8 September, Poladura de la Tercia,- Pajares 15 km

Prima slapen in een doodstil huis. Om ca. 7:30 uur maar eens beneden kijken. Op tafel brood en koffie in een thermoskan, die zoals verwacht lauw is. Nu ja, je komt in ieder geval met een soort ontbijt op pad. Vandaag de koningsdag met de hoogste toppen. De route is ca. 15 km, lijkt niet veel maar gezien de bergen het advies vooral niet meer te plannen! Hejo maakt het prima maar gaat met een taxi over de Arbas del Puerto waar we elkaar hopelijk weer ontmoeten in een Café (de handy maakt het tegenwoordig een stuk makkelijker).

Dagtraject en hoogteprofiel

Vanuit de Posada loopt de route naar beneden. Aan de overzijde van het dal de pieken van de rotskam die overgestoken moet worden. Buiten een blaffende hond en een verre haan is alles doodstil.

Poladura uit

Het dorp net uit moet links eerst een stukje het riviertje gevolg worden. Aan de rechterzijde een breed nieuw zandpad, met de shovel geëffend, maar daarom niet minder steil. Meteen klimmen, voetje voor voetje, met terugkijkend Poladura onder een onbewolkte hemel met wat ochtendnevel.

De aanloop naar de bergkam met beneden Poladura

Het brede zandpad stopt abrupt en gaat over in een kronkelend bergpad. Langs de scherpe kam van de Cháncara. Aan alle zijden pieken en groene dalen, waarbij het opvalt dat langzamerhand meer bloemetjes groeien. Hier valt meer regen.

Heerlijke dalen met de kam van de Cháncara

Over de top van de Eros naar het volgende smalle tussendal voor de echte klim naar de Romeros. De route wordt met houten wijzers goed aangegeven wat geruststellend is.

Over de top van de Eros naar de Romeros

☼ Goudknopje of Cotula coronopifolia uit de composietenfamilie, Asteraceae

Afkomstig uit Zuid Afrika. Bloeit juli - oktober, 10 tot 50 cm hoog. Vlezige plant. Bloemhoofdje met buisbloempjes

De omgeving is kleinschalig met mooie vergezichten. Een jager met jachthonden geniet van de natuur. Een praatje is gauw gemaakt. De man is in zijn element, veel te schieten is er niet vertelt hij. Het is vandaag een feestdag voor Asturias vertelt hij, waar we dichtbij zijn.

De jager geniet vooral van de natuur

De werkelijke klim naar de Romero met de Crucero de San Salvador op de rand loopt over een echt bergpaadje. Echt moeilijk wordt het nooit onder deze prachtige weersomstandigheden. Grillige massieven en rotswanden aan alle zijden, waar het paadje tussendoor slingert.

Naar de top van de Romero

Dit geeft zulke mooie opnames dat er wat meer getoond worden. Het Cruz de San Salvador is op een perfecte plek neergezet en al een tijdje te zien. Het is nog niet het hoogste punt van de route maar met 1448 m mag het er zijn.

Cruz de San Salvador

Het kruis staat nu 3 jaar en heeft alles om uit te groeien tot symbool van deze route.

Een steenmannetje geeft het vervolg van de weg aan. Het hoogste punt van de Camino ligt dichtbij op de Canto la Tusa 1572 m hoog.

Steenmannetje naar de Canto la Tusa hoogste punt San Salvador 1572 m

Aan de andere zijde beneden ligt het dorp Busdongo ogenschijnlijk dichtbij. Het slechtweeralternatief loopt door dit dal.

Busdongo in het dal

☼ Gaspeldoorn of Ulex europaeus

Plant uit de vlinderbloemfamilie (Leguminosae). Een gedoornde groen blijvende struik die op zandgronden groeit. Kan afmetingen bereiken tot 3 m hoogte. Hier in de bergen laag waarschijnlijk door zijn vorstgevoeligheid, maar loopt steeds uit. Op de woeste velden langs de Camino del Norte kleiner. Bladeren zijn groene naaldvormige doorns 1,5 tot 2,5 cm lang die gemeen prikken (zoals langs dezelfde Camino del Norte als er paden door lopen!). Bloeit goudgeel van februari tot herfst. De peulen zijn zwart, bevatten cytisine en zijn giftig (net als Gouden regen!). Zijn langs de kusten van Europa te vinden maar ook in het binnenland waar het haarfijn aangeeft waar zandplekken in kleigronden zitten. Gevoelig voor vorst, maar loopt steeds weer uit.

