Vervolg op Deel 2

Traject 1 – b

Nevers naar Oloron-Ste.Marie

Deel 3

Traject 2 – a

Oloron-Ste.Marie – Santiago de Compostela

953 Km

Dit gedeelte volgt de Camino Francès. Het is dan ook onvermijdelijk dat soms gebruik gemaakt wordt van in eerdere Caminos omschreven wetenswaardigheden en historische gebeurtenissen. Hierbij wordt er vanuit gegaan dat veel fietsers de loopverhalen niet lezen!

Kaartjes en hoogteprofielen komen uit Deel 3 “St. Jacobs fietsroute” van Clemens Sweerman.

27 April, Oloron-Ste.Marie – Jaca  87 km

Met het nieuwe fietsboek deel 3 op de stuurtas gaat het langs de N134 richting de Somport. In het begin word je eigenlijk door het kleine parallel lopende dalletje van de Gave d’Aspin gestuurd, maar de route is dermate rustig dat de grote weg goed gevolgd kan worden.

Oloron-Ste.Marie - Jaca, 87 km, Dagtraject 18

Hopelijk is Jaca vandaag haalbaar. Jaca spreek je uit als “Gaca” met de harde chotta van de Spanjaarden (Castiliaans), een duidelijk overblijfsel van de muzelmannen, zoals nog 2000 andere woorden in de Spaanse taal.

De route langs de N134

De weg klimt maar heel geleidelijk en zou bijna niet doen vermoeden wat er allemaal nog komen gaat vandaag. Om de pas over te steken is het zo ongeveer ideaal weer. Helder blauw en windstil. Met korte broek en fietstrui is het goed te doen.

Nog langzaam omhoog

Vandaag is het zaak de krachten goed te verdelen en vooral de tijd te nemen. Over het algemeen gaat het nog steeds rustig omhoog, waarbij de besneeuwde toppen wel steeds dichterbij komen.

De Gave d’Aspin langs de route

Langs de route is steeds een verlaten spoor zichtbaar die met ons mee naar boven draait. Het is goed 11:00 uur als het kleine dorpje Etsaut wordt bereikt. Dit is een erkend stoppunt op de Somportroute want hierna gaat het gebeuren!

Somportpas

Etsout kende ik nog van 8 jaar geleden, toen met hond (Jack Russeltje) een gedeelte van de GR 10 parallel aan de Spaanse grens gelopen werd (GR 10 = Grande Randonnée, lange afstandswandelpad van Hendaye naar de Middellandse zee). Bij het restaurant was een Gîte waar goed overnacht kon worden. Meteen hierna begon het Parc National des Pyrenées, met zijn majestueuze natuur, prachtige lelies en felblauwe irissen. Bovendien de onvergetelijke Chemin de la Mature, een uitgehakt pad langs steile rotsen, waar de lange pijnbomen bestemd als scheepsmast naar beneden werden vervoerd! Deze bomen groeien traag zo hoog in de bergen waardoor het hout hard, taai en zeer gewild was! Het zou die dag tot een hoogte van 2500 m gaan. Het vreemde was dat al lopende bij het betreden van het Parc stond dat honden verboden waren. Onmogelijk natuurlijk als je met een hond aan het trekken bent, zodat met hond het Parc gewoon doorgestoken werd (wel aan de lijn en zonder problemen).

Chemin de la Mature

Het restaurantje in Etsaut is van een prima soort, waar voor de grote klim lekker gegeten en gedronken kan worden met buitengewoon aardige uitbaters.

Restaurantje in Etsaut; beslist aangaan!

Meteen hierna begint het echte werk van 7 – 9% en dat een 20km achter elkaar door. Eerst worden nog de gebouwen van de Fort du Portalet gepasseerd, welke aan de linkerzijde hoog en ongenaakbaar boven de weg uitrijzen. Na de 2^e wereldoorlog werden hier lange tijd de “foute” Fransen opgesloten.

Fort du Portalet

Voor Urdos loopt het zweet met bakken langs mij heen, waarbij gewoon doorgedieseld moet worden. Restaurantjes zijn nu niet meer beschikbaar, maar langs de weg staat een woning waarvan de eigenaresse bereid is mijn bidon te vullen met fris koud water. De omgeving is prachtig waarbij het zaak is niet op de km paaltjes te letten, want dan schiet het maar langzaam op.

Voor Urdos

Na 6 lange en behoorlijk zware km moet opeens linksaf geslagen worden. De gewone weg gaat via een tunnel door de bergen op een hoogte van 1150 m (evenals vroeger de spoorlijn).

Nu komen de laatste 10 koningskilometers over de kronkelige bergpas langs bergweiden en steeds kaler wordende bergen. De wit bepoederde toppen zijn nu toch wel heel dichtbij gekomen. Eerst wordt nog langs een opgestuwd meertje gestoken, waarvan het water mooi gletsjerblauw is. De weg is bijna uitgestorven zodat onbelemmerd heen en weer gezeuld kan worden.

