9 September, Espalion- Golinhac 25 km
Het ontbijt is vanmorgen voor Franse normen uitstekend. Normaal gesproken is dit simpel: koffie of thee, jus d’orange, water, geroosterd brood en jam. Hier zelfs eigen gebakken cake. Het ziet er buiten nog steeds grauw en vanmorgen zelfs behoorlijk mistig uit. Maar dat kan hier gauw veranderen.
Espalion- Golinhac 25 km
De linkeroever wordt weer gevolgd langs de nieuwe brug en de Lot.
De Lot na de nieuwe brug
De weg is voorlopig vlak en loopt over brede paden. Het lijkt wel steeds mistiger te worden.
Steeds mistiger
Aan de rechterzijde op een heuveltje ligt het werkelijk prachtig Romaanse kerkje van Saint-Pierre-de-Bessuéjouls. Het is gebouwd in de 11e eeuw uit rood zandsteen met overal middeleeuwse motieven.
L’Église Saint-Pierre-de-Bessuéjouls
Naar het gelijknamige dorp klimt het al maar erna gaat het werkelijk voetje voor voetje omhoog over glibberige paden. Met het hoger komen zakt de mist over de Pelgrim in een steeds kleiner wordende wereld.
Mist wordt dikker
Het pad voert naar de hoogte van de bergkam waarna op de hoogvlakte eerst een asfaltweggetje gevolgd wordt tot het verlaten gehucht Griffoul.
Voor Griffoul
Hierna volgen mooie smalle paden langs hoge hagen en door loofbossen slingerend naar beneden.
Pad langs hagen
Met het zakken kom je onder de mist wat het zicht wel ten goede komt. Langs een grote boerderij, dat een soort onopvallend burchtje blijkt te zijn, loopt de weg langs de kerk van Trédou nu weer naar het dal van de Lot.
Trédou
Langs de lange weg naar het volgende gehucht staan pruimenbomen met blauwe en gele vruchtjes die nog goed smaken ook. Overal langs de route zijn die in de goede tijd te vinden en vrij te plukken.
Verrières
Na Verrières loopt de weg over de RN langs de Lot die hier een behoorlijke meander maakt, verscholen achter dik struikgewas. Weer gaat een pad omhoog tegen de berghelling op die een flink stuk gevolgd wordt. De natuur is overweldigend, terwijl het steeds lichter wordt. De zon breekt zo maar door! Het pad komt uit op de RN langs de Lot met een verrassing; zicht op Estaing, één van de meest schilderachtige plaatsjes langs de route. Het kasteel ligt op een strategische rots boven het plaatsje nauw ingesloten door de berghellingen rondom, terwijl de rivierarmen van de Lot en Coussanne eromheen stromen.
Aanloop naar Estaing
De Burcht ligt op een strategische rots
☼Le Chateaux d’Estaing en zijn familie
De oorsprong van het kasteel gaat terug tot de 12e eeuw, waar een voorvader op de derde kruistocht ging met Richard Leeuwenhart. In deze tijd verkregen ze het recht om 3 (Koninklijke) lelies in hun wapen te dragen.
De laatste “echte” d’Estaing was Admiraal Charles Henry d’Estaing die onder de Guillotine lag in 1794 tijdens de Franse revolutie (na voor Marie-Antoinette getuigd te hebben!).
Hoe kan het dat er tegenwoordig weer een familie d’Estaing is?
De familie Giscard behoort al eeuwen tot de hogere lagen van de staat met aristocratische pretenties. Laat nu Lucie Madeleine d’Estaing, zuster van de onfortuinlijke admiraal, 2 erkende bastaarddochters hebben gebaard van Lodewijk XV. De Giscards stammen via de vrouwelijke lijn hier vanaf. In 1922 kreeg de vader van Valéry toestemming de naam d’Estaing toe te voegen (en zijn broer die in de beoordelingscommissie zat!).
Valéry Giscard d’Estaing, de gewezen president van Frankrijk (1974 – 1981), koopt met broer Olivier in 2005 het kasteel d’Estaing van een religieuze zusterorde. Naar men zegt ver beneden de prijs. Het scheelde dat Olivier hier burgemeester was geweest en men het kasteel aldus uit buitenlandse handen wist te houden!
Estaing ligt aan de andere kant van de route. Over de gotische brug is het centrumpje gauw bereikt. Het plaatsje heeft terecht de officiële titel van “Plus Beaux Villages de France” (de mooiste plaatsjes van Frankrijk), want het ligt er magnifiek.
