5 September, Saugues – Saint-Alban-sur-Limagnole 32,3 km

Het wasje is nog niet echt droog zodat het apart in de rugzak wordt gestopt. De eetzaal wordt opgezocht waar alles donker blijkt te zijn. Gaat pas om 8:00 uur open als het brood gearriveerd is. Daar gaan de 5 Euro maar ik wacht er niet op. Het ongenoegen wordt toch nog even gedeeld met de beroepskracht van de Gîte. Vandaag een behoorlijk traject, dus net met licht worden om 7:15 uur op pad. In het stadje is vers brood te krijgen zodat niet zonder voorraad en koffie op pad hoeft te worden gegaan.

Langzaam omhoog

Het is koel maar lekker weer en het truitje is tot 11:00 uur noodzakelijk. Vandaag weer een echt bergtraject.

Saugues – Saint-Alban-sur-Limagnole 32,3 km

Door de dennenbossen

Pelgrims zijn nog niet te zien waardoor het heerlijk ongestoord lopen is en een berghellinkje wordt gepasseerd.

La Clauze

Het dorpje La Clauze is uitgestorven en valt alleen op door de oude weertoren uit de 12^e eeuw.

Col de l’Hospitalet in de verte

In Le Falzet wordt een boerderij gepasseerd waar op een mooi terrasje volgens de borden koffie geschonken wordt. De oma wijst op haar zoon die op een tractor zit en zegt zo terug te komen. Na 15 minuten wordt toch maar verder gegaan. Een vals toontje hier.

Le Falzet

Het volgende even rustige plaatsje heet Le Villeret-d’Apchier en is net zo uitgestorven. Ergens is een afslag gemist zodat de asfaltweg gevolgd zonder problemen door een dalletje.

Door het dalletje

Dit bevalt eigenlijk wel goed en is nog korter ook. In Chazeaux blijkt eindelijk een zo gewenst terrasje aan de asfaltweg te liggen, waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt. De madam heeft naast het café een piepklein winkeltje, waar yoghurtjes en bananen ingeslagen worden en meteen met koffie opgepeuzeld worden. Met een Nederlands echtpaar die met een camper rondtrekt wordt gezellig bijgepraat. In september zijn toeristen al behoorlijk zeldzaam.

Chazeaux

De route loopt nu steil omhoog naar de Col de l’Hospitalet. Eigenlijk loopt het pad via het landgoed Domaine du Sauvage. Hier was geprobeerd te reserveren, maar al dagen complet, zodat de Route National maar naar de top gevolgd wordt. Wel jammer omdat op deze boerenhoeve, die nog door de Tempeliers gesticht is, “Aligot” geserveerd wordt. Dit is een soort kaasfondue typisch voor de Auvergne en Aubrac.

Aligot

Het wordt gemaakt van aardappelpuree, room, kaas en veel knoflook, wat garant staat voor een taaie massa dat met worstjes gegeten wordt. Volgens zeggen bar machtig, dus zwaar eten.

De RN (Route National) naar boven is prettig lopen omdat er haast geen verkeer is met mooie uitzichten over de bergen. Zelfs staan er bosbessen, waar in juli dit jaar thuis op Montferland er ook zoveel van stonden (Lekker, werd vroeger vooral geplukt om ’s winters bij ziekte als heelmiddel te gebruiken, toen we nog niets wisten van anti-oxidanten!).

Tijdens het oefenen voor de 4-Daagse werd ontdekt dat voor het eerst in jaren de struikjes echt vol hingen, zodat later een emmertje geplukt werd (onderschat dit niet want het is taai werk!). Minder leuk was dat via de korte broek zeker 15 teken in allerlei lichaamholten zaten. Tot 5 dagen later werd er nog één op de “pieterman” ontdekt (zondags voor de Nijmeegse 4-Daagse)! Maar goed, ook onze voorouders hebben dit overleefd, dus dat zal wel lukken.

De Col de l’Hospitalet ligt op 1304 m hoogte en is een welkome onderbreking met zijn Chapelle Saint-Roch.

Col de l’Hospitalet ligt op 1304 m hoogte

Dit is meteen de grens tussen het Département van de Haute-Loire met de Lozère waarmee het gevoel ontstaat toch op te schieten met de route.