Langs kale groene berghellingen loopt het 100 m naar beneden. De weiden worden steeds fleuriger maar erosie dreigt. Dit probeert men te voorkomen met uitgebreide plantages van dennen. Aan de andere zijde de Vista Arbas dat met zijn 1560 m het tweede hoogste punt is.

De route volgt het pad door de dennenplantages met goede wegaanwijzing

In de diepte ligt Arbas del Puerto met zijn Colegiata de Santa María. Door heide, brem en struikgewassen gaat het naar benden door het dal van de Madera.

Arbas del Puerto Rio Caballetas

Het beekje heet de Río Caballetas, niet voor niets, want even later moet langs een kudde vreedzame koeien gelopen worden. De velden zijn paars van de Herfsttijloos.

Vreedzame koeien en velden Herfsttijloos

De Portilla Venta Pajares is dé belangrijke pasovergang door het gebergte en komt dichterbij. Eerst moet kronkelig en steil naar Arbas del Puerto afgedaald worden.

Portilla del Pajares La Colegiata de Santa María

Van verre is muziek te horen dat zo passend is in de bergen op de grens met Asturias; Gaita met trommelbegeleiding. Op de Carretera gekomen wordt een klein stukje terug naar de kerk gelopen. De Gaita klinkt opgewekter dan de Schotse variant, iets hoger ook.

Gaita spelers in Arbas del Puerto

Helaas is de herberg gesloten. Al in de middeleeuwen was er een opvang voor Pelgrims in dit hooggebergte net als in Roncesvalles en O’Cebreiro.

Langs de Carretera moet gelukkig maar een kort gedeelte naar de pas gelopen worden. De Río Bernesga stroomt er langs en ontspringt in de buurt. De waterscheiding op deze pas is meteen de grens met Asturias.

Net voor Portilla Venta Pajares Rechts er omheen

Voor de Portilla Venta Pajares met zijn parkeerplaatsen moet rechtsaf geslagen worden over een bergpad. Er moet een Café dichtbij zijn, maar die is gesloten dus maar de route volgen. De vraag is wel waar Hejo zit. Nu volgt één van de mooiste stukken van de Camino. Rauw, steil en langs smalle kronkelige veepaadjes waarbij het goed uitkijken is. Dit kan bij slecht weer gevaarlijk worden. Een goed alternatief is om de Carretera te volgen. De vrachtauto’s die naar boven zeulen doen dit zo traag dat ze gemakkelijk te ontwijken zijn (door dit alternatief loop je één van de mooiste stukken mis!). Bij de Portilla begint Asturias

☼ Asturias

Hier is de oorsprong van Spanje te vinden. Tijdens de Moorse overheersing is deze regio, vooral beschut door de bergen, altijd vrij gebleven. Het waren geduchte krijgers en vele Visigoten vonden hier hun toevlucht. “Don Pelayo”, de eerste koning van Asturië, versloeg voor het eerst de Moren in 722 bij Cavadongo.

Zo begon de Reconquista, waarbij de ontdekking van het graf van Santiago goed uitkwam bij de herverovering van Spanje en Santiago de Nationale patroon is geworden als Matamoros of Morendoder. De Spaanse kroonprins krijgt nog steeds de titel; “Prins van Asturië”. De vlag is blauw en komt vaak terug in de fel beschilderde huizen. Eerst was Oviedo de hoofdstad, maar al in 940 werd dit León. In 1230 ging de regio op in Castilië en León waarna het minder belangrijk werd. De streek heeft een eigen cultuur en dialect het “Bable”, dat naar het westen richting Galicië langzaam overgaat in het Galego.

Naast de Portilla Venta Pajares Hellingen van 17%

Door een steil weiland met drassige stukken naar beneden over de Carretera met aan de andere zijde een veepoortje door het ongewisse bergland in.