Estaing vanaf brug met Pelgrimskruis
Na 2 dagen bar slecht weer is het heerlijk in het zonnetje zitten op een druk terrasje vol met toeristen. Het nog niet opgedroogde wasje van gisteren kan mooi drogen op het hekje langszij.
Eindelijk zon in Estaing
Het gekke is dat maar weinig Pelgrims aansteken en het houden bij een bankje langs de Lot. Zouden de Franse terrasprijsjes de mensen weghouden? Na een goed uur en lekker opgewarmd moet weer eens verder gegaan worden. Terug de brug over en rechts de route vervolgen.
De Lot vanaf de brug
Langs een rustig asfaltweggetje gaat het langs de Lot richting een groepje huizen bij La Rouquette.
Langs de Lot
Een flinke klim volgt naar Montegut en meteen daarna door naar de hoogvlakte op 660 m. Dit zijn wel niet de lange klimmen van de Aubrac maar trekken er behoorlijk aan.
Op de hoogvlakte
Langs de route staan op regelmatige afstanden wel 30 kruizen in allerlei vorm. De gehuchten zijn doodstil zodat nolens volens een kruisfundatie als picknick plek dient. Wel leuk want de bekende Pelgrims schuiven er achter mekaar langs.
Uitpuffen bij een kruis
Eindelijk alleen in een T-shirtje en even de schoenen laten uitdampen wat altijd wordt gedaan tijdens een rustpauze.
☼ Veldsalie of Salvia pratensis
Meerjarige plant uit de lipbloemfamilie. Aromatische plant die in Frankrijk op kalkhoudende bodem voorkomt. In Nederland langs de grote rivieren. Hoogte tot 80 cm. Bloeit in mei-juni en enkel tot de herfst. Is een echte gezondheidsplant en al eeuwen toegepast als gorgeldrank tegen bronchitis. Wordt als aromatisch keukenkruid gebruikt en bevordert bij vette gerechten de spijsvertering. Is bovendien een potentie stimulerend middel omdat het de testosteronspiegel verhoogd!
Over kleine paadjes gaat het verder over de hoogvlakte min of meer parallel aan de Lot die in het dal in de verte beneden ligt.
Mooie paadjes, heerlijk weer
Flinke stier met kudde
Steeds het Lotdal in de verte
De Gîte l’Orée du Chemin ligt in het niemandsland een paar kilometer voor Golinhac en is verlaten. De deur is open en op een bord is de indeling van de Pelgrims aangegeven. Mijn naam is niet te vinden of zou “Ermod” Helmut zijn? Uiteindelijk zet ik mijn naam er maar naast en zoek de kamer op om te installeren. Bellen is moeilijk omdat er bijna geen signaal is.
De Gîte
In de achterliggende tuin is Gilles al aanwezig. Na de wasjes is het tijd om gezellig met een rood wijntje dag en route door te nemen met deze aimabele Fransman. Hij is 58 en net gepensioneerd als politieman uit Noord Frankrijk (Pas de Calais). De voertaal is zo goed en kwaad als het gaat Frans waarbij we elkaar prima begrijpen. Voor te stellen is dat hij met kepie op zo uit een film van Louis de Funès zou stappen, vooral ook door een komische tik in zijn gezicht!
Hij is wel een atypische Fransman want hij drinkt bijna geen wijn!
Gilles
Gilles drinkt amper wijn
Als de tafels gedekt zijn, volgt later een uitstekend diner aan een compleet Franse tafel met 20 personen, waarvan de meesten bekend zijn. Er wordt gekookt door de boerin met zoon. Zoals gebruikelijk geef ik van te voren aan geen rood vlees te eten wat eigenlijk nooit een probleem is. De eendenpoot is weer heerlijk en de ambiance buitengewoon gezellig. Langzamerhand wordt steeds meer aan de Franse mores gewend. Het overnachten met demi-pension en ontbijt kost nog geen 30 Euro wat zeer billijk is en zeker op het platteland erg goed.
De Française Julie maakt op de route mooie schetsjes van opmerkelijke optrekjes en zo ook de omgeving van de Gîte.
Gîte l’Orée du Chemin
De kamer is pikkedonker waardoor het noodzakelijk is een klein lampje bij de hand te hebben voor ’s nachts. Het is heerlijk slapen met zijn zessen op deze kamer na 184 km!
