23 April, Rocamadour – Castelnau-Montratier 98 km

In het kamertje is het goed slapen. De paar andere bewoners hebben zich behoorlijk rustig gehouden en zijn niet te vroeg. In het keukentje is zelfs koffie zodat een klein ontbijtje gemaakt kan worden. Nadat de “zusters” bedankt zijn en de donativipot gespekt is, wordt de fiets uit het schuurtje de trappen op gezeuld en bepakt. De bloedsteile helling naar beneden gaat nu zelfs op de remmen! Onder door het dal terug naar de brug om de overkant te bereiken.

Rocamadour van verschillende kanten

De middenweg naar de refugio

Wat een serene stilte nog. Onweerstaanbaar mooi ligt Rocamadour verstrengeld tegen de bergwand. Goed is te zien dat het in 3 niveaus gebouwd is; Beneden het stadje, midden de kerkjes en boven de burcht. Het steile middenweggetje naar de refugio is vanaf het zuiden goed zichtbaar.

Rocamadour – Castelnau-Montratier, 98 km, Dagtraject 14

Langzaam wordt de doorgaande klim genomen. Het is vanmorgen een beetje donker weer maar wel droog. Door de bosrijke omgeving gaat het naar Carlucet op een heuvelrug, waar de weg onder een forse hellingshoek doorheen kronkelt.

Rocamadour - Moissac

Op een van de toppen ligt zelfs een oude windmolen. Drie steile klimmen tot 425 m hoogte hebben we achter elkaar gehad tot bij Montfaucon de autoroute een paar keer gekruist wordt.

Montfaucon

20 km afdaling in het dal van de Vers

Labastide-Murat wordt na een fel klimmetje binnengereden. Zoals alles in deze regio is het uitgestorven, maar er is een cafeetje gecombineerd met een "alimentation" en groente winkel. Dit soort winkeltjes sterft jammer genoeg in een rap tempo uit, waardoor het platteland steeds verlatener wordt. De koffie is goed hier en ze hebben ook nog bananen in de aanbieding!

De Hypermarchés aan de rand van de grotere steden zorgen voor compleet dode binnensteden en stadjes, waar niets meer te krijgen is. Een ontwikkeling die Frankrijk er niet leuker op maakt en in Nederland gelukkig ontmoedigd wordt.

We zitten hier in het gebied van de Bastides, dat was in oorsprong Montfaucon ook al. Tijdens de 100 jarige oorlog ( 1337 – 1453) en door de pest was de bevolking zo ongeveer gehalveerd, zodat ze beschutting zochten in versterkte dorpen; Bastides. De grondvorm was steeds hetzelfde en heeft eigenlijk een Romeinse oorsprong, maar is geïntroduceerd door de Tempeliers. Een hoger liggend vierkant plein, met bebouwing en versterkingen er omheen. De kerk werd gebouwd als een soort fort goed te gebruiken als beschutting en verdedigingsbolwerk. Veel van de Bastides in Zuid Frankrijk zijn goed bewaard gebleven doordat de ontwikkeling door de eeuwen nagenoeg stilviel.

Wapen Murat

Labastide-Murat is genoemd naar een zwager van Napoleon, die Maarschalk en 7 jaar Koning van Napels was. Joachim Murat, geboren in dit plaatsje, dat toen nog Labastide-Fortunière heette, werd heldhaftig geëxecuteerd onder uitroeping van de woorden: "Spaar mijn gezicht, richt op mijn hart; Vuur."!

Joachim Murat

Na nogal wat zoeken wordt de route naar St.Martin-de-Vers gevonden. Nu volgen 20 km lichte afdaling langs het riviertje de Vers naar het dal van de Lot. Over een heerlijk rustig weggetje gaat het langs opmerkelijke rotsformaties door het groene dal.

