (alkaloïde). Zelfs sap op huid kan heftige reactie oproepen. Werd door de Moren in Spanje gebruikt als pijlgift en om vijanden mee uit de weg te ruimen. Onmisbaar deel van heksenzalf!

Poladura de la Tercia met Albergue

Eindelijk Poladura de la Tercia. Klein dorp, linksaf omhoog en daar is Casa Rural Posada El Embrujo. De ontvangst door Hejo is hartelijk met een welverdiend biertje. De Posada heeft een mooie tuin waar het lekker in het zonnetje zitten is. Er net naast ligt de Albergue, wat veel goedkoper zou zijn (we betalen nu voor een kamer 45 Euro, wat p.p. gedeeld wel erg weinig is).

Casa Rural Posada El Embrujo

Als het zonnetje verdwenen is, koelt het razendsnel af en is het buiten gebeurd. Het wasje kan nog lang in de zon hangen aan zijkant en is met een straf windje vlug droog.

Poladura de la Tercia

67 inwoners

1230 m hoogte

Posada wil zeggen dat het een postkoetshalte was. Op de vraag wat Embrujo betekent, zegt de vrouw; hoe zal ik dat nu zeggen? La Bruga betekent de Heks, dus is het eigenlijk een oud heksenhuis. De streek staat bekend om zijn heksenverhalen. De kamer met bad is perfect. Het eten later aanzienlijk minder. De kikkererwten worden te koud opgediend en gaan weer terug. De serveerster kijkt er niet vrolijk bij, zodat de conclusie is; één van de heksen!

Lekker onder een dekbed

Nog een verrassing: Morgenvroeg geen ontbijt voor 9:00 uur. Vroeger, dan zetten ze koffie met brood klaar, dus dat moet dan maar. Morgen weer een echte bergetappe met de hoogste passen. Besloten wordt dat Hejo per taxi tot een Café gaat na de volgende top waar we elkaar weer oppikken. Vandaag geen slaapzak maar een lekker dekbed met 53 km op de teller!