10 Juni, Salas - Tineo 20 km

Klein en vol, zodat zo vlug mogelijk de spulletjes gepakt worden en samen met Antonio een bar opgezocht. Deze was verderop in het plaatsje te vinden waar alle pelgrims aan de koffie zaten.

Door de middeleeuwse poort

Salas – Tineo 20 km

Langs de oude gebouwen loopt de route onder de middeleeuwse poort door naar een pad door het dal van de Nonaya. Dat betekent wel een behoorlijke klim die vrij kalm oploopt naar 655 m hoog.

Antonio is weer niet te houden

Antonio is bijna niet te houden, totdat na een paar kilometer er achter gekomen wordt dat zijn stok is vergeten en hij weer terug gaat.

Indrukwekkende viaducten

Het pad volgt steeds de loop van het riviertje dat ruisend door kloven en in grillige bochten stroomt. Het is een heerlijk groen dal, met droog weer een feest om te lopen.

Dal van de Nonaya

De bewoonde wereld is niet ver weg wat te zien is aan de regelmatig opduikende viaducten van de nieuwe autosnelweg.

Autosnelweg parallel

Bouwen kunnen de Spanjaarden wel. Sommige stukken bouwterrein liggen er verlaten bij omdat gewoon gestopt is. Het geld is op en wachten is op betere tijden.

Brembossen

De weg klimt steeds maar door wat met dieselen goed te doen is. De 4 meiden worden ingehaald. Dat zal de komende tijd een vast patroon worden. De oudste is een volslanke meid die duidelijk moeite heeft tegen de berg op te komen en als eerste gepasseerd wordt. De anderen zitten verderop op een top te wachten tot ze zover is. Ik waarschuw ze het meisje wel een rustpauze te geven omdat ze anders over de kop gejaagd wordt.

Voor Bodenaya

In Bodenaya zijn 7,5 km achter de rug waar toch een dikke 2 uur over gedaan is. Tijd voor een rustpauze. Een bar is niet te vinden. De weg loopt langs de plaatselijke Refugio waarvan het uitbundig opgeknapte en overdekte binnenplaatsje uitnodigt om even te zitten.

Alejandros Albuerge

Het is de Albuerge van Alejandros die net voor de middag gesloten is. Hij is een ex taxi chauffeur uit Madrid die dit huis ingericht heeft met 21 bedden. Het eigen voorraadje wordt aangesproken. Antonio komt eraan met stok en de meiden zijn ook al vlot present. Er kan ook een stempel gepakt worden. Voor het dorp Pereda wordt een typisch Asturiaans  kapelletje gepasseerd, die op ongeregelde afstanden in het landschap verstrooid liggen. Het is een kapelletje van Christus voor de bedroefden. 

Capilla del Cristo de los Afligidos

Voor de pelgrims zijn bronnetjes aangelegd waar schoon water getapt kan worden.

Waterbronnetjes

De Camino slingert op en af tot een hoogte van 756 m de bergjes over met mooie uitzichten alle kanten op.

Bergen in de verte

De hoge bergen in de verte komen snel dichterbij. Dat belooft nog wat voor morgen. De hemel is open getrokken zodat het zonnetje voor een aangename temperatuur zorgt. Deze tijd van trekken in juni is wat frisheid van de natuur en temperatuur betreft prima!

Mooie Camino

Antonio is met zijn grappen, grollen en vreemde invallen aardig gezelschap, waarbij het steeds lachen is geblazen. Opvallend bloeit langs de bermen het vingerhoedskruid in uitbundige kleuren. Hoe hoger hoe meer UV stralen en des te feller de keuren.

    
          Vingerhoedskruid

☼  Vingerhoedskruid of Digitalis
Ook bij ons in de bossen zijn ze inheems. Het is een krachtig giftig kruid waar vroeger wel hartritme stoornissen en epilepsie mee bestreden werden. Dat was oppassen omdat het hartritme ook verlaagd werd en het zelfs kon stoppen. Ook als afslankmiddel toe te passen. Ook hier gold: voorzichtig anders wordt je voor eeuwig slank!
Het behoort tot de onmisbare ingrediënten van een echte heksenzalf!

Blubberpaden

Dat het behoorlijk regenen kan blijkt wel uit de blubberwegen die doorgestoken worden. We zullen dit de komende dagen nog ervaren! Spaanse wandelgroepen met kinderen lopen hele gedeelten van deze weg, waaruit blijkt dat trekken in Spanje aangemoedigd wordt.
El Pedregal duikt op met nog een echte bar en klein kruidenierszaakje. Een stop is onvermijdelijk. Op zondag is alles gewoon geopend wat zorgt voor een levendige gezellige boel.

Het stuk naar Tineo is 7 km die op de één of andere manier veel verder lijken. Als het kapelletje van San Roque te voorschijn komt is het goed zitten in het barretje erachter.

Ermita de San Roque

Dit kapelletje zou nog door San Roque zelf gesticht zijn, wat onwaarschijnlijk is. Wel is het indertijd als Refugio gebruikt door vooral Franse Pelgrims.

We komen iets verderop uit boven Tineo bij een vreemdsoortig Pelgrimsmonument, missen de afslag en lopen de straat naar beneden een kilometer verder de stad in.

Wapen Tineo

Vreemdsoortig pelgrimsmonument

We zitten fout en zoeken al slingerend langs steile weggetjes net zolang tot de Refugio in een buitenwijkje gevonden is.

Uitzicht over Tineo

Een behoorlijke Albuerge met 31 bedden die lang niet vol is. De Spaanse moeder en dochter zijn er ook. Ze bouwen een eigen hoekje met dekens en lappen.

Refugio in Tineo

Een paar honderd meter verderop is een nieuwbouwwijkje met een soort veredelde snackbar waar we goed kunnen zitten. De meiden zijn ook gearriveerd en als blijkt dat Antonio vandaag 32 geworden is wordt dit een gezellige boel, waarbij we in verschillende bars Cidra proberen. Dit is makkelijk schenken met een grote fles en verschillende glazen.

Cidra

Om 22:00 uur is het onverbiddelijk Pelgrimsbedtijd zodat na 118,7 km onder zeil gegaan wordt.