Deel 1 a
Silvolde – Nevers
899 km
Kaartjes en hoogteprofielen komen uit: Deel 1 "Langs Oude Wegen" van Clemens Sweerman
Wat een mazzel toch deze dagen! Steeds heeft de wind straf uit het zuid westen gewaaid, wat met de oefentochtjes zat te doen gaf. Net voor het vertrek draait deze naar het noorden zodat de tocht begonnen kan worden met de wind achter. Het lijkt wel op de oude zeilvloot die op goed weer wacht om uit te lopen! Bovendien is het aardig weer zodat, na de huisdeur op zaterdag dichtgetrokken te hebben, lekker op de fiets gestapt kan worden.
Vertrek thuis uitgeleide door wandelmaatje Loes
Wandelmaatje Loes en Fred brengen me een stukje weg. Van huis uit gaat het strak naar het zuiden naar Rees in Duitsland. Klinkt ver, maar Silvolde ligt in de Achterhoek dicht tegen de grens aan, zodat we er al gauw zijn.
Silvolde - Montfort, 120 km, dagtraject 1
Door Rees naar de Rijnbrug, wat toch altijd een soort grens is (was al zo in de Romeinse tijd!), waar na 30 km afscheid genomen wordt van Fred en Loes.
Rees
Over de Rijn
Mijn route gaat rechtdoor, terwijl zij met een bocht terugkeren naar huis. Op mezelf aangewezen begint de tocht nu echt. Met een lekker rugwindje is het goed rijden. Al gauw zijn de bermen bedekt met opvallende bloemen in roze en wit. Zo vroeg in het voorjaar is dit de Holwortel of Kloosterkruid. Die zoeken de kleiachtige rijke ondergrond langs de rijn. In Nederland worden ze tot de Stinzenplanten gerekend. Ze bevatten geneeskrachtige kalmerende en zelfs verdovende stoffen. De eerste koekoek laat zich horen, deze zal de reis steeds begeleiden!
Holwortel of Kloosterkruid
Via Uedem gaat het richting de eerste bedevaartsstad; Kevelaer. Na de reformatie, toen het katholicisme in Nederland openlijk verboden was, was dit een Maria bedevaartsoord vooral voor de Nederlanden. Het werd dan ook massaal bezocht.
Pilger Quartier
Bedevaartskerk Kevelaer
Wat me nog meer toelacht, is een terrasje waar dan ook een eerste kapucijntje genomen wordt. Hoewel lekker is het toch nog kil en zaak om niet koud te worden, zodat al gauw verder wordt gegaan.
Vanaf Kevelaer gaat het naar Venlo. Halverwege wordt in een lager gedeelte de half verborgen restanten van een interessant kanaal overgestoken: de Fossa Eugeniana.
De Fossa Eugeniana
☼ De Fossa Eugeniana
Dit is een in 1626 door de Spanjaarden begonnen kanaal tussen Rijn en Maas met het doel deze door te trekken naar de Schelde. Men wilde zo de Nederlanden afsnijden en de havensteden Amsterdam en Rotterdam laten verpieteren. Antwerpen zou de nieuwe overslaghaven worden en misschien konden ze de Rijn wel totaal verleggen zodat de Nederlanden in ongerede zouden raken. In 1618 werd het plan met groot enthousiasme gepresenteerd in Brussel. Het werk werd in 1626 voortvarend aangepakt met 8000 werkers voor het uitgraven van het kanaal en opwerken van de bolwerken en schansen. Door hinderlijke Staatse aanvallen en geldgebrek (zilvervloot van Piet Hein) werden in 1629 de werkzaamheden gestaakt. Door de inname van Den Bosch – Venlo – en Rheinberg, in 1633, kwam een definitief einde aan deze poging de Nederlanden economisch te breken.
De Fossa met bolwerken en schansen
Langs allerlei achteraf weggetjes wordt Venlo eindelijk bereikt. De aanloop gaat langs de autoroute vanaf Straelen. Venlo blijkt één grote bouwput zodat, langs het station richting Roermond, toch maar de afgesloten weg ingeslagen wordt. Met de fiets ben je toch wat wendbaarder en met omleidingen moet je erg oppassen, omdat die meestal op auto’s zijn afgestemd en je vele km extra’s laten rijden.
