15 Juni, A Fonsagrada – Cádavo/Baleira 25,4 km

Vanuit het pension met een goed ontbijtje op pad terwijl het zonnetje schijnt, lekker!  Langs het kerkje gaat het richting Padrón waar de Refugio is. Bij het kerkje ligt een Pelgrimsbureau dat in de ochtend gesloten is.

Fonsegrado valt eigenlijk vooral op door zijn typische parabolische watertoren die op het hoogste punt staat en van verre te zien is.

Uitzicht links

Uitzicht rechts

Fonsegrada uit loopt het naar het dal van Padrón met weidse uitzichten op de bergflanken voor ons. Wat opvalt zijn de eindeloze batterijen windmolens zover je kijken kunt.

Net voor Padrón

Padrón blijkt een klein dorpje te zijn waar niets te krijgen is met een wel erg afgelegen Refugio. De naam kan ook bekend voorkomen omdat het gelijk is aan het veel grotere Padrón aan de Río Ulla onder Santiago. De plaats waar volgens zeggen Santiago met zijn stenen schip aangeland is (zie de Caminho Português). Ook de Pimientos de Padrón, de lekkere rimpelige zoetige ingroene pepertjes, die als pittig hapje bij een biertje gegeven worden, komen hier niet vandaan.

Uitgestrekt bos

Door een dicht bos loop ik een stukje op met een Duits stel dat overnacht heeft in de Refugio. De route is zo rustig dat het mogelijk is uren alleen te lopen terwijl toch ook zo nu en dan Pelgrims passeren.

De weg golft op en af

Voor ons ligt nog een berg van boven de 1000 m. Helaas is het wat donker betrokken geworden, winderig en behoorlijk koel. Ondanks alles is het een imponerend landschap.

Imponerend landschap

Voor Montouto

Boven het gehucht Montouto wacht een verrassing. Restanten van een oude Refugio en andere gebouwtjes die erbij horen. Gedeeltelijk hebben ze het gerestaureerd. Met prachtige uitzichten ver Galicia in.

Het zijn de ruïnes van wat eens het belangrijkste Hospitaal voor Pelgrims was in de hoge bergen van Galicia.

Ruïnes van Koninklijke Hospitaal Santiago de Montouto

☼ Real Hospital de Santiago de Montouto
Gesticht in 1357 door Pedro I, el Cruel (Pedro I, de wrede), als Real Hospital de Santiago de Montouto.

Pedro I el Cruel

Het bevatte een Hostal, Hospitaal, kelder, keuken met oven, drinkbak, stallen en twee kapellen. Het doel was de arme Pelgrims warmte, onderdak en verzorging te geven. In 1698 werd het Hospitaal verplaatst naar waar de resten nu staan in de buurt van verschillende menhirs, dolmen en tumuli. Het is een magisch mystieke plaats. Ernaast staat een kapelletje ter ere van Santiago, waarvandaan jaarlijks een Romería (processie) gehouden wordt. De restanten die hier gevonden zijn, wijzen op een  Pelgrimsroute die terug gaat naar Keltische en voor Christelijke tijden. Is het de meridiaan die volgens zeggen naar Fisterre loopt, waarvan sommige mensen zeggen de kracht te voelen?

Het Hospital ligt tegen het hoogste punt van de bergrug Laguna Seca op 1030 m hoogte waarvandaan de omgeving in de gaten gehouden kon worden. Montouto wil dan ook zoveel zeggen als uitkijkberg. Het heeft gefunctioneerd tot in de 20e eeuw.

Santiago kapelletje

Uitkijkberg

Nu volgt een lange afdaling 350 m lager het dal in eerst door een mooi bos. Het is volkomen verlaten waarbij je echt op gaat in de natuur.

     
Blaassilene 

☼ Blaassilene of Silene Vulgaris
Plant uit de anjerfamilie die in Spanje vrij algemeen is. In Nederland (Achterhoek) aanwezig. Opvallend druk groeiende bloemen van mei tot september. Ze worden tot wel 60 cm hoog. In Italie worden de bladeren voor de bloei geoogst en in salades verwerkt.

Dwars door het bos de helling af

Galicia toont zich hier op zijn mooist met soms smalle paadjes door bosschages. Steeds  vergezichten de dalen in waar dorpjes tegen de hellingen liggen.

Galicia op zijn mooist

De bospaadjes lopen onder tunnels van gebladerte door en eindigt ineens bij een Meson waar zowaar koffie te krijgen is net voor Paradavella.

Casa Mesón

De tortilla is van grote klasse. Santiago en de wat woeste Spanjaard komen ook binnen. De eigenaar is een Argentijn die hier zijn geluk vind in het verzorgen van Pelgrims.
Het dorp Paradella ligt aan de Carretera de LU-350 welke een stukje gevolgd wordt om rechts af te buigen opnieuw de bospaden op.

Terugblik op Paradella

Wat nu volgt is een stuk door het oorspronkelijke binnenland van Galicia waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Smalle bospaadjes worden afgewisseld met piepkleine dorpjes.

Smalle bospaadjes

De landjes worden bewerkt om stokoude boerderijen op een voor ons al lang vergeten wijze. Een man en vrouw eggen tussen de aardappels met een ploeg getrokken door een paard. Ze zijn vriendelijk en een foto is geen bezwaar.

