29 Augustus, La Villa de Don Fadrique – Villacañas 11,3 km

De sporthal uit wordt de sleutel zoals afgesproken onder de deur door geschoven. Vandaag maar een klein trajectje want nog een afstand van 30 km zoals gisteren zit er gewoon niet in. Dit is goed mogelijk omdat uiterlijk 2 september Toledo gehaald moet worden, zodat nog enkele dagen over zijn.

In de verte de Sierra del Romeral

In de verte kondigt zich een verandering van het landschap aan; de bergketen van de Sierra del Romeral met zijn vele windmolens.

Over de viaduct ligt het vlakke landschap voor mij. Het lijkt er toch iets variabeler uit te zien. Aan de linkerzijde is na enige tijd zelfs een waterpartij te zien.

La Mancha Húmeda

Het is een uitloper van het moerasgebied; “La Mancha Húmeda”, een groot natuurgebied met water gevoed door de rivieren uit de bergen bij Toledo. Het gebied staat wel onder druk door het onttrekken van water voor bevloeiingsdoeleinden maar is een waar vogelparadijs.

Een meloen aangeboden

Een groot meloenenveld wordt gecontroleerd door een boer. Een praatje is gauw gemaakt. Natuurlijk wordt het veld nat gehouden met de bekende rubberslangetjes. Hij loopt naar zijn auto en geeft een grote honingmeloen, die moet ik meenemen zegt hij. Hallo, hij weegt minstens 3 kg!, wat met de 12 kg rugzak op mijn nek teveel is. Op verzoek snijdt hij er keurig een part uit en maakt aan beide zijden de schil los. De meloen is heerlijk smakelijk zonder het geparfumeerde bijsmaakje, dat veel (sub)tropische vruchten vaak hebben. De boer verdwijnt en achteraf was nog een stuk welkom geweest, vooral omdat het alweer knap warm begon te worden.

Luz de Fátima

Bij het kapelletje van Luz de Fátima kan mooi gepauzeerd worden. Het is een plaatselijk bedevaartsoord met de bekende overdadig aangeklede beelden. Nu is het volkomen rustig. De moerassen in de buurt laten zich wel gelden door een overvloedige hoeveelheid vliegen, die zorgen dat gauw verder gegaan wordt.
Een riviertje en Cañada (veetrekweg) worden overgestoken, waaraan zelfs een bospartijtje staat. Zou hier iets meer water beschikbaar zijn? Enkele bloemen doen hun uiterste best en slagen erin wat blauwe kroontjes te laten zien.

Wilde Cichorei

Het is de wilde Cichorei die, afkomstig uit het mediterrane gebied, veelvuldig voorkomt. Ook bij ons staat hij uitbundig in de bermen, ooit door de Romeinen meegebracht.
Er zijn van die dagen dat het niet zo lekker gaat. Vandaag is zo’n dag. Misschien gisteren toch te diep gegaan? Was de fles Rueda teveel? Bovendien speelt het 2e kleine teentje steeds meer op en zwelt, waardoor de schoen gemeen knelt.

Villacañas in de verte

Villacañas is ver van te voren te zien. Het laatste gedeelte wordt parallel aan de doorgaande Carretera gelopen, door tuinen en vervallen bouwwerkjes. Totdat tegen de spoorlijn opgelopen wordt. Een weinig vertrouwenwekkende voetgangersbrug loopt hierover.

Voetgangersbrug

De crisis toont zich in de toestand van de brug; wat een roestbak. Over de brug wordt zo een pleintje opgestapt met aardige terrassen en een heuse Pub genaamd “Hostal Prickly”. De eigenaar is nog bezig zijn terras schoon te maken en open te stellen. Het is 11:30 uur en een kamer is gauw geboekt, terwijl even later op het terrasje wordt aangeschoven.
Villacañas blijkt een slaperig plaatsje waar lekker bijgekomen kan worden en de pijnlijke voet rust krijgt.

Verstild pleintje

Het plaatsje heeft zich een 500 jaar geleden losgemaakt van de Orde van Santiago en is onder de invloed van de Bisschoppen van Toledo gekomen. In het wapen zit dan ook het kasteel van Castilla.

Wapen

Denk niet dat de mensen er veel beter mee af waren. Ze waren zo arm dat het grootste gedeelte van de bevolking geen huis kon betalen en letterlijk als dieren in een hol onder de grond leefden. De restanten van deze Silos zijn nog overal te vinden. Nog in de jaren 50 waren er 1700 (10.000 inwoners)! De mooie benaming is Casa Subterranéas. In een speciaal Museum wordt het leven getoond.

Casa Subterranéas

Helemaal gek waren ze niet natuurlijk. Deze wijze van leven had vele voordelen buiten de geringe kosten: Zomers en ‘s winters bijna dezelfde temperatuur. Wat in dit bijna woestijnklimaat prima van pas kwam. Goede luchtvochtigheid met opslag van stro en dieren. De muren waren wit gekalkt waardoor ze goed ademden en licht beter doorlieten. Door de zware klei en de geringe regenval hadden ze weinig problemen met wateroverlast.

Ingang van een Silo in de stad

De komende dagen zullen we nog verschillende verlaten Silos tegenkomen. Verder in het dorp zijn de wijnproducenten te vinden waarvan de druivenvelden dagelijks zo eindeloos lijken.

Wijnproducent

Langs het kerkje wordt Mister Prickly weer opgezocht nu voor een prima Menú del Día op het terras in het schemerdonker.

Kerkje

Vandaag niet veel km gemaakt maar wel lekker bijgekomen en Toledo komt snel dichterbij. De vierhonderd kilometer grens is gepasseerd met 405 km!