16 April, Troyes – Vézelay 149km
De fiets is gelukkig onbeschadigd gebleven, toch zal vanaf nu voor een betere opbergplaats gezorgd worden. Het is tenslotte je auto en een soort levenslijn. De bepakking wordt weer evenredig verdeeld. De tassen zijn zo bepakt dat ze ongeveer even zwaar zijn. De spullen die overdag nodig kunnen zijn, zijn makkelijk te pakken. Voor regen – en trainingsjasje, trui, schoentjes, handschoentjes, muts enz. is ruimte gehouden bovenin de achtertassen. Bovendien zitten overal kleine vakjes, waarbij het zaak is steeds dezelfde te gebruiken, zodat alles makkelijk te vinden is.
Het tentje en slaapmatje zitten onder de snelbinders en blijven meestal ’s nachts op de fiets. Onder de trainingsbroek zit een gewone wandelbroek met veel zakken, zodat portemonnee, telefoon, sleutels en andere nuttige zaken steeds bij de hand zijn. Natuurlijk zit de kas in mijn hangportemonnee om mijn nek met reservegeld en pasjes en paspoort. Zorg nooit voor een gat gevangen te zijn. Je zult zien dat op het moment dat het noodzakelijk is het bankpasje net niet werkt! Wacht dus niet tot de laatste Euro’s in zicht zijn, maar pin liefst 150 Euro ervoor.
Basiliek St. Urbain
Dwars door Troyes is het zoeken naar de juiste route. De Basilique van St. Urbain wordt gepasseerd. Deze is gebouwd in 1270 in opdracht van Paus Urbanus IV, op de plaats waar zijn vader een schoenlapperij had. Zijn rielieken liggen hier, zodat hij wel gezorgd heeft niet vergeten te worden.
Troyes – Vézelay, 149 km, dagtraject 7
Het is vandaag fantastisch weer zodat heerlijk getrapt wordt en bovendien goed opgeschoten. De temperatuur stijgt ook zodat al gauw in korte broek met fietstrui aan gefietst kan worden. Het zuiden begint merkbaar te worden! De eerste koolzaadvelden beginnen nu aarzelend te bloeien en verspreiden een onmiskenbare zware honingzoete geur. Over de achterafweggetjes is het eenzaam maar lekker fietsen door een zacht golvend landschap met hier en daar een verlaten dorpje.
Het eerste bloeiende koolzaad
De weggetjes zijn omzoomd door sleedoorn heggetjes, die volop wit bloeien en zo sluiers in het landschap vormen. Ook bij ons in Nederland komen ze veelvuldig voor, hoewel de vele ruilverkavelingen ze zeldzamer maken (alles wat struik of boom is moet verdwijnen, wat overblijft is een ongelofelijk saai en kaal landschap). De Achterhoek zit er helaas vol mee. Gelukkig is de boerenlobby tegenwoordig minder sterk en tellen landschappelijke waarden weer mee!
Volop bloeiende sleedoorn heggen
☼Sleedoorn
Vroeger werden deze scherpe doornen hagen vervlochten, zodat een natuurlijke afrastering ontstond, waar de koeien en paarden niet doorheen konden. Het hout werd oud en is geweldig hard. Bovendien waren het schuilplaatsen voor veel wild en vogels. De pruimpjes (klein blauw en voor de vorst geweldig wrang) worden gebruikt in drankjes (zoals Paxtaran in Navarra) en is prima te gebruiken voor een stevige zelfgemaakte jam, vol vitaminen, bloedzuiverende stoffen en nog lekker ook (Extra gezond en ook lekker is een combinatie van Sleedoorn, Vlierbes en Bramen)! De sleedoorn is de voorloper van onze pruimen, die uiteindelijk hieruit veredeld zijn! Tegenwoordig worden deze heggen verdrongen door prikkeldraad. Fransen noemen dit “Ronces Artificielles”, wat zeggen wil: “kunstmatige braam”, wat bloemrijk gevonden is!
Sleedoorn pruimpjes
Aan het eind van de morgen wordt Evy-le-Châtel ingereden. Een wat grotere en levendige plaats, wat na al de rust onderweg goed uitkomt. Hoewel groot, dat is met 1200 inwoners ook wel bekeken, maar het heeft een centrumfunctie en was voor 1800 zelfs een regionale hoofdplaats. De middeleeuwse poort St. Nicolas is nog een mooi overblijfsel van het vroegere kasteel.
Wapen van Evy-le-Châtel
Porte St. Nicolas
Bovendien is er markt met vele kraampjes waar de boeren uit de streek hun waren aanprijzen, maar ook heerlijke stukken taart gekocht kunnen worden. Dat komt goed uit want achter de kraampjes ligt het drukke dorpscafé met terras. In het zonnetje achter de koffie is het leven nog niet zo slecht.
