17 Mei, Viana – Cizor Monor 88 km

Het Oostenrijkse kwekmeisje is alweer volop bezig op de vroege morgen. Een Nederlander waar ze steeds tegenaan aan het praten is, heeft het er zichtbaar moeilijk mee. Ik moet haar even prikken en vraag of ze nog last van snurkers gehad heeft? Nee, wij wel, want ze heeft regelmatig liggen ronken als een os! Daar kijkt ze wel van op maar is ook lachen.

 Viana – Cizor Menor, 88 km, Dagtraject 35

Het is vanmorgen weer behoorlijk kil en nogal donker, zal dit heel Spanje aanhouden? Meteen Viana uit moet behoorlijk geklommen worden.

Viana – Puente la Reina

Het is lekker rustig op deze route dus langzaam wordt omhoog gedieseld. Op de vroege morgen is dit meteen behoorlijk doorhalen. Bedenk dat dit gedeelte van Navarra toch nog knappe klimmetjes heeft en enkele honderden meters hoogteverschil overwonnen moeten worden!

Viana uit

Navarra met zijn mooie vergezichten, golvende velden en wijngaarden is een waar genoegen om doorheen te fietsen. De Camino van de lopers kruist regelmatig de Carretera N 111.

Mooi Navarra

De ketting begint steeds meer te kraken en heeft last van droogte gekregen na mijn wasbeurt van eergisteren in de Río Arlanzón. In Sansol staat een Taller langs de weg, maar eens kijken. In de werkplaats is niemand te vinden en net als ik een oliespuitje wil pakken komt de eigenaar aanlopen. Hij heeft speciale kettingolie en spuit dit op de tandwielen en ketting. Hij wil hier niets voor hebben en wenst een goede reis terug. Het stukje naar Los Arcos is gauw gedaan over de golvende lange hellingen.

Puerta de Castilla in Los Arcos

Verder naar Estrella over net zo fel golvende bergjes. Onderweg prachtige bloemen die nu uit beginnen te komen.

Lelieachtige bloemen

en mooie Purper Orchissen

Als Estella eindelijk in zicht komt is het echt tijd om even bij te komen zodat het centrum weer opgezocht wordt. Het is tegen de middag en nog steeds net 9°C en sta je te vernikkelen, zodat schoentjes, handschoenen en muts tot het laatst toe nodig blijven.

Kerk San Pedro de la Rúa uit 12e eeuw in Estella

Op voor de toch nog 20 behoorlijk kwaaie kilometers naar Puente la Reina. Mooi zijn vanaf de Carretera parallel aan de autoweg bij Cirauqui de restanten te zien van de stokoude Romeinse weg, met hier en daar nog origineel bestrating, bestaande uit stenen dekplaten en een bruggetje. De Camino Francès loopt hierover heen.

Romeins weggetje bij Cirauqui

Over de verlaten weg wordt het laatste hellinkje omhoog gezeuld naar Puente la Reina. Beneden is de nieuwe autosnelweg te zien, terwijl in de verte de Alto del Perdón met zijn windmolens het doel is.

Autosnelweg net voor Puente la Reina

De oude Puente in Puenta la Reina is mooi te zien als je over de nieuwe brug het stadje aan de zijkant binnen rijdt. Onder de platanen kan lekker achter een Caña in de zon gezeten worden. Het is zowaar een stuk warmer geworden, zodat met goede moed naar de bergrug met zijn windmolens in de verte gereden wordt; De Alto del Perdón (Berg van vergeving)!

Puente la Reina

De fietsroute wordt er met een boog omheen geleid, naderhand zal ik snappen waarom. Over de oude Carretera de N111 gaat het eerst langzaam maar al snel behoorlijk omhoog. In het dorp Legarde wordt het echt menens met een helling steeds van meer dan 8%.

Alto del Perdón van rechts naar links

Een cafeetje aan de weg lijkt dicht te zitten, maar de aardige oude mensen maken hem open en kan er, door het verorberen van een Bocadilla met cola, wat extra kracht getankt worden.

De molens op de Alto del Perdón

Dit laatste stuk naar de pas is werkelijk bar. Over een klein gedeelte wordt toch een hoogte van 340 m overwonnen. Dit gedeelte zal niet gemakkelijk vergeten worden en blijkt achteraf het laatste echte beulwerk op de route te zijn. De weg is volkomen verlaten door de nieuwe autosnelweg ernaast, die wijselijk al gauw in een tunnel verdwijnt.

Net voor de top

De andere kant van de top gaat iets minder fel naar beneden waar in de verte Pamplona onder de zon ligt. Hier wordt een belangrijke weerscheiding gepasseerd, waarbij het drogere en warmere binnenland van Spanje ingeruild wordt voor de koelere en natte Pyreneeën. De batterij windmolens wordt aangedreven door een voortdurende jagende wind over deze grenshelling.

De weg komt uit op de autosnelweg waar niet met de fiets op mag. Helaas steek ik rechts de verkeerde kant op. Een Spaanse wielrenster helpt mij niet veel verder, waardoor in een dorp omhoog het behoorlijk verkeerd gaat. Gelukkig stopt een auto om te waarschuwen dat ik op de foute route zit. Terug blijkt een bijna verdekte weg parallel aan de autosnelweg te lopen richting de nieuwbouw voorsteden van Pamplona.  Aan het eind van mijn Latijn zie ik Cizor Menor staan, waar een mooie Refugio ligt, dus deze maar gauw opzoeken. Aan de andere zijde komt een groep Spaanse fietsers mij tegemoet. De herberg zal toch niet vol zitten?

De Hospitalera, Señora Roncal, ontvangt mij vriendelijk en geeft het laatste bed. De groep Spanjaarden was te groot en zijn doorverwezen. De herberg blijkt vooral gevuld met Fransen wat staat voor een saaie avond, omdat ze bijvoorkeur met elkaar praten! Gelukkig blijkt er ook een Nederlands loopechtpaar te zitten, waarna we gezamenlijk in het Resto verderop gaan eten en een gezellige avond hebben. Op tijd het bed in na 88 niet zo gemakkelijke kilometers, maar morgenmiddag hoop ik in Roncesvalles te zijn en zitten we op 3444 km!