9 Juni, dinsdag Vézelay – Le Chemin, 25 km

Op de ruime slaapzaal met lage bedden wordt goed geslapen. Om 7:15 uur is iedereen verdwenen om de ochtenddienst van de religieuzen in de Kathedraal bij te wonen.

Om 7:30 uur wordt besloten er toch maar eens te kijken. In de rechterzijvleugel is een ruime kapel ingericht waar links de broeders en rechts de zusters in gelijke witte pijen aan de dienst deelnemen. Deze bestaat voornamelijk uit gezang en voorlezen uit het Boek. Dit om en om zingen door de zusters en broeders klinkt ongelofelijk zuiver en sereen en maakt op een wereldse Pelgrim behoorlijk indruk.

 

Indrukwekkende dienst naast de Kathedraal 

Toch ook hier weer de vaststelling dat er wel een speciale geaardheid moet zijn om dit als levensvervulling te zien.

Naderhand in de keuken een leuk ontbijtje met de medepelgrims Dirk en Hans, die naar huis gaat. Echte haast ontbreekt want het is maar 25 km vandaag. De donativo wordt niet vergeten waarna het wel 9:00 uur is als de Rue Saint-Pierre dwars door Vézelay naar beneden gelopen wordt.

 

   

                              Rue Saint-Pierre Vézelay                                                                 Vézelay achter                                   

 

Vandaag het mooiste stukje door de Morvan, waarvan het uiterste noordwesten doorgestoken wordt. Dat het behoorlijk bergachtig is, wordt snel duidelijk.

 

 

 

 

Vézelay – Le Chemin 25 km. Le Chemin ligt net voor Anthien.

(De kaartjes zijn van Fernwege.de)

 

Naar Saint-Père-sous-Vézelay is een goed half uur lopen tot aan de voet van de berg bij de rivier de Cure. Dit plaatsje is de voorloper van Vézelay op de berg.

 

   

Wijnvelden voor Saint-Père-sous-Vézelay

 

Door de invallen van de Noormannen met verwoestingen in 873 vertrokken de Benedictijner monniken spoorslags naar de top van de berg. Wat bleef is een uit de kluiten gewassen prachtige kerk; Église Notre-Dame met al Mudéjar (Moorse) invloeden.

 

                               

Église Notre-Dame met al Mudéjar (Moorse) invloeden

 

Het plaatsje uit langs een klompenmaker, waarbij maar weer eens blijkt dat klompen vroeger overal volksschoeisel waren. Ook in Asturias worden ze nog steeds gedragen.

 

   

         Sabotier ofwel klompenmaker                     Over de Cure met Vézelay op de berg

 

Over de Cure rechtsaf langs de camping over veldpaden door mooie rijk begroeide bossen. Steeds met prachtige vergezichten en doorkijkjes. In de verte verdwijnt langzaam Vézelay.

 

   

Laatste doorkijkje naar Vézelay

 

De weg loopt omhoog tot de Cure weer bereikt wordt. Deze stroomt beneden door een grillig landschap omzoomd door rotsen. Voor ligt het plaatsje met de mooie naam Pierre-Perthuis. Door de 12e eeuwse ruïne van een poort bij het kasteel wordt binnengelopen.

 

   

               Cure met oude brug                                   Door Ruïnes van het kasteel

 

Opvallend mooi en rustig plaatsje. Het plaatselijke sterrenrestaurant is nog gesloten.

De bospaden slingeren over de hellingen tot langs het kasteel van Domecy-sur-Cure gelopen wordt.

 

          

 Bosviooltje of Viola rivisiana

Vaste plant uit de viooltjesfamilie (Violaceae). Komt vooral in loofbossen voor en bloeit mooi blauw van maart tot mei en soms nog eens in de herfst. Leuke vroege voorjaarsbloem die in tuinen natuurlijk kan zaaien. Viooltjes worden in Duitsland “Stiefmütterchen” (stiefmoedertjes) genoemd!

 

Van dit soort uit de middeleeuwen stammende monumenten zijn er nogal wat. Frankrijk heeft in de martiale geschiedenis van Europa behoorlijk meegedaan.

 

             

Versterkt landhuis                                   Château de Domecy-sur-Cure

 

    

Bos met vele vergezichten

 

Langs het grote maar achter muren verstopte kasteel van Bazoches wordt het gelijknamige dorp Bazoches-du-Morvan binnengelopen. Een wat groter plaatsje aan de Route National met zelfs een terras. Na 11 km een welkome stop. Veel vakantiegangers waaronder Nederlanders. Prima koffie, maar de geweldige vruchtentaart die er staat is exclusief voor het kasteel. Toch nog feodale resten?

Het kasteel is van de nakomelingen van de bekende Maarschalk Vauban. Deze belangrijkste ingenieur en militair van Zonnekoning Louis XIV veroverde niet alleen Zuid Vlaanderen (Artois) definitief, maar wierp 300 fortificaties op in geheel Frankrijk (o.a. de Citadel in Saint-Jean-Pied-de-Port). Ook de Nederlanden moesten eraan geloven tijdens de Franse bezetting in 1672, waarbij Oost Nederland bezet werd. Alleen op de waterlinie had hij geen antwoord, waardoor hij afdroop zonder het westen te bezetten. Givet en Rocroi eerder op de route zijn mooie voorbeelden van zijn versterkingen.

