10 September, Torrijos - Escalona 25 km

De vriendelijke waard komt net op tijd in zijn autootje aanrijden om koffie met een broodje te nemen. Het overnachten in de Hostal naast het Café kost 15 Euro, het eten met pilsjes nog eens 14 extra. Een aan te bevelen adres!
Voor achten gaat het voor een normaal traject vandaag de stad uit. Voorlopig het laatste vlakke gedeelte voor de bergen. Deze lonken in de verte en staan garant voor een meer afwisselende route.

Konijnen springen overal rond

Bij afgravingen naast een industrieterrein springen de konijnen aan alle kanten weg. Elke keer valt dit weer op, omdat in andere gedeelten van Spanje bijna geen wild te vinden is.

Het lange leempad met steenslag loopt ditmaal naar Val de Santo Domingo. Het loopt langzaam wat naar beneden, waarbij in de verte de bergketens van het Sistema Central steeds dichterbij komen.

Leempad naar Val de Santo Domingo

De route is door de olijvenbomen al iets afwisselender. Val de Santo Domingo is een klein dorpje met een marktje dat moeizaam op gang komt. Spanjaarden zijn nu eenmaal niet vroeg.

Val de Santo Domingo

Het  dorp uit gaat het over de autosnelweg via een vrij kaal golvend langzaam aflopend landschap. Maqueda is uren van te voren te zien door zijn kasteel dat het landschap op de top van een hellinkje domineert.

Aflopend landschap naar het Sistema Central

Het is toch te merken dat de bergen dichterbij komen. Het gras is wat dikker en zelfs struikjes staan langs het pad. Misschien valt hier net iets meer water.

Toch iets groener met konijnen

Net voor Maqueda moet het asfalt van de Carretera 1,5 km gevolgd worden. Gelukkig is de weg op zaterdagmorgen bijna verlaten.

Net voor Maqueda

De autosnelweg wordt onderdoor gestoken en zo ook de bijbehorende rotonde. Voor de liefhebber staat er zelfs een grote Hostal waar best te overnachten zal zijn. Maqueda ligt op de top van een heuvel zodat voor het kasteel links behoorlijk omhoog geklommen moet worden. Dit kasteel is nog door de Moren gesticht in de 10e eeuw, veroverd door Alfonso VI in 1083 op doorreis naar Toledo. In de jaren daarna was het onneembaar voor de aanvallen van de Almohaden (Moren). De naam Maqueda is Arabisch voor; Stabiele vesting, wat dus wel klopte! Het is één van de beter bewaard gebleven kastelen in Spanje met muren van 3,5 m dik. Dat zal wel mede de reden zijn dat de Guardia Civil hier nu zit en het niet bezocht mag worden.

Santiago gevesten en schelpen in Wapen

Castillo de la Vela

Het kasteel is in 1469 door vechtjas Don Gutierrez de Cardenas herbouwd waarna zelfs de Infanta Isabel hier opgroeit (zie Torrijos). Hij arrangeert het huwelijk tussen Isabel en Ferdinand, die Los Reyos Católicos worden. Is daarna hun steun en toeverlaat in vele functies en vaste begeleider. Aartsvechtjas o.a. bij Granada en Tordesillos. Zijn zoon wordt later door Karel V tot hertog benoemd.

Don Gutierrez de Cardenas
Commandeur van de orde van Santiago

Tjonge, aan het plaatsje dat boven aan de heuvel zit, is deze rijke geschiedenis niet direct af te zien. Het Café is intussen wel erg welkom zodat eerst maar eens lekker gezeten wordt met een klein sigaartje en een Café con Leche.

Mudéjarkerk Santa María de los Alcázares

Er tegenover zit de oude Mudéjarkerk Santa Maria de los Alcázar. Het ziet er wat vreemd uit met oude metselwerkrestanten bij de ingang. Dit zijn metselwerkbogen die nog veel ouder zijn dan de kerk. Ze behoren tot de oorspronkelijke vroeg middeleeuwse stadsmuren en zelfs Romeinse restanten, die verder weggebroken zijn. Ervoor staat de stenen pilaar (Rollo), dat de macht van het Gerechtshof uitbeeldt. En dan te bedenken dat hier nog maar een 580 mensen wonen!
Het stadje uit wordt al gauw rechtsaf een mooie binnenweg ingestoken, nu een helling op. Weidse golvende velden met olijvenbomen worden doorgestoken tot opeens eens natte voorde voor ons ligt. Het is de Arroyo de Prada met nog behoorlijk water ook. Het water is zo diep dat maar net de voeten droog gehouden worden. Zelfs eenden huizen hier aan het onwaarschijnlijke gesnater te horen.