Langs het meertje

Als de bergweiden eindelijk bereikt worden, zitten we al op een hoogte van 1440 m, dubbel de hoogte van Urdos. Lange en brede parkeerplaatsen en een (nu gesloten) hostal/restaurant geven aan dat het hier vaak erg druk moet zijn. Behalve dan nu, op een enkele Fransman na.

De bergweiden

Over de brede parkeerplaatsen zeul ik de 9% hellingshoek naar boven. Opeens rijden 2 Gendarmes op de motor langs me die aangeven links te gaan rijden (er was niemand te bekennen). Natuurlijk doe ik dit meteen.

Al fietsend kijk ik regelmatig om mij heen naar de grillige rotsformaties. Rode formaties zijn nu te zien. Zou dit het punt zijn waar het Iberisch gesteente voor het eerst boven komt? Uiteindelijk zijn de Pyreneeën gevormd door de opdrukkende krachten van de Afrikaanse (tektonische) schol, net zoals in Italië bij de Alpen. Natuurlijk alles in lang vervlogen tijden (vanaf 50 miljoen jaar geleden), hoewel dit proces ook nu nog voortgaat maar in de menselijk tijdsmaat nauwelijks invoelbaar is.

Eindelijk zijn in de verte gebouwen te zien en duikt de “Summus Portus”, ofwel hoogste doorgang voor me op. Het hoogste punt van de gehele route, de Somport is bereikt op 1640 m en bovendien meteen de Spaanse grens!

Hoogste punt 1640 m en Spanje!

Even uitpuffen en een diepe zucht slaken. Na vanmorgen zijn 55 km afgelegd en het is nu 16:00 uur. Na 1783 km vanaf huis ben ik in Spanje!

Het is prachtig weer en volkomen uitgestorven. Iets verderop ligt het wintersportgebied van Candanchú, maar eens kijken of daar gezeten kan worden. Omdat een lange afdaling wacht, wordt toch maar een winddicht plastic jack aangetrokken, wat geen luxe blijkt te zijn.

De verlaten pistes van Candanchú

Candanchú blijkt een smakeloos wintersportplaatsje te zijn met de bekende kale flats en alles gesloten. Het loopt steil naar beneden zodat de gang er maar in gehouden wordt zodat Canfranc-Estación nog gauw bereikt wordt.

Canfranc-Estación

Vreemd hier een reusachtig niet meer in gebruik zijnde spoorstation te zien liggen. Dit station was bedoeld als laatste halteplaats in Spanje waar het bredere spoor overging in het smallere Franse, met de noodzakelijke wisselingen van treinen en wagons. De Spanjaarden hadden de Fransen na Napoleon zo hoog dat ze nooit vertrouwd werden en dus een breder spoor uitkozen, zodat ze nooit verrast konden worden! Nog steeds is dit spoor de kortste weg van Madrid naar Parijs, maar alles loopt nu via Hendaye. Ook hier is amper een cafeetje te bekennen zodat maar doorgegaan wordt tot in Villanúa ineens een terrasje opduikt.

De Spaanse kant is veel kaler

De pilsjes lopen hier na zoveel afzien sissend naar binnen! Meteen wordt een bijkomend voordeel duidelijk bij het afrekenen. Voor de prijs van één in Frankrijk krijg je er hier twee! (ca. €1,20, in Frankrijk veelal tot €3.80 toe)

Langs de weg bruist een al gauw in omvang toenemende Río Aragón. Naar Jaca loopt het laatste gedeelte ook nog wat op zodat klimmen niet helemaal te voorkomen is. Gelukkig duurt dit niet zolang waarna langs de vesting, de Ciadadela uit 1500, zo tegen zessen de stad binnengereden wordt. De refugio ligt midden in het oude centrum, hoera afgelopen met de te dure hotels, nu begint het echte Spaanse Pelgrimleven! De Spaanse hospitalera is aardig zoals het moet en voor € 10 krijg ik een keurig bed op de 1^e verdieping met vooral een lekkere warme douche. Het is in het vroege voorjaar nog rustig hier zodat de Pelgrims elkaar niet op de lip zitten. Via Jaca loopt de oudere Aragónroute naar Santiago toen de route over Roncesvalles nog niet veilig was. Dit duurde tot 1100, waarna de stroom hier afnam.

Kathedraal van Jaca

In het centrum van Jaca is het lekker in het zonnetje op een terras zitten en praten met de vele looppelgrims, waarvan velen hier starten. In de niet zo opwindende binnenstad is ook nog een goed Menu Peregrino te vinden voor € 10.

Straatjes Jaca

Het bed is heerlijk zodat na deze niet misselijke dag met 87 km en overall 1815 km de slaap pijlsnel komt!