Noeste arbeid

Bij de boerderijen staan nog de oorspronkelijke Keltische gebogen huizen, waar tot midden vorige eeuw in gewoond werd; de Palloza. Het strooien dak is vervangen door leistenen maar staan er nog steeds, in gebruik als schuur of opslaghok. De vorm gaat terug tot onheuglijke tijden voor de jaartelling.

Palloza

Doorsnede van een Palloza

☼ Palloza
De oorspronkelijke Keltische cirkelvormige huizen zoals ze duizenden jaren te vinden waren tot in Engeland toe. De doorsnede was 3 tot 7 m, grotere werden ovaal van vorm om het dak te kunnen dekken. De muren bestonden uit natuursteen verbonden met klei. Het dak uit een houten palenconstructie bedekt met stro. Half in de grond gegraven en goed geïsoleerd waren ze bestand tegen sneeuwstormen, lange winters en koel in de zomer. Bovendien veilig tegen aanvallen van wilde dieren zoals wolven en beren. Vaak leefden 12 mensen met dieren in één hut rond een vuur met stalen pot aan een haak. De rook verdween door een gat in het dak. Het vee stond lager (afvoer mest) en verwarmde de mensen. Licht was schaars door de kleine open raampjes. De onderhoudintensieve strodaken zijn later bedekt met leisteen. Er is een behoorlijke overeenkomst met het “open hoes” in Achterhoek – Twente.

Een Palloza iets verderop

De kronkelende holle weggetjes met zijn speciale begroeiing, de verlaten dorpjes met oorspronkelijke uitstraling, de geheimzinnige sfeer, de prachtige omgeving en vooral de grote rust maken Galicia tot één van de wonderlijkste gebieden om doorheen te trekken.

Geheimzinnige sfeer

Regelmatig liggen in dit, uit vele kleine kaveltjes bestaande, beboste landschap dorpjes waar zo te zien alleen maar rust heerst. Dat is het probleem van Galicia nu de jongeren hun heil in de steden zoeken.

Verlaten dorpjes

Door de bossen moet nu behoorlijk geklommen worden tot uiteindelijk A Lastra in zicht komt. Santiago is een stuk mee opgelopen wat aardige gesprekken geeft. Hij kan goed Engels wat weinig oudere Spanjaarden gegeven is.

Net voor A Lastra

Het begin van het dorp heeft zijn oorspronkelijk Keltische uitstraling bewaard. Verderop ligt het langs de Carretera, waarna de laatste 2 km klim volgt richting de Alto de Fontaneira op 936m hoogte. Het dorp Fontaneira ligt een 500 m verderop waar de Bar aangedaan wordt. Er ligt een foldertje van een Hotelletje in Cádavo dat er nog niet zo slecht uitziet, maar eens zien.

De laatste 5 km op naar het eindpunt golft langzaam over bospaden naar beneden. Het weer blijft somber maar lekker om te lopen. Een oorspronkelijk met stro bedekte Hórrio ligt naast het pad. Eronder staan nog 2 oude houten ossenkarwielen zoals ze voeger gebruikt werden.

Oorspronkelijk met stro, bedekte Hórrio

Cádavo-Baleira ligt beneden in het dal waarna Pension Eligro gezocht wordt. Voor 20 Euro een heerlijk bed met gelagkamer, Comodor en televisie voor het Europese voetbal. De was kan buiten opgehangen worden en bij regen binnen onder een afdak.

Escudo Bandeira

Günther duikt ook nog op. Hij wil naar de volgende herberg in Castroverde, die later nog niet open blijkt te zijn. Dan met de bus of taxi terug. Hij zit met een te krap tijdschema i.v.m. het al geboekte vliegtuig in Santiago. De moraal: zorg ruim in de tijd te zitten, omdat anders veel plezier verloren gaat!

Antonio duikt later ook op, terwijl de meiden in de Refugio blijven. Met zijn allen eten in een perfecte sfeer en erg lekker tegen een onvoorstelbare prijs. Dit adres is echt een aanrader! Natuurlijk wordt nog extra geproost op de verjaardag (42) van dochter Sasha gisteren, waarbij opvalt dat alle meisjes jonger zijn. Tja, papa wordt oud!

Minder leuk is de volgende ervaring: De meisjes zitten bij elkaar gezellig te praten toen Vignet binnenkwam met een betrokken gezicht. Wat is er aan de hand? Haar creditkaart is ingeslikt door de betaalautomaat. Het is vrijdagavond dus onmogelijk om die terug te krijgen. Wat nu? Haar moeder?

Eva, de Madrileense met haar staccato Spaans, wist het wel: Dan ga je toch gewoon je lichaam verkopen! Vignet gaf geen krimp. Hé Eva, waarom zeg je niet dat ze op de hoek viool moet spelen? Kan ze niet, was de directe reactie! Natuurlijk is het gewoon lol en wordt ze door de anderen geholpen. Dit soort ad rem conversatie gaat de hele dag zo door en maakt het samen optrekken erg leuk.

Net voor Cádavo-Baleira

Loes belt ’s avonds met de mededeling 3 juli in Santiagio aan te komen en ook mijn terugreis geboekt te hebben. Nu, dat is geregeld zodat het goed slapen is na 236,5 km!