Typisch ronde markthal
Vanaf het terras is er vrij uitzicht op het ronde marktgebouw dat opgetrokken is in de gebruikelijke vakbouw uit het land van de Aube en Bourgondië, want we zitten hier dicht tegen de provinciegrens aan, halverwege Auxerre.
De Armançon
Het landschap blijft nog even dezelfde kleinschaligheid houden. Maar in de verte zijn heuvels zichtbaar; de Chablis.
Troyes - Vézelay
Eerst wordt het plaatsje Ligny-le-Châtel doorgestoken. Mooi gelegen aan het heldere stroompje van de Serain met een oude kerk, de St. Pierre et Paul aan de ene kant en de gerestaureerde wasplaats aan de andere. Deze wasplaatsen, waar tot voor een tiental jaren de vrouwen de was deden, hadden natuurlijk in de gemeenschap een geweldige sociale functie. Dit alles is verleden tijd door de vooruitgang met de wasmachines. In Portugal en Spanje kom je nog enkele keren wasvrouwen tegen. De Fransen lozen niets op het oppervlakte water zodat de natuur weinig verontreinigd is, dat moet je ze nageven!
De St. Pierre et Paulkerk in Ligny
De wasplaats langs de Serain
Meteen Ligny uit moet fors geklommen worden; 200 m hoogteverschil. Dit zijn de heuvels van de Chablis. Eerst zijn de velden nog ingezaaid met vooral koolzaad, maar later volgen ook de bekende druivenstokken van de Chablis.
Koolzaad in de Chablis
Nog kale druivenvelden van de Chablis
De Chabliswijn is een goed drinkbare mooi droge Chardonnay (wit) met maar één probleem; over het algemeen te zeer aan de prijs. Net zoals veel van de Noordelijke wijnen, zoals Bourgogne, Sancerre e.d. Vergelijkbare wijnen uit zuidelijker streken zijn goedkoper en (vaak) zeker niet minder.
☼ Schakelen
De Chablis zijn 3 behoorlijke heuvels achter elkaar met de bijbehorende klimmetjes tot 8% toe. Bij 7% is de kleinste versnelling een noodzaak. De fiets heeft met 3 voorbladen (links schakelen) en 9 achtertandwieltjes (rechts schakelen) in principe 27 schakelmogelijkheden (versnellingen). Nu is dit betrekkelijk omdat de ketting zo recht mogelijk moet lopen, waardoor de uitersten (bijna) niet te gebruiken zijn. De ketting waarschuwt vanzelf door te gaan kraken of minder soepel te lopen. Het is bijvoorbeeld een slechte combinatie om het grote voorblad met het kleinste achterwieltje te nemen. Schakel het voorblad terug naar een kleiner blad en blijf zoveel mogelijk in het middengebied; op een kettingbreuk zit je natuurlijk niet te wachten (ook niet op het aflopen van de ketting)! Wanneer te schakelen? Als er zwaarder getrapt moet worden, waarbij steeds gezorgd wordt jezelf niet te forceren, mogelijk te verzuren en op te blazen. Hoe mooi de fiets ook: het motortje, en dat ben jezelf, moet het doen. Natuurlijk word je hier steeds handiger in en de beste combinaties voel je vanzelf aan.
Nog een tip: Schakel bij stoppen steeds terug naar een kleine stand. Bij weer starten wordt het achterwiel dan zo weinig mogelijk belast. De volle kracht van het trappen wordt vanaf de tandwielen overgebracht via de spaken op het wiel. De spaken aan de kant van het tandwiel knappen hierdoor het snelst kapot en zijn natuurlijk het moeilijkst te repareren! Het is mij gelukt om zonder spaakbreuken de reis door te komen (Hiernaast proberen om stuiteren door gaten te voorkomen!)!
Als de autosnelweg van de route du Soleil wordt overgestoken is Auxerre dichtbij en gaat het steil naar beneden totdat de stad in het dal voor je ligt.
Wapen van Auxerre
Door de voorstadjes kom je bij de rivier de Yonne met een mooi uitzicht op de hogergelegen kerken en Kathedraal. De stad is beslist de moeite van een nader bezoek waard, maar na wat kerken in de voorstad over de Yonne bekeken te hebben gaat het verder langs het stadion van AJ Auxerre. Eindelijk wordt een terrasje gevonden waar een pilsje na de zweetdruppeltjes van de Chablis het goed doet!