Bron en wasplaats langs de Vers

Het dal van de Lot

2000 jaar geleden werd hier een complete waterleiding aangelegd voor het 32 km verderop gelegen Cahors. Hiervoor werden aquaducten gebouwd en zelf sleuven van 40 m diep in de rotsen uitgehouwen! Bij Vers stroomt de rivier de Vers in de Lot, die heel wat breder is. Het is een opmerkelijke omgeving hier waar veel te zien is. In de buurt zijn vele prachtige dalen met grotten en het plaatsje St.Cirq-la-Lapopie; een van de mooist bewaarde stadjes van Frankrijk 100 m hoog gelegen boven de Lot.

Het routeboek wil niet de nu rustige weg langs de Lot volgen, maar heeft een verrassing in petto: de brug over naar de andere zijde en smalle weggetjes behoorlijk hoog volgen. Inspannend maar wel mooi.

Boven langs het dal van de Lot

Arcambal is een klein dorpje dat gepasseerd wordt waar een terrasje de vermoeide fietser toelacht. Het is een eenvoudig restaurant met een vriendelijke bediening en een heerlijk menu, waar dan ook goed van genoten wordt na al de inspanningen.

Het laatste gedeelte loopt vlak door de uiterwaarden van de Lot tot aan Cahors. De stad ligt in een meander van deze rivier waardoor een langgerekte  bebouwing in deze lus is ontstaan, die aan 3 zijden natuurlijk  beschermd wordt. Over de weinig opvallende Pont Neuf gaat het over de rivier waarna deze gevolgd wordt tot de afslag op de Boulevard Gambetta. Dit is de drukke doorgaande hoofdstraat door de stad, vol met terrassen onder de bekende geknotte platanen en met een echt zuid Frans vakantie gevoel.

Cahors binnenstad

In de binnenstad met zijn vele zijstraatjes kunnen de noodzakelijke boodschappen worden gedaan want hierna komt voorlopig een behoorlijk uitgestorven gebied. Cahors ligt precies in het midden richting de Atlantische Oceaan, de Middellandse zee en de Pyreneeën.

Wapen van Cahors

(enigszins opgeleukt, want er zijn maar 3 torens!)

Het indrukwekkendste monument van Cahors moet hierna overgestoken worden; De Pont Valentré! De oude pelgrimsroute naar Santiago, de Via Podiensis, loopt over deze brug. Zelfs in het stadswapen komt de brug terug, maar nu met 5 torens i.p.v. de nu nog bestaande 3.

Pont Valentré

De brug heeft 6 bogen van 16,5 m en 3 torens van 40 m hoog en is prachtig gerestaureerd. Een van de weinige voorbeelden van een middeleeuwse weerbrug in de noordelijke streken gebouwd vanaf 1308 tijdens de 100 jarige oorlog tussen de Fransen en de Engelsen.

De 3 torens van 40 m hoog!

Nu alleen maar voetgangers

De brug is nu alleen maar toegankelijk voor voetgangers en natuurlijk fietsers! Aan alle kanten wordt de brug gefotografeerd en dat is hij waard ook. Rechtsboven op de middelste toren is het duiveltje zichtbaar die naar de mythe verwijst waardoor de brug ook wel de Pont du Diable genoemd wordt!

Aan de andere zijde

☼  Mythe van de Pont Valentré

De bouw van de vestingbrug brug startte in 1308 en sleepte zich in het begin traag voort. De bouwmeester sloot een pact met de duivel om de bouw tot een goed einde te brengen. In ruil voor zijn ziel zorgde deze voor een oplossing van alle problemen, zodat het gebouw omhoog schoot. Toen in 1378 de voltooiing naderde kreeg de bouwmeester het steeds benauwder met het vooruitzicht van  eeuwig branden in de hel en bedacht een list. Hij stuurde de duivel met een zeef om water te halen voor het bereiden van het cement. Dit lukte niet, waardoor het pact verbroken was! De duivel was des duivels en brak elke dag een steen van de middelste toren, die daardoor nooit klaar kwam. De toren heet dan ook de toren van de duivel. Sinds 1870 heeft men een duiveltje ingemetseld op deze plek!