Chapelle Saint-Roch

De kapel staat op de plaats waar voor 1700 een hospitaaltje stond voor de Pelgrims gesticht door de Tempeliers. Dit alles is verwoest tijdens de wrede godsdienstoorlogen met de Hugenoten.

☼ Camisards

Het Edict van Nantes dat de vrijheid van godsdienst garandeerde werd in 1685 door Louis XIV (de Zonnekoning) herroepen, wat in deze streken tot een geweldige strijd ontaardde. De Camisards waren protestanten die voor hun rechten streden in een soort guerrilla. Paus Clémant de XI excommuniceerde de Camisards, waarna 450 dorpen met inwoners uitgemoord werden. In naam van het Geloof zijn ongelofelijke misdaden gepleegd.

De oorsprong van de Camisards ging terug naar het uitroeien van de Albigenzen (Cartharen) 3 eeuwen eerder, welk onrecht diep in de bevolking wortelde en niet vergeten was. Ook had ons koningshuis Nassau hier invloed en hielp de Camisards. Toch zijn ondanks deze harde strijd nu nog hele gemeenschappen in de Lozère en Cévennes Protestant.

Het kapelletje was, zoals meestal hier, vroeger gewijd aan Santiago en daarna omgezet in de meer aansprekende Saint-Roch.

                                                                                                         Sant-Roch

Het kapelletje wordt bewaakt door vrijwilligers wat helaas tegenwoordig noodzakelijk is. Naast de kapel is het lekker uitrusten. De bron ter plekke is heerlijk koel en schijnt zelfs helend te zijn. Toch is het boven op deze 2^e hoogste piek nog behoorlijk fris, ondanks het prachtige weer.

De andere kant naar beneden ligt het landschap van de Lozère in zijn weidsheid voor ons. We zitten midden in het hoge gedeelte van het Centraal Massief met verderop het reliëf van de hoogvlakte van de Aubrac.

De Lozère

De RN wordt verder naar beneden gevolgd wat een stuk makkelijker is. In de bermen bloeien in afnemende mate de laatste veldbloemen. Geprobeerd wordt om van de beste exemplaren een foto te nemen.

☼ Steenanjer of Dianthius

Behoort tot de Anjerfamilie (Caryophylleae), bloeit prachtig helder roze en kan echt zoden vormen. Wordt ca. 40 cm hoog en bloeit van juni tot september. In heel Frankrijk vrij algemeen. In Nederland zeldzaam.

In het gehuchtje les Faux staat een mooi landelijke hotelletje waar onder de bomen aangeschoven wordt. De temperatuur is met het dalen behoorlijk naar boven gegaan. De Patron is vriendelijk en goed aanspreekbaar. Zijn 13 kamers blijken al lang gereserveerd te zijn. Dus maar weer verder voor de laatste kilometers die zich wel laten voelen.

Voor Saint-Alban-sur-Limagnole

Saint-Alban-sur-Limagnole ligt in het dal toch nog op 950 m hoogte. Langs de weg wordt de Gîte “La Penote” aangegeven, waarvoor gereserveerd is. De aardige Madam verwijst naar beneden 500 m verder aan de rand van het stadje. Er kan alleen geslapen worden. Binnen is al een Fransman aanwezig die Gilles blijkt te heten. Een aardige kerel, 58 jaar en net gepensioneerd bij de politie. Helaas kan hij alleen Frans waar we ons zo goed en kwaad mee redden.

Saint-Alban-sur-Limagnole

In het stadje kan op twee plaatsen gegeten worden, waarbij een restaurant alleen vlees serveert zodat er één over blijft. De contacten met andere Franse Pelgrims die in de hotelletjes slapen blijven beperkt omdat zij vooral onder elkaar blijven (eigenschap van Fransen!). Dat is wel een groot verschil met de Caminos in Spanje waar juist de internationale ontmoetingen zo leuk zijn. Met Frankrijk zal het wel een haat – liefde verhouding blijven. De resterende tijd wordt vooral besteed om tot 4 dagen vooruit een bed te reserveren.

Kerkje van St. Alban

Met mooie klokkentoren (Clocher-mur of Campenard)

Alles speelt zich af rondom het kerkje, maar na 21:00 uur is het stadje van 1900 inwoners compleet uitgestorven, zodat het bed gauw wordt opgezocht na 74,5 km!