16 Mei, San Juan de Ortega – Viana 112 km

Op een stikdonkere kamer slapen is geen probleem als je er niet ‘s nachts uit hoeft, maar dat moet zeker 2x. Het lampje zit in de fietstassen dus moet, alles op de tast, langs 4x stapelbedden met tassen ervoor bij de deur gekomen zien te worden, maar het lukt. Wat erger is dat ze nog niets geleerd hebben en het toiletpapier weer op is. De fiets naar buiten, bepakt en maar gauw op weg. De koekoeken doen met luide roep hun best mij te begeleiden naar de Carretera. Bij het Hotel toch maar eerst een goede kop koffie met brood genomen, want de klim naar de Puerto de la Pedraja op 1150 m hoogte stond voor de deur.

San Juan de Ortega

Ik durf nu wel de Carretera te nemen want het is zondag vandaag, waardoor maar een enkele vrachtauto passeert.

S. Juan de Ortega – Viana, 112 km, Dagtraject 34    

De weg is droog en prima met een randje naast de doorgetrokken streep voor de fietsers. Behoorlijk klimmen is het waarbij op de hoge punten de winter in de bossen nog dichtbij is. De sleedoorns (meidoorn) met hun witte bloemetjes bloeien nog volop met hier en daar de gele spikkeltjes van de slanke sleutelbloem, die in Frankrijk op de heenreis de bermen al geel kleurden.

Langs de Carretera N 120

De Puerto de la Pedraja is na een uurtje malen bereikt, waarna een lange afdaling kan beginnen.

San Juan de Ortega - Belorado

Links is de looproute te zien waar nog één van de zeldzame monumenten voor de gevallenen van de Spaanse burgeroorlog staat. Er is hier hard gevochten.

Voorzichtig monument Burgeroorlog

☼   De Spaanse Burgeroorlog 1936 – 1939

Allesverwoestende oorlog tussen Nationalistische groeperingen en Republikeinen. De Nationalisten onder Franco bestonden uit Falangisten (Fascistoïde), Carlisten (Koningsgezinden), behoudende krachten en vooral de Kerk. De Republikeinen uit verschillende groepen Communisten, Socialisten, Anarchisten gesteund door de afscheidingsbewegingen van de Basken en Catalanen. De Nationalisten onder Emilio Mola en Francisco Franco (El Caudillo = de Leider) werden gesteund door Hitler Duitsland en Mussolini Italie (Condor Legion, zie Guernica!). De Republikeinen door Rusland en internationale brigades (waaronder 700 Nederlanders, waarvan de overlevenden stateloos werden). Rusland onderscheidde zich door onderlinge moordtwisten met Trotskisten en ging met het Spaanse Goud vandoor. Ongelooflijke wrede moordpartijen gebeurden door het Moorse vreemdelingenlegioen van Franco op de burgerbevolking. Republikeinen moorden religieuzen en tegenstanders even hard uit. In 1939 is de burgeroorlog afgelopen met 500.000 slachtoffers en nog enige 100.000 verdreven Spanjaarden naar het buitenland (Franco wordt bedankt door het Vaticaan voor het verdrijven van de Goddelozen).

Tableau van Picasso uit 1937

Franco legt zijn zwaard op het altaar en zweert geen oorlog meer te voeren, wat hij tijdens de 2^e wereldoorlog ook volhoudt.

Nog jarenlang executeert Franco 100.000 socialisten of brengt ze om aan de wurgpaal (Garrote). In 1975 sterft Franco en wordt de zorgvuldig op zijn post voorbereide Juan Carlos, uit het huis Bourbon, tot Koning gekozen.

Tot op heden is de burgeroorlog taboe in Spanje. De scheuringen lopen dwars door families heen en is onbespreekbaar. Langzaam worden toch massagraven geopend en komen excessen in de openbaarheid.

Met een gecontroleerd vaartje gaat het lang naar beneden. Vooral de scherpe bochten net voor Villa Franca de Montes de Oca zijn steil en het is er oppassen. Aan de andere zijde zwoegen fietsers de weg omhoog. Tot Belorado loopt het prettig langzaam bergafwaarts en is het tijd voor een koffie in een Café in het centrum. Voor het terras is het nog steeds te koud.