Aan de andere kant van de brug loopt een smalle weg onder de berghelling langs naar het zuiden. Een dikke 3 km moet door de bekende Franse industrieterreinen met Supermarchés, Brique braque, meubelboulevards en pompstations langs de grote weg gefietst worden. De grote vrachtauto’s schieten dicht langs je heen. Gelukkig moet rechtsaf geslagen worden naar Lhospitalet, hoewel; meteen een forse klim van 6% over 4 km. Dat wordt dus langzaam maar zeker naar boven zeulen in de kleinste versnelling. Beneden Cahors zijn we echt in het zuiden van Frankrijk met langzaam veranderende natuur en aparte vegetatie. In de bermen staat nu ook een ander soort Orchis: de Purperorchis, die vooral op kalkrijke ondergronden groeit.

Purperorchis

In Lhospitalet is het duidelijk koeler geworden en heb ik het eigenlijk wel gehad. Veel is hier niet te beleven, maar er staat een bord met een verwijzing linksaf naar een Chambre D’hote, maar eens kijken wat het is. Na zeker 3 km fietsen is er nog niets, dan maar weer terug, alles is afgestemd op auto’s waarbij een paar km extra er niet toe doen. Het landschap is kaler en witter geworden door de kalkhoudende bodem, het heet dan ook de Quercy Blanc. Toch blijft het behoorlijk bergachtig met kort voor Castelnau-Montratier de afdaling en klim door het dal van het riviertje de Barguelonne.

Het dal van de Barguelonne

Castelnau-Montratier ligt op een berghelling en is van verre te zien. Van zijn hoge ligging wordt gebruik gemaakt door er al in de middeleeuwen windmolens neer te zetten. Ook nu staan er nog 3 die er naar Nederlandse normen eerlijk gezegd niet al te imposant uitzien.

Moulin à Vent

Nu waren de grotere Nederlandse molens, zonder chauvinistisch te worden, echte staaltjes van techniek, die mee gezorgd hebben voor de “Gouden Eeuw”. Hetgeen kwam door het droogmalen van de polders, maar vooral ook door de ontdekking om de draaiende beweging van spil om te zetten in een op- en neer gaande beweging. Hierdoor waren de Nederlanders in staat, bijna industrieel, onbeperkt hout te zagen voor de schepen. Hout dat in grote vlotten vanaf Duitsland de Rijn af kwam zakken en zo voor een voorsprong zorgde op Engeland en de andere naties waar het hout nog met de hand gezaagd moest worden!

Le Moulin de la Mairie

Op het hoogste punt staat de Moulin de la Mairie die zelfs te bezoeken is en er toch wel pittoresk uitziet. Vanaf de route was rechtsaf geslagen om een bord te volgen waar Hôtel les Trois Moulins was aangegeven. Hier was de eerste actie een lekker pilsje na al het klimmen. Met de Patron werd een speciale prijs afgesproken voor een Pelgrim; € 55 inclusief diner en ontbijt. De kamer kostte  € 42 dus daar was niets op aan te merken. De Patron vertelde dat bij mooi helder weer vanaf het terras de besneeuwde Pyreneeën al te zien waren, die toch zeker 200 km hemelsbreed zuidelijker liggen.

Vanaf het terras naar het zuiden

Het diner was perfect door hem zelf gekookt. Wel gaf zijn vrouw nogal het idee niet zo ingenomen te zijn met de speciale prijs die afgesproken was. Hierbij geldt de regel dat een dikke huid wel eens nodig is zodat haar afstandelijkheid me niet veel deed. Op de keurige kamer moesten wel weer de slijtplekken op het zitvlak behoorlijk ingesmeerd worden omdat ze zich behoorlijk lieten voelen (zo dik was de huid ook weer niet!). Het bed was ondanks het Franse rolkussen heerlijk zodat na 98 km de slaap vlug kwam met in totaal 1450 km op de teller en precies 2 weken op pad!