13 April, Bastogne – Montmédy 87km
Het vertrek ’s morgens is meestal zo tegen 8:00 uur. Het ritme is toch anders dan lopers, die vaak al om 6:00 uur vertrekken, als het tenminste licht is. Na een simpel ontbijtje gaat het op pad richting Nives – Léglise.
Bastogne – Montmédy, 87 km, dagtraject 4
De route is weer opgepakt en nauwgezet wordt de paars ingetekende weg gevolgd. Dit zijn meestal secundaire weggetjes, vaak moeilijk te vinden, maar wel rustig en mooi.
Bastogne - Montmédy
Remichampagne
Golvende hoogvlakte richting Léglise
Het is redelijk koud zodat muts, handschoenen en overschoentjes een noodzaak zijn, maar het is wel mooi helder weer. De hoogvlakte naar Léglise golft toch nog op een 500 m hoogte zodat steeds behoorlijk geklommen moet worden.
In Léglise loopt een steile helling het stadje in, zodat het met een behoorlijk vaartje naar beneden gaat. Bij de plaatselijke bakker staan wat auto’s aan de kant en in een flits wordt ineens een autodeur geopend! Met een soort oerreactie gooi ik de fiets opzij en probeer de onherroepelijke clash te voorkomen. Dit lukt waarachtig nog bijna, als niet de fietstassen te ver uitstaken. De rechter achtertas klapt tegen de geopende deur en breekt half af. Schaapachtig komt een Belg van midden 30 naar buiten die mij nooit gezien had!
De adrenaline giert door mijn lijf en ik vraag of hij gek (fou) was en dat dit normalerwijze een serieus ongeluk veroorzaakt had, een verkreukelde fiets met ziekenhuis en al, zodat mijn Santiagoplannen wel vergeten konden worden! Eerst werd hij nog kwaad ook, zodat ik hem bijna op zijn bek geslagen had, toen de rede weer terug kwam. Wat nu? Eerst de schade opnemen, die gelukkig tot de half loshangende fietstas was beperkt. Een aantal klinknagels waren kapot en het omringend plastic frame ook. Een nieuwe tas was hier niet te krijgen, hoogstens in Neufchateau 25 km verder.
Met een noodriem uit mijn voorraad was de tas zo vast te sjorren dat die wel bleef zitten, maar gehandicapt natuurlijk. Met de Belg kwam ik overeen 25 Euro te betalen voor de schade die hij veroorzaakt had, waarna hij schielijk verdween. Santiago had me weer eens behoed voor een ernstig ongeluk!
Nu eerst maar eens tot rust komen bij de bakker met flan (stuk vlaaitaart) en koffie in een zwak zonnetje.
Het gaat hierna langs open velden afgewisseld met dennenbossen naar beneden richting Rossignol. Het is miezerig geworden, wat in de Ardennen nogal eens gebeurt. Op de velden staan kleine koolachtige ingroene planten; koolzaad. Nog heel wat keren zullen deze velden terugkeren en de bloei de stand van het voorjaar aangeven!
In het gehucht Pin moet ergens onder een spoorbaan doorgegaan worden, maar dit weggetje is zo verborgen dat het niet te vinden is. Dan maar links afslaan en via de alternatieve route naar de Abdij van Orval.
Bedroevend wegdek in België!
De Abdij van Orval
Steeds loopt de weg naar beneden waarbij het oppassen is voor de abominabele staat van het wegdek. België zal zijn naam eer aan doen; nergens op de hele route was het zo slecht als hier! Over de spoorbaan gaat het door dichte loofbossen behoorlijk steil naar beneden door het dal van Orval naar het gelijknamige klooster. De naam is afkomstig van het “gouden dal” (Val d’Or) en is prachtig gelegen.
☼Abbaye d’Orval
De eerste aanzet voor het klooster stamt al van 1070, waarna al gauw de Cisterciënzer monniken de Abdij uitbouwen.
In 1760 wordt het oude klooster verlaten en trekken de monniken in een nieuw klooster ernaast. Door de Franse revolutie wordt alles verwoest en pas in 1926 is het klooster herbouwd. Hierdoor zijn de oude ruïnes mooi bewaard.
Orval is steeds bekend geweest door zijn ijzersmelterijen (1600), bier - en kaasproductie. Het bier is nu nog door geheel België bekend. Het wordt gebrouwen met water uit de Mathilde bron en gist na in de fles. De kaasproductie en het bier brouwen worden nu allang uitgevoerd door leken, maar nog steeds onder de hoede van het klooster. De gebouwen leunen tegen het klooster aan.
De Abdij van Orval ziet er mooi uit, dus maar eens kijken hoe de ruïnes er uit zien. Vooraan is een ontvangstruimte en al gauw blijkt dat alles gecommercialiseerd is en dus 5,5 Euro entree betaald moet worden. Dat toch maar niet. Er volgen nog zoveel monumenten op de route!
Abbaye d’Orval
Toch zijn een aantal mooie doorkijkjes mogelijk. Een 500 m verder op het kruispunt blijkt de Nouvelle Hostillerie d’Orval te zitten, die er aanlokkelijk uitziet. Binnen zit het vol met dagjesmensen, maar er kan een heerlijk menuutje gegeten worden waar ik wel aan toe ben
Met nieuwe moed gaat het door een dal richting Franse grens bij Fagny.
De Franse grens bij Fagny
Meteen moet straf het dal uitgeklommen worden, bovendien is het vochtig weer. De laatste kilometers worden zo vlug mogelijk afgelegd. Tegen het eind van de middag ligt Montmédy, met zijn 2 kerktorens, op de top van de berg voor me. De oude Citadel ligt op de berg, het nieuwere stadje er onder tegenaan. In het hoge gedeelte moet een Gîte zijn voor Randonneurs, maar ik word na telefoneren doorverwezen naar het enige hotelletje. Men neemt alleen gezelschappen !
Gelukkig ben ik niet eerst naar boven gegaan en belde bij hetzelfde gesloten hotel Le Mady voor de deur. Dit blijkt pas open te gaan na 17:00 uur en heeft een prima kamer met ontbijt voor 42 Euro; nog te overzien. Het vignet van het Genootschap staat op de deur. In het dorp waar verder niets te doen is, duikt voor het eerst een medefietser op, die snel weer vertrokken is. Het cafeetje is, na een klein hapje met een biertje, om 20:00 uur al gesloten. Op naar het hotelletje waar nog wel wat te krijgen is.
Montmédy Laag en Citadel hoog
Ook hier weer vroeg het bed in. De schuurplekken aan mijn billen worden wel problematischer, zodat het minst lastgevende onderbroekje elke dag weer schoon moet zijn. De plekken worden met creme ingewreven. Vandaag 87 km afgelegd en niet de makkelijkste, maar de Ardennen zijn nu definitief verlaten en de eerste barriere genomen, na totaal 413 km!
