20 April, La Souterraine – St.Léonard-de-Noblat 70 km

La Souterraine - St.Léonard-de-Noblat, 70 km, Dagtraject 11

In zo’n hotel is het ’s ochtends wel lekker ontbijten. De fiets stond veilig achter een stalen hek op de court en wordt weer opgepakt, waarna de route door het centrum wordt gezocht.

Rue St.Jaques

Vandaag echt de uitlopers van het Central Massif met hoogten boven de 500 m. Ardennenachtig en dat zullen we merken ook! Gisteravond was het knap miezerig maar het weer is nu weer schitterend. Landschappelijk wordt het erg mooi vandaag.

Kerkje van St.Priest-la-Feuille

Meer bij Maubrant

De route gaat vandaag over kleine B-weggetjes langs verstilde dorpjes. Gewaarschuwd wordt om voldoende spullen bij je te hebben omdat hele stukken niets te krijgen is. Bovendien is het zeer bergachtig zodat de steile hellingen vaak in de kleinste versnelling met 6 km per uur naar boven gezeuld moeten worden, waardoor het niet al te hard opschiet.

Bénévent-l’Abbaye

Bénévent-l’Abbaye ligt op de Puy de Goth/Gaud voor me. Door de bloeiende kersenbomen een mooi gezicht. Het voorjaar is met dit weer op zijn stralendst. De kerk uit 1120 is een erkende stop voor Santiagogangers, omdat het relieken heeft van St. Barthélemy (Barthelomeus), een van de Apostelen. Ook nu nog is er een refuge. In het volgende plaatsje Mourioux-Vieilleville rijd ik na een paar forse klimmen zo tegen een onweerstaanbaar zonnig terrasje aan waar lekker koffie gedronken wordt.

Terrasjes zijn onweerstaanbaar

Het plaatsje uit kijk je tegen behoorlijke bergen aan die overwonnen moeten worden.

Steeds bergachtiger

Bij dit soort inspanningen moet je eigenlijk niet meer dan 70 km per dag maken (of zelfs minder!) en het dus rustig aan doen. Met mijn wandelmaatje Loes had ik de afspraak gemaakt dat ze over zou komen vliegen naar Santiago op 6 Mei. Dat betekende dat er op de route toch wel wat druk zat om dit op tijd te halen. Minimaal zou ik gemiddeld 100 km per dag moeten doen. Dat lijkt wel niet zoveel, maar met bagage van 26 kg en de forse klimmetjes op de oostroute was dit hard werken en afzien. De oostroute is vele malen zwaarder dan de westroute via Tours! Gelukkig was ik alleen want de rare ontberingen met zijn tweeën doorstaan zou waarschijnlijk niet lukken. Een vriend van me had wel zin om mee te gaan, maar haakte, toen de impact wat duidelijker werd, toch maar af. Zijn knie was ook niet meer zo goed enz. Lopende het traject is het overkomen van Loes toch maar gecanceld. De vliegreis in deze tijd werd met > 500 Euro schandalig duur (net in de drukke tijd!), wat voor mij het voordeel had dat de druk eraf was. Achteraf zou ik toch een gemiddelde van ca. 100 km per dag “overall” maken.

Het hoge gedeelte van de Limousin

Veel km zitten er vandaag niet in, want het blijft maar op en af gaan met regelmatig klimmetjes van 2 tot 3 km. Ineens rijd ik in een dorpje tegen een cafeetje aan met een menu. Zoveel zijn er niet zodat zonder dralen hier gebruikt van moet worden gemaakt. Deze menuutjes zijn voor ons Nederlanders erg goedkoop. Meestal zo tussen de 12 of 15 Euro. Des te zuidelijker des te goedkoper. Daar staat tegenover dat kleine hapjes zoals wij die kennen meestal niet te krijgen zijn, zodat alleen een menu over blijft.

Stuwwater van de Gonge

Na Châtelus-le-Marcheix volgt een afdaling naar de opgestuwde rivier de Gonge; mooi gelegen. De andere kant gaat natuurlijk net zo hard weer omhoog.

Het landschap blijft verbazen. Op de hoge punten is het voorjaar nog ver weg, terwijl in de dalen de paardenbloemen uit de grond knallen en hele velden geel kleuren. Hiertussen lopen de bekende Limousinkoeien, zo gewaardeerd om hun uitstekende vlees!

Hele velden met paardenbloemen!

En de bekende Limousinkoeien!

Nog redelijk op tijd tegen het eind van de middag ligt in de verte de hoge kerktoren van St.Léonard-de-Noblat op een heuvel. Er wordt met wat vreemde omweggetjes door leuke dalen naar toe gereden.

Dalletje voor St.Léonard

Het is echt een centrumstadje met een prachtige kerk en zowaar een refuge! Bij een winkeltje tegenover wordt de stempel gehaald en de sleutel voor de refuge. Die ziet er perfect uit en wordt door vrijwilligers beheerd. Er zijn kooktoestellen, wasmachines en een lekkere warme douche. De wasjes worden nu weer eens goed aangepakt terwijl de fiets binnen kan staan.

52 m hoge kerktoren

en de rest van de  Romaanse kerk

De kerk is een opmerkelijk gebouw met losstaande hoge toren en een Romaans koor. Aan dit koor is nogal eens gebouwd zodat een wat vreemd allegaartje is ontstaan, maar het staat al vanaf de 10^e eeuw. De kluizenaar, Bisschop en Abt St. Léonard die het plaatsje gesticht heeft in 550 ligt hier begraven. Omdat hij gevangenen bevrijdde is hij de patroon van de gevangenen, maar ook van de boeren, speciaal voor paarden.

Houtsnijwerk 1478, het leven van Leonardus

Boven zijn sarcofaag hangen dan ook kluisters (boeien).

Graf van St.Léonard

Maar de heilige heeft nog een gave! Onvruchtbare vrouwen worden door hem geholpen toch zwanger te raken. Hiertoe gaan ze op de stenen kist liggen en strijken over de boeien. De kist is compleet glad gesleten!

St.Rochus

In een nisje staat een oud St. Rochus beeldje, te herkennen aan de wond op zijn been, kind en hond. Hij was de heilige toeverlaat van de pestleiders en werd vaak aangeroepen in barre tijden! Hij wordt nogal eens verward met St. Jacob.

Middeleeuws centrum

In het middeleeuwse centrumpje is het gezellig zitten, maar als het eenmaal 19:00 uur is gaat alles dicht, ook het terrasje waar ik met een Nederlandse pensionista sprak over de geneugten van het wonen in Frankrijk. Ze hadden een huis in de buurt. Haar man was compleet wezenloos en kreeg niet veel mee.  ’s Avonds was met enige moeite nog een pizzeria te vinden met terrasje waar een wijntje gedronken kon worden. Iets simpels had ik al eerder in de refuge klaar gemaakt, waar van alles lag om te gebruiken. Er kwam niemand bij zodat ik er het rijk alleen had. De hospitalero kwam nog even kijken en wenste goedenacht, waarna het na 70 km en totaal 1180 km goed slapen was!