24 Augustus, La Roda – Minaya 17,9 km

Om 7:00 uur op pad om zoveel mogelijk km te maken voor de middag. La Roda uit volgt een nieuw fenomeen; de route loopt nu grotendeels parallel met de Ruta de Don Quijote.

La Ruta de Don Quijote

Deze route wordt steeds aangegeven door houten paaltjes met een groene kop.

Don Quijote paaltjes

Gelukkig staan de gele pijlen er ook nog steeds. De randen van dit soort stadjes zijn niet het mooiste. Veel puin, verlaten industriehallen en troep. Het gaat Spanje echt niet goed en dat is te zien ook.

Bij het verlaten van La Roda

De bermen zijn begroeid met vervaarlijk uitgedroogde distels, die in het hele binnenland voorkomen.

Uitgedroogde distels

De route is net zo eindeloos als gisteren zodat de blik maar weer op oneindig moet worden gezet. Dit vergt wel uithoudingsvermogen. Goeie grutten, Pelgrimeren is juist zo leuk door alle mensen die je ontmoet met de bijbehorende verhalen uit de gehele wereld.

Blik op oneindig

Het ziet er niet naar uit dat op deze tocht veel contacten worden gelegd. Gelukkig is de “Handy” een handig en onmisbaar hulpmiddel, waardoor regelmatig contact met het thuisfront gehouden wordt.

Picknick plek

Toch doet de overheid pogingen het gebied aantrekkelijker te maken door het aanleggen van fiets/wandelroutes met bijbehorende picknick plekken. Gezien de weinige ontmoetingen en het onherbergzame karakter van het landschap gaat dit niet lukken. Een eindje verder staat midden in de leegte weer een zonnecollector installatie. Deze draaien met de zon mee en leveren stroom aan het lichtnet.

Weer zonnecollectors

Bij elk plaatsje en ook zomaar ertussen in de kale velden is wel zo’n installatie te vinden. De zon is hier wel wat feller en schijnt meer dan in Nederland. Toch moet er nog steeds behoorlijk geld bij en zijn ze net als windmolens niet rendabel. Zoals altijd met subsidies ligt fraude op de loer, dus hadden goocheme Spanjaarden bij de zonnecollectoren dieselmotoren met generator geplaatst. De extra stroom zorgde voor slapend rijk worden. Nu is hier een stokje voor gestoken en zijn de subsidies afgeschaft waardoor een gehele bedrijfstak op zijn kont ligt. Bovendien zijn investeringen ineens bijna niets meer waard. Moraal: vertrouw nooit op politieke beloftes!
(Ter zijde; in 2010 moest alleen in Nederland 150 miljoen Euro bijgelegd worden op de exploitatie van windmolens. Een dure hobby!)
In het veld staat nog een “Chozo”, die op een hoop stenen lijkt. Het is een kunstige uit veldkeien opgestapelde schuilhut voor herders. Inmiddels raken ze ook vervallen.

Een “Chozo”

Het is niet te geloven maar op deze route is ook nog concurrentie tussen de Camino de Levante en de Camino del Sureste. Deze laatste start in Alicante, wat 180 km zuidelijker dan Valencia aan de middellandse zee ligt en komt in Albacete op dezelfde route uit. Grotendeels volgt het dezelfde weg naar Zamorra met wat kleine varianten.

Eenzaamheid

Ze hebben eigen wegbewijzering wat nog wel eens verwarrend werken wil. Consequent is de Camino de Levante gevolgd.

Dorre akkers

Het blijft een kale route zodat steenhopen met massa’s konijnen een afwisseling zijn. De vraag is toch hoe de konijnen zonder water weten te overleven?

Steenhopen met massa’s konijnen

Minaya is maar een klein plaatsje met 1700 inwoners, maar toch zelfstandig. Het is nog geen 12:00 uur zodat de hitte nog draaglijk is.

Wapen Minaya

Het vroegere Paleis is nu een luxe Parador waar op niveau geslapen kan worden. Aan de rand vallen nogal vreemde torentjes op dat de achterzijde van het complex blijkt te zijn.

Achterzijde paleis

Iets van de oude grootsheid van het dorp komt tot uitdrukking in de kerk van Santiago, waarvan de indrukwekkende vestingtoren 30 m hoog is.

Vestingtoren

Het hele dorp wordt doorgelopen waarna bij de doorgaande Carretera Hostal Antonin ligt. Dit blijkt een groot op vrachtverkeer ingesteld gebouw met restaurant, prettig terras en kamers te zijn. Voor 25 Euro wordt een keurig kamertje met Airco betrokken. Drie afstandbedieningen krijg ik mee, waarvan twee voor de TV en een voor de Airco blijkt te zijn. De laatste wordt op 26 °C ingesteld wat prima slaapt.

Hostal Antonin

Het zijn nogal onpersoonlijke overnachtingpunten, maar de verzorging is perfect. Met TV en de plaatselijke kranten blijf je bovendien op de hoogte hoever ze zijn met het uitroken van Gadaffi! 
Als de nacht valt is het langs de Carretera opvallend rustig met 290,8 km op de teller!