Refugio in oude kerk Belorado

Langs de Carrera N120 naar Santo Domingo de la Calzada is het opschieten over de langgerekte kale stukken waar de Provincie Rioja ingereden wordt. In Santo Domingo wordt aarzelend op het terrasje gezeten, waar op de boulevard een klein kermisje voor kinderen is.

Brug bij Santo Domingo de la Calzada

Wat op de heenreis het gevaarlijkste stuk bleek te zijn; de N120 naar Nájera, blijkt op zondag terug een makkie.

Belorado - Viana

De weg loopt lekker af en vrachtverkeer is afwezig zodat het met vliegende vaart vooruit gaat. Na Nájera is de pret afgelopen en moet weer behoorlijk geklommen worden. Navarrete doorgefietst moet het grindpad langs de autosnelweg omhoog genomen worden richting het stuwmeertje; Pantano de la Grajera.

Pantano de la Gragera met Logroño

Langs het stuwmeertje met zijn trimmers word ik door een vrouw nog gewezen op de eekhoorntjes die speels bezig zijn. Logroño in is het gebruikelijke grote stad gekrioel zodat het voetgangersgebied wordt opgezocht. Tijd om gebruik te maken van het betere weer in het zonnetje op een terrasje.

Voetgangersgebied Logroño

Nu het laatste stuk naar Viana met kleine maar behoorlijk gemene klimmetjes. De provincie Navarra begint hier en Viana ligt op de Tafelberg voor ons. Net ervoor moet bloedsteil naar boven geklommen worden, totdat onder de stadspoort door naar binnen kan worden gegaan. Viana is een prachtig behouden Middeleeuws stadje van een kleine 4000 inwoners met aardige mensen en prima horeca.

Wapenschild Viana

Naast de Ruïne van de Kerk San Pedro ligt de Refugio Andrés Muñoz, waar ingeschreven wordt. Ze hebben hier 3 stapelbedden boven elkaar, zodat ik tegen de aardige Hospitalera zeg: Por un Viejo una Cama a Bacho por Favor! Wat zoveel betekent: Voor een oudje graag een beneden bed! Ze kijkt mij aan en zegt: Als je van Holland bent komen fietsen en terug dan kun je ook wel in een middenbed slapen. Daar is niets tegen in te brengen dus wordt de kamer opgezocht. Deze ligt behoorlijk vol waarbij een Oostenrijkse een hoop lol maakt en zich vooral zorgen maakt over snurkers. Nu heb ik mijzelf nog nooit horen snurken zodat ik dat haar maar zeg. Ze is niet erg overtuigd, maar dat is ze naar anderen toe ook niet.

Communie meisjes

Het plein bij de kerk wordt fel door de zon te beschenen waardoor het er lekker  zitten is. Spaanse tafereeltjes op volle terrasjes met op zijn zondags aangeklede gezinnen en bruidsmeisjes, waarschijnlijk communicantjes. Het plaatsje is overzichtelijk en vol met monumenten.

De Santa María kerk 

Poort naast San Pedro

Met een hele groep pelgrims wordt naderhand gegeten bij het enige Café in één van de lange straten bij de Refugio. Aan houten tafels met uitwisseling van ervaringen, motivaties en plannen. Een groep Belgische vrouwen trekt samen op en naast mij zit Willemien uit St. Oedenrode met onderhoudende verhalen.

Straatje in Viana

Op tijd terug naar de Refugio om nog even te genieten van het mooie uitzicht bij de ondergaande zon over Logroño. Naast de Ruïne van San Pedro is een parkje tegen de stadsmuren aan hoog boven het omringende landschap verheven.

Ondergaande zon in parkje naast Refugio

Het bed wordt ingeklommen waarbij de Oostenrijkse weer volop bezig is. Maakt niet uit, toch 112 km afgelegd en 3356 km achter mij. De slaap komt ondanks het gerommel om mij heen gemakkelijk!