 

Sébastien Le Prestre de Vauban

 

Versterkt op pad gaat het de golvende velden in.

 

    

Morvan onder ideale loopomstandigheden

 

Naar Le Chemin is nog 14 km. Wat een kort traject lijkt is vooral door het vele klimmen en dalen behoorlijk inspannend. De omstandigheden zijn door het heerlijke zonnige voorjaarsweer perfect.

 

   

☼ Geel zonneroosje of Helianthemum nummularium

Liggende fijne struik uit de zonneroosjesfamilie Cistaceae. Wordt 10 – 40 cm hoog met tegenover elkaar staande ellipsvormige behaarde bladeren. Bloeit prachtig goudgeel van mei tot september als de zon schijnt boven 20 C. Doorsnede bloem 2 cm. Komt vooral voor op kalkgraslanden. De foto’s zijn in de Morvan, maar ook Les Landes genomen.

 

    

In de buurt van Neuffontaines

 

Van Vignes-le-Haut daalt het naar Vignes-le-Bas. Op de velden nu voor het eerst de verkleuring van gerst in de mooie blonde zomerkleur.

Zomerkleur gerst

 

Dat het nog steeds goed zit met de route blijkt wel uit de weg die gevolgd moet worden; Rue de Compostelle. Een veldweg loopt steil omhoog wat behoorlijk afzien is.

 

    

Net voor Le Chemin

 

Bovenop de berg liggen wat huizen die samen het buurtschap Le Chemin vormen. Een man rommelt in de tuin en blijkt een Nederlander te zijn. Om het hoekje ligt L’Esprit du Chemin van Arno en Huberta. Een wel zeer toepasselijke naam voor deze mooie Herberg.

 

L’Esprit du Chemin van Arno en Huberta

 

De ontvangst is hartelijk door een groepje Nederlanders. Dit blijken vrijwilligers te zijn die meehelpen de gebouwen te restaureren en in te richten voor de opvang van Pelgrims.

 

Wapen van Anthien, waar Le Chemin onderdeel van is

 

Arno en Huberta hebben 10 jaar de gelijknamige Herberg in Saint-Jean-Pied-de-Port gehad en ontwikkeld tot een begrip. Na al deze jaren van harde arbeid en toch wel veel toeristen onder de pelgrims zochten ze een andere plek, rustiger met meer gevoel van het echte pelgrimeren. De herberg in St. Jean is overgedaan aan een Baskisch koppel en heet nu Beilari, dat in dezelfde geest met vrijwilligers en wat hogere tarieven wordt voortgezet.

Deze nieuwe plek is fantastisch met mooie gebouwen en veel ruimte. Op dezelfde wijze worden de Pelgrims hier ontvangen. 

In de tuin is het met een biertje lekker bijkomen en bijpraten. Vanuit eerdere tochten en als Hospitalero in Roncesvalles werd de Herberg in St. Jean vaak bezocht. Helaas blijkt Huberta ernstig gewond door een ongeval. Één van de oude houten trappen bij de gebouwen zakte door, waarbij ze op een gecompliceerde wijze haar been brak. Ze wacht nu op verdere behandeling in het ziekenhuis, maar kan toch deelnemen aan het avondeten en in de tuin zitten (Een jaar later blijkt het gelukkig behoorlijk goed gekomen te zijn!).

 

Tuinen met zelfs een klein wijngaardje

 

Even later stapt nog een andere pelgrim de poort binnen. Ralf uit Keulen, die achteraf gisteren in hetzelfde restaurant in Vézelay zat.

De slaapplaats is op de verdieping, waarbij nog volop getimmerd wordt aan trappen en verdere doorgang. Het geheel is veelbelovend en wordt verder ingericht voor grotere groepen, die buiten het pelgrimeren ook tot zichzelf kunnen komen.

Alles op donativobasis. Dit is gevaarlijk voor de bedrijfsvoering. Vooral jongelui blijken nogal eens weinig te geven. Tegenwoordig ligt er een geplastificeerd artikel op tafel, waarbij aangegeven wordt toch wel minimaal 26 Euro voor het totaal te verwachten. Dit is voor slapen, menu en ontbijt natuurlijk een schijntje. Toch is de vraag of gewoon een 26 Euro tarief niet voor de hand liggend is. Dit zal te maken hebben met de ideële uitgangspunten van Arno en Huberta, die eigenlijk terug willen naar de (nostalgische) oorsprong van het pelgrimeren. Lees zijn artikelen in de Jacobsstaf over het verloederen van de Caminos. Dit zal in kleinere selecte herbergen misschien lukken, maar is door de drommen Pelgrims voor grotere zoals in Roncesvalles uitgesloten. Maar ja, elke Pelgrim maakt zijn eigen Camino!

 

   

Slaapplaats en zithoek 

Bij het avondeten wordt aan lange tafels gezellig gezamenlijk aangezeten. Met de vrijwilligers nog een hele groep. Één van de dames is Hospitalera en verzorgt de Pelgrims. Het eten is vegetarisch maar smakelijk.

Gezamenlijk Diner

 

Na het eten nog nazitten in de tuin en genieten van de mooie lange voorjaarsavond. Ze hebben hier wel een paradijsje gevonden! Het bed wordt opgezocht na 633 km vanaf Eijsden en 25 km vanaf Vézelay!


tab