Macizo de Ubiña met 60 toppen boven de 2000 m

Wat een lot uit de loterij om met deze weersomstandigheden hier te lopen! Het Massief de Ubiña heeft bijna 60 toppen boven de 2000 m een geweldig aanzicht. Net als in de Pyreneeën bij Roncesvalles en bij Cée voor Finisterre ben je een geluksvogel als je het zo treft.

De koeien zijn uitermate vreedzaam en geen enkele aanleiding om bang voor te zijn. De drinkbakken worden gevoed met helder en prima drinkbaar water (geprobeerd) dus niet teveel water mee sjouwen!

Prima drinkwater

Hoewel vreedzame koeien? De schrik is er wel als plotseling een grote onmiskenbare stier het pad blokkeert met naast hem een grazende koe. Het paadje loopt er tussendoor, wat nu? Omheen lopen zal niet lukken en hij ziet er nogal vredig uit. Vlug een foto maken (de koe is door de snelheid weggevallen) en met “low” profile erlangs.

De stier kijkt amper op als langs hem geschoven wordt.

En “echte” stier!

Een eindje verder wel een zucht van opluchting, meestal gaat het goed!

Bergpaadjes Weide met veel vliegen

Het bergpaadje komt uit op een breder pad dat door een beukenbosje loopt. De weg wordt een ontzaggelijke modderpoel, die moeizaam via de kanten ontweken wordt. De weides daarna zijn gemakkelijker te doorkruisen. Aan het eind een steenslagweg waar een familie Spanjaarden aan komt fietsen. Ze stoppen en vertellen dat verderop een Bar is waar een Duitser op een Pelgrim wacht. Hoe is het mogelijk; dat moet Hejo zijn!

Met Hejo verenigd bij Bar El Ruchu

Nog een stuk lopen maar een telefoontje maakt duidelijk dat het zo is. Komt goed uit want het is warm geworden en vanaf vanmorgen is nog niet gerust. De Bar ligt aan de doorgaande weg naar de Portilla, waar auto’s naar boven zwoegen en hoog in de bergwand de trein door tunnels boort. Het is een vast onderdeel van de Vuelta de España de tegenhanger van de Tour de France. Na lekker bijgekomen te zijn wordt gezamenlijk het laatste stuk naar Pajares gelopen over een hol weggetje.

Langs de autoroute Pajares

De Albergue is gauw gevonden. Het is een dorpje van bijna niets met 138 inwoners. Zo is er niets te koop en ook geen Café. Maar een geweldige verzorging door Mariza!

Wapen Pola de Lena

Pajares

Inwoners 138

780 m hoogte

In de Albergue wordt op de benedenverdieping druk door bewoners gebruik gemaakt van computers. Boven is de Albergue die we maar vast opzoeken. Er staat een bord dat een nummer gebeld moet worden, maar gaan eerst douchen. Net onder de douche worden we opgeschrikt door een vrouw, die duidelijk maakt dat eerst aangemeld moet worden enz. Gelukkig wordt het allemaal niet zo heet gegeten en kunnen we het perfect met haar vinden.

Pajares met Albergue

Een leuk dorpje met oorspronkelijke Horrió, Kerkje met Virgen en ruïne van een oude Pelgrimsherberg.

Horrió Trekgespan voor Ossen

Mariza kookt een sterrenmaal; geweldig. We hebben haar het nodige extra gegeven (het maal kost standaard iets van 8 Euro!). De wijn hebben we apart afgerekend. Ze weet bovendien voor morgen een nieuw geopend adres die alvast ingeseind wordt, perfect.

Mariza Geweldige kokkin

Met het afscheid nemen buiten de gebruikelijke 3 zoenen waar ze van opkijkt. In Nederland doen we er altijd 3. Oh, zei ze in Spanje 4 en gaf er nog één.

Avondschemering

In de avondschemering lekker buiten met blik over de bergen. Op het muurtje naast ons kruipt een speciaal kevertje, dat onmiskenbaar een Coloradokever is. Niet zo best voor je aardappelen!

Coloradokever

Hejo is goed te pas en besloten wordt morgen de route gewoon weer op te pakken. We lachen heel wat af samen en duiken rozig het bed in na 68 km. Wat een dag!