6 Juni, maandag La Coquille - Thiviers, 22 km

Annie maakt een goed gezamenlijk Petit Déjeuner. De donativo is 20 Euro voor alles, maar wordt dubbel voorzien gezien de leuke avond en extra inspanning. Ze wil het eigenlijk nog niet hebben ook. Er wordt warm afscheid genomen. De vrijwilligers van de Voie de Vézelay doen het geweldig op de route.

 

 

La Coquille - Thiviers, 22 km

(De kaartjes zijn van Fernwege.de)

 

Vandaag een wel goed uitkomende kortere route door veel bossen. Niet zo verwonderlijk omdat dit gedeelte van de Périgord het groene gedeelte genoemd wordt.

 

 

Le Périgord Verte

 

      

    Mariadistel of Silybum marianum

Een- of tweejarige plant uit de composietenfamilie Asteraceae. Wordt 60 – 200 cm hoog met gegroefde behaarde stengel. De wasachtige bladeren zijn witgevlekt met geelachtige stekels. Bloeit juli – augustus met roze bloemhoofdjes. Groeit op kalkrijke grond. Plant ziet er niet direct aanlokkelijk uit. Was op de Camino de Levante vaak de enige dorre begeleider langs zandwegen als in een woestijn.

 

Mariadistel op de Camino de Levante

 

Maar het is een opmerkelijke medicinale plant en eetbaar. Eetbaar: jonge bladeren als een soort spinazie (stekels?), jonge stengels en bloemhoofden. Medicinaal: Tegen chronische leverkwalen (cirrose), alcohol kater, galblaaskwalen en chloresterol verlagend. Bevat Silibine wat zo ongeveer het enige middel is tegen vergiftiging door paddestoelen; de groene knolamaniet. Een dergelijke amanietensoort werd direct na deze distel aangetroffen en hierna beschreven als waarschuwing!

 

 

     Gele knolamaniet of Amanita citrina, (mogelijk de Alba (witte) variant)

Amanieten zijn een geslacht schimmels uit de familie Amanitaceae. Groeien uit een omhulsel, waarvan op de uitgegroeide paddenstoel vaak restanten te vinden zijn. De onderzijde van de steel heeft een knolvorm met net onder de hoed een manchet. De lamellen zijn losse plaatjes die wit zijn. Ze goeien in symbiose met bomen (eiken – beuken). Er zijn vele soorten amanieten eetbaar.

 

    

 Maar:

De meest giftige paddenstoel in onze steken en op de wereld is de groene knolamaniet. De hoed heeft bij deze een groenige schijn met witte lamellen. Hier geldt een dringend advies: niet plukken!

 De groene knolamaniet zorgt voor de meeste dodelijke vergiftigingen. Vooral in goede jaren als er veel staan. Een exemplaar is al voldoende. Als de vergiftiging overleefd wordt is het herstel nooit volledig (vaak levertransplantatie). De beschreven Maria distel die Silibinine bevat wordt als probaat tegengif bestempeld.

 Amanieten lijken op weidechampions als ze klein zijn en in de vlies (velum) zitten (zie foto). Daarom het dringende advies: Alleen weidechampions plukken als de lamellen duidelijk roze en bij oudere paddenstoelen bruin zijn (deze laatste niet meer eten).

Ook bij de jongeren in het vlies zijn de lamellen bij openbreken duidelijk fris roze gekleurd! Hierna enige weidechampions zoals gevonden op de Camio Primitivo en heerlijk opgegeten als Pelgrimsmenu.

 

 

Eindelijk heerlijk weer en voor het eerst op pad meteen in T-shirt. De streek wordt algemeen aangeduid als de Périgord, maar heet sinds de Franse revolutie Département de la Dordogne naar de rivier die er doorstroomt.

 

☼  Le Périgord

 

 

Deze mooie provincie is landelijk met veel historie, archeologie en cultureel erfgoed.

Voor toeristische doeleinden is een onderscheid gemaakt in 4 delen:

 

·       Het groene in het Noorden. Veel bossen, landerijen op de granieten uitlopers van het Massif Central. Relatief veel neerslag.

·       Het witte in het centrum. Grote graanvelden op kalkstenen bodem.

·       Het zwarte in het Zuidoosten. Rijke gronden met veel eikenbomen waaronder de bekende truffels.

·       Het paarse in het zuidwesten. Wijnvelden die in de herfst paars kleuren.

Elk gedeelte wordt op de route doorgestoken!

 

De bossen uit loopt een kaarsrechte route wat door het hoogteverschil niet storend is. Het is de oude militaire weg die dan ook Route Napoleon heet. Smalle asfaltwegjes door landelijk gebied.

 

 

Andere Route Napoleon

 

De Valouse wordt overgestoken met mooie vergezichten het dal uit.

 

 

La Valouse

 

Koffiedrinken onderweg is er niet bij. Wat helpt is een hoogzit waar met de pijnlijke arm goed gezeten kan worden. Louis is opkomen lopen en later passeren ook Leo en Frans.

 

Goed en hoog zitten

 

Samen met Louis worden de laatste km naar Thiviers gelopen. Eindelijk aan de koffie is het ruim na 13:00 uur.

 

Thiviers

(Klok Abjat uit de geschiedenis van de stad)

Inwoners 3031

Hoogte 147 – 303 m

 

Aardig maar nogal rustig plaatsje. Ommuurd met een opvallend kasteel tegen de muur aan boven het dal. Tijdens de godsdienstoorlogen in 1575 met de Hugenoten verwoest en weer opgebouwd.

 

   

                                                      Aanloop Thiviers                                                Église Notre-Dame-de-l’Assomption

 

Château de Vaucocourt

 

Om te overnachten moet steil naar beneden onder de poort door het dal in waar na enige km een camping ligt. Het jonge gezin heeft de camping net geopend voor het zomerseizoen. We zouden zelfs kunnen zwemmen. Een prachtige cabine voor 10 Euro per persoon is bijna niet tegeloven. Bovendien Confit du Canard in de cantine lekker voor 14 Euro. Een adresje dat afwisseling geeft. ’s Avonds zitten we voor de cabine in de mooie zomeravond te genieten van de paar kinderen op de camping. Het pilsje is dichtbij fris getapt.

 

      

Camping le Repaire

 

Een rustige nacht met wijd open raam 1117 km vanaf Eijsden en 508 km na Vézelay!


tab