28 Augustus, El Toboso – La Villa de Don Fadrique 26,8 km

De kermis denderde de hele nacht tot de vroege ochtend door. Eenmaal buiten waren nog verschillende bars open en werden slingerende feestgangers ontweken. Aan de rand van Toboso ging het over de leempaden de wijnvelden in begeleid door een stampende Disco, die  1,5 uur later nog te horen was tot het achter een heuvel verstomde.

Wijnvelden Toboso

Bij de heuvel verandert opeens de grondslag; van donkerrood naar grijs. De velden zijn onveranderd begroeid met druiven, olijfbomen, vruchtbomen of liggen braak.

Overgang grondslag

Dit is de oude Moorse weg naar het toenmalige centrum: Toledo. De weg wordt keurig aangegeven met paaltjes en is ook een GR route.

Oude Moorse weg

Het is zondagochtend en de weg is volkomen verlaten. Tot het volgende plaatsje 10 km verder kom je niemand tegen. Toch is het wel een aardige weg om te lopen met wisselende uitzichten.

De Wijnvelden nemen toe

Na een laatste heuvel ligt een immense vlakte voor je begroeid met ingroene wijnvelden. Quintanar de la Orden ligt aan de einder nog een 5 km verder, waarbij de viaduct van de autosnelweg weer eens overgestoken wordt.

Santiago de la Espada

Het plaatsje is op de vroege morgen nog in slaap verzonken, maar tegenover de kerk is een cafeetje open met vriendelijke bediening.
De kerk is gewijd aan Santiago van het zwaard. De oorsprong van de plaats wijst op de Santiago Orde die in 1353 de macht hadden overgenomen van de Moren. Quintanar de la Orden = Boerderij van de Orde.

Ook hier Santiagozwaard in Wapen

De oorspronkelijke bewoners waren Moriscos, zodat de kerk gebouwd is op de fundering van de eerdere Moskee. De Santiago Orde was heer en meester in het hele gebied tot Toledo, dat heette Cyptana Mancha ofwel Mancha Santiago, wat de vele Santiago kerken van de afgelopen dagen verklaart.
Meer recentelijk is het gebied onder het Franco regime zwaar geteisterd door terreur, met honderden gefusilleerden, massagraven en repressies naar familieleden. Dit taboe wordt nu doorbroken met onderzoek naar de gebeurtenissen (Het Taboe is te verklaren, doordat de tegenstellingen dwars door families lopen en men elkaar bevocht).
Naar Puebla de Almoradiel zijn het 7 taaie kilometers voornamelijk langs een vlakke kaarsrechte Carretera. Met een zucht van verlichting wordt langs de lange boulevard het stadje binnengelopen. Op een terras wordt bij een luidruchtig stel een broodje gegeten. Ze geven aan dat de volgende kilometers niet de fijnste zijn en moeten er niet aan denken dit stuk te gaan lopen.
Mensen die later komen denken mijn rugzak niet al te zachtzinnig te moeten verzetten, wat onmiddellijk een kwade reactie oproept, want daar moet je niet aankomen. Bij het afrekenen wordt waarschijnlijk teveel gerekend.

Iglesia San Juan Bautista

De kerk lijkt sterk op die in Quintanar en is ook al uit 1200. Meteen hierna de velden in onder een bar brandende zon. Eerst volgen nog wat boerenhoeves en een kapelletje. In het gortdroge land is het opvallend ineens een klein meertje te zien waarnaast de Río Giguela stroomt.

Zeldzaam meertje

Het is 13:30 uur en voor mij ligt het meest barre stuk van de gehele route. Een bijna onafzienbaar rechte weg met aan de einder iets wat er uit ziet als fabriekshallen. De zon brandt met een geweld dat bijna niet te harden is en er is dan ook niemand te zien.

Ondraaglijke hitte

De laatste 10 kilometers worden door de eindeloze druivenvelden afgelegd. Geen enkele plek met ook maar iets van schaduw. De temperatuur moet door de 40° C zijn, dit is eigenlijk niet te harden! Gelukkig heb ik een gele lap op mijn hoofd wat ook helpt tegen de lastige vliegen. Het kleine teentje begint te protesteren en vanaf nu steeds meer last te bezorgen. Hier geldt slechts een advies: deze route nooit lopen in de zomermaanden (duurt tot 2e helft September)! Grote rode hallen liggen aan de einder tot ze eindelijk op afstand gepasseerd worden en de toren van La Villa de Don Fadrique tergend langzaam dichterbij komt.
Net voor het stadje staan de eerste kleine boompjes met wat schaduw. Uit de rugzak wordt de literfles Cola gepakt voor een slok. De zon heeft steeds van achteren geschenen. De vloeistof is zo warm dat het bijna niet te drinken is...

La Villa de Don Fadrique

In het uitgestorven dorp om 15:30 uur een café gezocht, waarna in een soort dorpshuis op de eerste verdieping de verfrissing wacht! De kastelein is zo aardig te bellen voor de sleutel van de sporthal.
Toch is het behoorlijk zoeken en niet vinden van een huis waar de sleutel moet zijn, totdat bij de hal de beheerder opduikt met de sleutel.
De hal mag dan wel warm zijn maar de douches zijn formidabel. Slapen gebeurt op een turnmat die ditmaal niet raar ruikt. Een welkom tukje om de vermoeienissen te verwerken is nu wel erg welkom!

Ook hier de Santiago Orde

Naderhand wordt het dorpje verkend. Het is genoemd naar een bastaardkind van Koning Alfonso de XI van Castillië in 1333, Don Fadrique. Later werd hij Meester van de Orde van Santiago.

Middeleeuws kerkportaal

Op de kerk hangt een banier met de afbeelding van een Sacerdote (priester) die gevallen is in de burgeroorlog. De kerk is nog steeds zeer selectief met het herdenken van slachtoffers (Het was hier een centrum van communisten en republikeinen, die door Franco uitgeroeid zijn).

Plaza de España

Aan het Plaza Mayor blijkt een prima Restaurant met mooi terras te zitten. Het wordt in de zomeravond nog gezellig met een flesje goede witte wijn gemaakt van de plaatselijke Verdejo druif.
Terug naar de sporthal is het doodstil in de grote ruimte. Lopende de nacht koelt het iets af door de geopende hoge raampjes. Ondanks alles wordt door de vermoeidheid redelijk geslapen na 393,7 km!