Voorde Arroyo de Prada

Aan de andere zijde omhoog langs de grote boerenhoeve Casa de Charpona door de kale velden met hier en daar een boompje.

De bergen komen prettig dichtbij

Het laatste gedeelte wordt de route afwisselender, heuvelachtiger met mooie doorkijkjes. Het blijft gortdroog maar toch neemt de begroeiing toe.

Net voor Escalona

De bebouwing komt steeds dichterbij, waarna onder de autosnelweg doorgestoken wordt. Nu wordt het even druk met het oversteken van rotondes en het nemen van de juiste afslag richting de rivier. Onder langs Escalona stroomt de Río Alberche grillig en breed langs zandbanken.

Brug over de Río Alberche

Deze brug moet overgestoken worden langs een smalle druk bereden brug met mooie uitkijkjes op de zandbanken en stroompjes beneden.

Río Alberche; een echte bergrivier

Dat betekent je zo smal mogelijk maken en langs de muurtjes vlug naar de zekerheid van de inhammetjes op de brugpilaren. Spanjaarden rijden niet agressief en geven de tijd veilig de andere kant te bereiken. Escalona ligt met zijn burcht en stadsmuren prachtig op een strategische heuvel boven de rivier. Voor het kasteel ligt een klif die 30 m recht naar beneden loopt.

Castillio – Palacio de Escalona

Het doet bovendien zijn naam eer aan want Escalona moet wel afgeleid zijn van het woord “Escalonado” (trapsgewijs). Over de brug loopt naast de weg een pad aldus bloedsteil 30 m omhoog. Boven een prachtig uitzicht over de afgelegde route. 

Vergezicht terug vanaf Escalona

Zo tegen kwart voor twee wordt aan het centraal gelegen pleintje op een terrasje neergeploft. De hitte is zoals gewoonlijk ver boven normaal Pelgrims peil zodat het aangeboden pilsje van een paar aardige Spanjaarden als geroepen komt. Zij komen uit Madrid en zijn ook Pelgrims die de CF gelopen hebben. Dit geeft altijd aardig stof tot het uitwisselen van ervaringen.

Pleintje Escalona

Om het hoekje zit de Policía Local waar de sleutel afgehaald moet worden voor de Refugio. Helaas is het zaterdagmiddag en alles gesloten. Nu een Hostal nemen? Even verderop zit Casa Miranda. Terug bij de Bar zijn ze zo aardig te bellen met de politie wat nog niet direct lukt. Op aanwijzing wordt gelopen door het plaatsje naar de Guardia Civil, waarnaast de Refugio moet liggen. De Guardia Civil weet nergens van (ze geven wel een stempel). Net als naar buiten gelopen wordt komt de Policía Local eraan en openen de Refugio. Het is een simpele maar functionele ruimte met bedden en douche in het Colegio Público, beheerd door de plaatselijke Amigos de Santiagio, prima!

Terug het centrum in is nog een aardig stukje lopen langs de stadsmuren en poorten.

Stadsmuren dichtbij Refugio

Door de Stadspoort

Het is een prachtig bewaard oorspronkelijk plaatsje met intieme kronkelende winkelstraatjes.

Het is veroverd door Alfonso VI in 1083, op weg naar Toledo, op de Almohaden. Rond de stad werd een kilometers lange hoge muur opgetrokken, waardoor de stad praktisch onneembaar was en de vele aanvallen van de Moren daarna weerstond.

Verschillende stadspoorten zijn nog intact. De stad heeft vooral geleden door de aanval van Napoleon in 1808 die de boel ruïneerde.

Oude straatjes

Aan het pleintje wordt bij de bar later gezellig gegeten, waarbij de vriendelijke mensen nog extra bedankt worden voor de hulp bij het zoeken naar de herberg.

Ayuntamiento

Terug naar het bed is nog een behoorlijk stuk lopen maar ben nog steeds de enige Pelgrim in weken, zodat alle ruimte voor mij is. Het bed in is het al ruim donker maar toch 549 km afgelegd!