21 April, St.Léonard-de-Noblat – Donzenac 101 km

Nadat de sleutel bij het winkeltje door de brievenbus gegooid is gaat het naar beneden over de brug van de Vienne. Het ontbijt bestaat dit keer uit een paar bananen en een yoghurtje.

3

St. Léonard-de-Noblat - Rocamadour

Meteen hierna moet links afgeslagen worden, waarna een fel klimmetje volgt van 3 km het dal van de Vienne uit. Dit kost het nodige waarbij de slijtplekken bij de pijpjes van de onderbroek zich weer aardig laten gelden.    

Fietsen Langs Oude Wegen

St.Léonard-de-Noblat - Donzenac, 101 km, Dagtraject 12

De klim komt uit bij de Dolmen van Pouyol die een eindje van de weg af in het weiland staat. Toch mooi zo’n prehistorisch graf, waarbij de naam Dolmen beter aanvoelt als de historisch onjuiste benaming van Hunebed. 

.

Dolmen van Pouyol

Het landschap heeft diepe inkepingen wat steeds resulteert in moeilijke klimmetjes. Tot 7% helling gaat dit nog wel, hoewel op de kleinste versnelling. Daarboven wordt het echt beulen en afzien. Vandaag wordt de 500 m hoogte weer gehaald, dus blijft het Ardennen achtig.

.

.

Nog steeds landschap van de Limousin

 

Links in de verte is regelmatig de Puy de Dôme te zien. Gelukkig ver genoeg weg om nog niet het echte hooggebergte te hoeven proeven! Het is zo zwaar dat om 11:30 uur pas 30 km afgelegd zijn!

.

Vreemd Romaanskerkje

 

.

Paardenbloemenvelden blijven

 

In het rustige la Porcherie is eindelijk een cafeetje te vinden met terrasje voor een sandwich (een halve baguette = stokbrood met kaas), en bovendien een paar winkeltjes. Yoghurtjes kopen is nog niet zo gemakkelijk omdat ze alleen per 4 stuks verkocht worden. Dit moet allemaal meegesleept worden, maar 2 stuks willen de bepaald niet medewerkende Franse verkoopsters niet geven! Zorg altijd wat van deze yoghurtjes of rijstepapjes en een halve baguette bij de hand te hebben. Hele stukken is niets te vinden en een noodrantsoen kan onverwacht van pas komen!

.

.

Étang de Piquette

Na de mooie vijvers van Piquette wordt het departement van de Haute-Vienne verlaten en gaat het de Corrèze in. Het departement van de vroegere President Jacques Chirac, dat hij behoorlijk bevoordeeld heeft. Na een wat rustiger gedeelte komt Uzerche in zicht.

.

Tunnel door Puy Bouzou

 

.

Uzerche Noordzijde

 

Een pareltje van een stad aan de rivier de Vézère. Eerst wordt net voor de tunnel bij het vriendelijke restaurantje heerlijk gegeten met een prima pilsje. De tunnel door ligt de stad op een uitstekende rotspunt 333 m hoog voor je. De Vézère meandert er omheen waardoor het geheel er prachtig uitziet.

blason

Wapen van Uzerche

 

Het plaatsje is al vanaf de verre oudheid bewoond geweest door zijn uitermate strategische ligging. Nadat de Sarracenen door Karel Martel in 732 bij Poitiers verslagen waren, trokken ze nog geregeld rond in Zuid Frankrijk. 30 jaar later belegerden ze 7 jaar Uzerche, waarbij ze probeerden de stad uit te hongeren. De laatste 2 stieren werden vetgemest met het schaarse graan en de stad uit gejaagd. Hierdoor dachten de Sarracenen dat uithongeren niet lukte, waarna ze verdwenen. Ook tijdens de 100 jarige oorlog slaagden de Engelsen er niet in de rots te veroveren, waarna de stad 3 Koninklijke Lelies in zijn wapen mocht dragen. Omdat de stad nooit ingenomen is heeft het de erenaam: “Uzerche-la-Pucelle, la Ville jamais prisé”, ofwel; “Uzerche de maagdelijke, nooit ingenomen stad”.

.

.

Uzerche Zuidzijde  met zijn vele torentjes

 

De fietsroute gaat langs de zuidzijde langs een oud treinstationnetje, dat nu een uitgebreide picknickplaats is en halteplaats voor Campers. Natuurlijk stonden er oudere Nederlanders, die het volgens zeggen best konden uithouden in het zonnetje. Aan het stuk naar Santiago fietsen moesten ze niet denken!