Langs de Maas gaat het steeds maar zuidelijker en de stuw bij Belfeld wordt gepasseerd. Ideeën bestaan om hier ooit witte stroom op te wekken.
Stuw bij Belfeld
Het centrum van Roermond is nog behoorlijk zoeken door de omleggingen voor de nieuwe autosnelweg met de rampzalige tunnels, waar ze het veiligheidssysteem maar niet goed van kunnen krijgen.
Munsterkerk in Roermond
De Munsterkerk met zijn mooie plein is het bruisende centrum en vooral op zaterdagmiddag gezellig druk met al volle terrassen. De eerste 103 km zitten erop en het loopt gesmeerd.
☼Opmerkelijke Kerken in Roermond
De Munsterkerk is een kloosterkerk die gebouwd werd onder Graaf Gerard de III van Gelre in 1200. De kerk is een prachtig en in Nederland zeldzaam voorbeeld van Romanogotiek, d.w.z. dat een begin van kruisribben zijn te vinden. In de 19e eeuw is de kerk ingrijpend gerestaureerd door de bekende kerken architect P.H.J. Cuypers. (Centraal Station en Rijksmuseum Amsterdam) Deze heeft de nodige elementen toegevoegd , wat aanleiding gaf tot grote controverses.
De hoofdkerk is de Sint Christoffel kathedraal, die ook al uit 1400 stamt. Bijzonder is de kapel die aan St. Jacobus is gewijd, waar nu de jaarlijkse Pelgrimszegen wordt gegeven. De Broederschap van de Heilige Jacobus de Meerdere bestaat vanaf 1357 , werd in 1780 opgeheven maar is tegenwoordig nieuw leven ingeblazen. In de kelder van de kerk is een Refugio voor Pelgrims naar Santiago.
In een glazen nis in de muur van de Kapel staat een opmerkelijk Relikwie: De onderarm van St. Jacob. Deze wordt nogal griezelig als een soort Matamoro met bijl tentoongesteld.
Onderarm St. Jacob?
De laatste km gaan naar Montfort waar het Pelgrimshuis ligt. Telefonisch heb ik voor de eerste dag een bed besteld. Dat was nog niet vanzelfsprekend, omdat alles vol lag. Maar op een kamer waren meerdere bedden en als de Pieterpadter het er mee eens was kon ik die krijgen en dat lukte.
Het Pelgrimshuis in Montfort
Eind van de middag kom ik aan in Montfort, waar de ontvangst door Hans en Adeline Waagmeester hartelijk is in hun tuin met een glaasje kwast. Hier krijg ik ook mijn eerste stempel in het Credential. De bewoners zijn vooral Pieterpadters en korte vakantiegangers. De familie Waagmeester zijn geen Limburgers en, gezien de duidelijk aanwezige statenbijbel, in het land van de zachte G uniek. Een kleine discussie met een medegast uit Drente gaat al gauw over het Creationisme en Intelligent design, d.w.z. dat de aarde 6000 jaar bestaat (staat in de bijbel, nietwaar!). Koolstofmethoden om ouderdom te bepalen zijn onbetrouwbaar en zelfs de beenderen van Dinosauriërs zijn meegeschapen. Bovendien zou Darwin op zijn sterfbed toegegeven hebben dat hij het niet goed had (de aarde bestaat 5 miljard jaar!). Het beste is dan maar te stoppen, want dit is een geloof waarbij argumenten er niet meer toe doen.
Aan tafel met een groep gemêleerde wandelaar(ster)s wordt goed gegeten met een klein glaasje wijn en gezellig gepraat. Mijn kamergenoot blijkt een Groninger die medeverantwoordelijk is voor de route van het Pieterpad. Bij Doetinchem hebben ze een gedeelte verlegd, waardoor de binnenstad met zijn gezellige terrasjes (maar lelijke industrieterreinen) niet meer wordt aangedaan. Hiervoor in de plaats wordt een prachtige route door de bossen van de Slangenburg gevolgd en gaat het over de sluis van de oude IJssel naar Montferland.
De eerste dag is omgevlogen en het bed wordt op tijd opgezocht. Morgen na Maastricht begint de route volgens het eerste boekje, maar nu ben ik 119,8 km op weg!