Auxerre aan de Yonne
Vele oude kerken
Opvallend dat een stad met maar 40.000 inwoners zo’n voetbalclub met succes op de been houdt. Na enig zoeken wordt het jaagpad gevonden langs de Yonne en het Canal du Nivernais. Dit loopt steeds langs het kanaal met prachtig uitzicht op het water en mooie fietspaden!
Jaagpad langs de Yonne
Canal du Nivernais
Het kanaal is totaal 180 km lang en voorzien van tunnels, aquaducten en 110 sluizen. En dan te bedenken dat het gegraven is eind 1700 om vooral hout aan te voeren voor Parijs. Het was meteen een geweldige impuls voor de streek die zo gemakkelijker handel kon voeren. Dit duurde maar kort omdat midden 1800 de stoomtram opkwam, waarna het kanaal in verval raakte. Tegenwoordig is het vooral van belang voor het toerisme. En zowaar, verschillende Nederlandse plezierjachten komen voorbij!
Het is snel fietsen langs het kanaal, dat afgewisseld wordt met opgaande hellinkjes bij de sluizen. De sluizen functioneren nog en een sluis wordt net met de hand dichtgedraaid door een sluiswachter. Het is in het vroege voorjaar nog rustig maar zal zomers veel voller zijn met fiets-, loop – en boottoeristen.
Sluiswachterswoning
Sluiswachter sluit sluis
Bij elke sluis woonde vroeger een sluiswachter. Nu lijken het vooral vrijwilligers die de sluizen bedienen, hoewel de huisjes wel in stand worden gehouden. Na Mailly-la-Ville breekt het dal door de steile kalkrotsen van “Les Rochers Saussois”. Landschappelijk mooi met aan de overzijde de hellingen van Mailly-le-Chateau.
Les Rochers Saussois
Mailly-le-Chateau
In Cravant net ervoor wordt het plaatsje binnengereden en bij de bakker een sandwich met cola gekocht. Het is al tegen 18:00 uur en een hotelletje ligt er nogal uitnodigend naast. Maar volgens de borden is Vézelay nog maar 28 km dus dat trekt geweldig! Bovendien gaat het supersnel langs het kanaal! Dat is ook zo tot Châtel-Censoir, waar de weg ineens omhoog gaat. Vézelay is nog 16 km zodat toch maar naar een overnachting wordt gekeken. Helaas alles gesloten, dus moet wel verder worden gegaan en dat zal me lang heugen! De weg gaat nu steil omhoog tot zo ongeveer Vézelay aan toe. In de kleinste versnelling en zo snel mogelijk de kilometers weg zien te krijgen en reken maar dat het lange kilometers zijn! Eindelijk is in de verte Vézelay te zien. Maar ook nog eens boven op een bergtop; la Colline Éternelle. Op het plein bij de Basiliek moet een refugio te vinden zijn, de eerste op de route.
Vézelay
Het laatste stukje door het stadje over de “Promenade des Fossés” wordt werkelijk met de laatste krachten afgelegd. Een echte penetentie na zo’n lange dag met meer dan 10% helling op het laatste stuk, dat daarom gelopen wordt (push biking zoals de Engelsen zo mooi zeggen!). Net met schemerdonker om 21:00 uur ben ik boven bij de refugio en gelukkig wordt op het bellen opengedaan. Verdorie ze hebben een bed voor 11 Euro. Vriendelijk word ik verder ontvangen door de Hospitalero en van een “echte” stempel voorzien. Door het stokoude gebouw langs gewelven en kronkeltrappen gaat het naar een kamer met 10 bedden.
Hier blijkt een Pelgrim alleen te liggen. Een oudere Fransman die, nadat de Hospitalero weg is, uitgebreid begint te mekkeren over het licht dat in zijn ogen schijnt. Ik adviseer hem zich om te draaien, wat kwade geluiden oproept, zodat hem duidelijk wordt gemaakt dat na al deze km toch gedoucht moet worden! Onverstoorbaar doe ik dit, natuurlijk wordt zoveel mogelijk rekening gehouden, maar wel met een lampje aan.
Wapen van Vézelay
De Basiliek van Vézelay
Even wordt het plein voor de Basiliek bekeken, maar het wordt snel donker. Aansluitend wordt een cafeetje aan de route naar beneden opgezocht voor een paar prettige pilsjes en even uitpuffen. Vandaag 149 km afgelegd, te gek natuurlijk! Een paar oudere Nederlanders op doorreis zijn nadrukkelijk aanwezig. Veel te eten is er niet meer. Gelukkig was onderweg voldoende gegeten, want de accu moet geladen blijven. Terug in de refugio doet de Fransman nog steeds hinderlijk, maar het lukt om redelijk ongestoord in bed te komen. Vézelay is één van de oude startplaatsen van de route naar Santiago en daar ben ik! Ineens staan er 802 km op de teller!