.

Over het talud van een vroeger spoortje

 

.

De Vézère

 

In het verlengde hiervan ligt een fietspad over het vroegere spoortalud door een tunneltje tot de brug over de Vézère. Meteen hierna is het afgelopen met het freewheelen en volgt een klim van 3 km tot 8% naar St. Jal. Eenmaal hoog blijken de 30 km naar Donzenac een stuk makkelijker dan het traject vanmorgen. In een dag tijd is het klimaat een stuk warmer geworden, zodat de 200 zelfs wel gehaald wordt. Aan de natuur is dit goed te zien. Ineens zijn de paardenbloemen al uitgebloeid en de eerste orchissen verschijnen. Ook zijn de sleutelbloemen  weer terug, dus is de bodem hier kalkrijker.

 

.

De natuur is hier verder

 

.

De eerste Orchissen

 

  Mannetjesorchis

Komt voor in lichte loofbossen op vochtige leem- kalkhoudende grond, gras en heidevelden. In Duitsland en Frankrijk vrij algemeen. In Nederland zeldzaam in Zuid Limburg en op schrale gronden. De naam Orchis betekent van oorsprong Teelbal (Grieks), wegens de gelijkenis op een scrotum van de dubbele wortelknol. De sappigste van de 2 knollen werd door vrouwen gegeten om een zoon te baren. Ook werd poeder van de knol gemaakt (salep) gebruikt als geneesmiddel en afrodisiacum.

Bestand:Orchis mascula cptv.jpeg

Het laatste gedeelte is één grote afdaling, waarbij (zeer tegen mijn zin) nogal eens in de remmen geknepen moet worden. Als de snelheid boven de 50 km komt wordt  het sturen wat onstabiel door het gewicht van de tassen voor en bovendien zijn de bochten op het smalle weggetje behoorlijk sterk. Donzenac in is het bijna 18:30 uur en ook wel tijd om een hotelletje te zoeken.

.

.

Donzenac

 

Er blijkt er maar een open; La Gaillard. De Madame deelt al gauw mee dat ze vol zit (complet) en in het hele verdere dorp verder niets te vinden is, ook geen Gîtes of Hostals. Waarom ik niet gebeld had!?

(dat is nu juist het ergerlijke aan Frankrijk; men is de gehele dag bezig een slaapplaats voor de volgende dag te reserveren. In Spanje is dit alleen mogelijk bij particuliere refugio’s. Bij de rest kom je gewoon aan en wordt bij volgorde van binnenkomst geholpen. Dus: geen reserveren!)

Maar geen nood, als ik 20 km doorreed naar de volgende plaats hadden ze vast wel een bed! Natuurlijk zat hier een behoorlijke berg tussen, zodat ik niet na kon laten te zeggen: Madam c’est une advise miserable! Enig inlevingsvermogen naar een fietser toe is niet aanwezig. Haar gezicht betrok natuurlijk gelijk, zodat eerst maar naar het drukke cafeetje een 100 m ervoor werd gegaan. Inderdaad niets te krijgen hier. Dan maar het noodplan uit de kast; tentje. De temperatuur was zodanig dat ik dat wel aandurfde maar waar? Bij het zwembad een paar km naar beneden zou wel kunnen volgens de kastelein. Na met een pilsje tot rust te zijn gekomen werd een plekje gezocht. Niet enige km steil naar beneden, want dat moest morgenvroeg weer omhoog gefietst worden. Net de bocht om achter het café lag een kinderspeelplaatsje in een soort dalletje met een mooi stukje gras. Het tentje stond behoorlijk vlug en niemand die zich ermee bemoeide, zodat ik al een goed half uur later in het cafeetje zat uit te puffen. Wat water mee voor de volgende morgen en met het donker worden met de kippen op stok!

 

..

Een eigen slaapplaats achter de hand is een must!

Ideaal is het niet want een lekkere douche ontbreekt, maar tenslotte is nog nooit iemand van de stank gestorven; wel van de kou! Goed aangekleed in de warme slaapzak op het matje moet het wel lukken. Een tas met eromheen een trui dient als kussen. De fiets staat tegen een boom gezekerd met een kettingslot. Het tentje wordt goed dichtgemaakt. De vogels fluiten alsof er geen tentje is en alle geluiden komen direct door. Vandaag geen stempel in het Credential. Maar na 101 km en totaal 1281 km ben ik wel zo moe om vlug in slaap te vallen!

 


tab