17 September, Lascabanes - Lauzerte 23 km

Vroeg op pad om de resterende 9 km naar Montcuq af te leggen. Lascabanes blijkt een piepklein oud plaatsje mooi bewaard met 170 inwoners. De weg loopt met een grote slinger om het dorp naar het kerkgebouw waar de Gîte Communal blijkt te zitten en al gauw Mario naar buiten stapt.


Dorpstraat Lascabanes


Lascabanes/Montcuq (met Occitaans kruis)


Kerkje met Gîte Communal


Het is een middeleeuws plaatsje en al jaren bezocht door Pelgrims wat wel de reden zal zijn voor de Gîte Communal, toch een opgave voor zo’n klein plaatsje. Het weer is nog steeds somber maar in ieder geval droog en niet koud. Eerst het dal van Lascabanes uit en de zonnebloemvelden in. Beneden ligt de Domaine Saint-Géry naast een visvijver.


Domaine Saint-Géry


Een versterkte boerderij waarvan de adellijke wortels teruggaan naar de 11e eeuw. Nu is het een residence waar op niveau enige dagen doorgebracht kan worden. Te hoog gegrepen en ook niet comfortabel voelend voor een modale Pelgrim.


   

Gewone Brunel of Prunella vulgaris

Overblijvende plant uit de lipbloemfamilie (Lamiaceae). Groeit algemeen voorkomend op grazige plaatsen en wordt 7 – 45 cm hoog. Bloeit van mei tot in de herfst blauwpaars op een kenmerkend korfje. Waardevolle looistoffen bevattende plant die als een allesgenezer overal tegen is te gebruiken. Is ontstekingsremmend, bloedstelpend, samentrekkend bij wonden en zelfs bij Herpes. Werkt bij tandvleesontstekingen en leveraandoeningen. De Chinezen gebruiken dit kruid al duizenden jaren. In Engeland heet het “Heal all”. De jonge plant is zelfs eetbaar. Niet gebruiken bij diarree, maagpijn en bloedverdunners!

Iets verderop staat één van de mooiste Cazelles langs de weg die toch even op de foto moet.


De mooiste Cazelle


Wat verderop staat het kapelletje van Saint-Jean-le-Froid (de koude St. Jan). Erachter is een bron met helende eigenschappen tegen reuma.


Chapelle Saint-Jean-le-Froid


Nu volgt een lange weg over de Causse naar Montcuq. Volop in de zonnebloemvelden die uitgebloeid zijn, maar op sommige plaatsen nog een enkel bloemetje laten zien.



Een enkele bloeiende zonnebloem


De golvende vlakten zijn volop bedekt met akkers en meer in cultuur gebracht dan de afgelopen dagen.



Voor Montcuq


Het is prettig lopen, maar ben blij dit gisteren in de regen niet gedaan te hebben wat zeker nog 2,5 uur gekost zou hebben. Montcuq ligt op een heuvel en is een welkome afwisseling, ook de eerste stopplaats waar koffie te krijgen is. Boven de stad een indrukwekkende Donjon van 24 m hoog uit de middeleeuwen, waar de plaatselijke heersers Cartharen waren. Ze werden overmeesterd in 1214 door de troepen van Montfort en onmiddellijk ter dood gebracht.


Montcuq met Donjon


Het terrasje ligt in het centrum wat van de route af waarbij het niet te koud is om buiten te zitten. De bakker zorgt voor de begeleidende taart terwijl meerdere wandelaars bij zitten te komen achter het beeld van Marianne en voor een gezellige sfeer zorgen.


Marianne


Marianne, symbool van Frankrijk

Maagdelijk symbool voor de Franse republiek en vrijheid van rede. Staat voor Liberté, Egalité, Fraternité (Vrijheid, gelijkheid, Broederschap), de parolen van de revolutie in 1789. Is eigenlijk een bevrijdingsgodin, tegenwoordig vaak afgebeeld met trekken van bekende vrouwen zoals indertijd Brigitte Bardot en Catherine de Neuve. Misschien past het in dezelfde lijn als de verering van Jeanne d’Arc. Het beeld komt terug in het Vrijheidsbeeld zoals geschonken door de Fransen aan de Verenigde Staten van Amerika in 1886.



Ook in Nederland had men een Maagd, die op de Dam stond, maar zo lelijk was dat ze weggehaald en verdwenen is (Naatje).


   

Lascabanes – Lauzerte 23 km


Na een uurtje is het tijd verder te gaan. Langs de rand van het plaatsje steeds over beekjes bij het laagste punt de volgende helling op. Hier loopt een mooi pad steil omhoog.


Steil pad na Montcuq


Het landschap wordt minder ruw en bewoond. Boerenhoeves wisselen elkaar af terwijl overal fruitbomen staan.


Meer cultuurlandschap


Rouillac is piepklein maar bekend om zijn kerkje uit de 12e eeuw met nog fresco’s uit die tijd.


Église de Rouillac


De zon doet een zeldzame poging door de wolken te boren wat slecht lukt.



Rustig boerenland


De weg zoekt de laagste punten in het dal op, over een steeds weer andere beek (Tartuguié) gaat het de volgende helling omhoog. Deze staan vol boomgaarden. De bomen zijn behangen met blauwe pruimen, die door een boer op een trekker net geoogst worden door aan de boom te schudden. Wat ernaast valt (veel) laat hij gewoon liggen!


Pruimenboomgaarden


In de verte ligt op een heuveltop het goed te verdedigen oude plaatsje Montlauzun. Over de helling wordt er vlak langs getrokken.


Montlauzun


Aan de andere zijde naar beneden een dal in dat er net zo uitziet als de vorige. Dit duurt niet lang als linksaf geslagen wordt richting een veelbelovende bergrug.


Volgende dal


Op de helling is een vreemdsoortig gewas gepland dat in de verte wel wat op maïs lijkt. Tijdens de verdere tocht worden regelmatig dit soort velden doorgestoken wat nieuwsgierig maakt wat dit wel niet is? Met Martin kwamen we uit op boekweit of rijst. Na naarstig speuren blijkt het Sorgho te zijn, dat normaal gesproken in de Tropen en de Sahara aangepland wordt. Deze graansoort gaat meehelpen de groeiende wereldbevolking te voeden door zijn makkelijke teeltwijze en wordt nu ook steeds meer aangeplant in Zuid – West Frankrijk.


   

Sorgho, Sorghum, of Kafferkoren of Sorghum bicolor

Een graansoort afkomstig uit de Tropen en Sahara. Wortelt diep en heeft als voordeel 40% minder water en meststoffen nodig te hebben dan bijvoorbeeld maïs. De plant wordt gezaaid in mei – juni en geoogst in september – oktober. De plant lijkt wat op maïs en heeft dezelfde hoogte. De zaden zijn glutenvrij (belangrijk voor de nieuwste hype: glutenvrije producten!) en rijk aan suikers, eiwitten, zetmeel en aminozuren.

De stengel wordt gebruikt voor veevoer. Dit graanproduct (grassoort) werd al 105.000 jaar (!) geleden gebruikt in Afrika. De plant is weinig vatbaar voor plagen en diervraat, verdringt onkruid en is teelbaar op slechte grond. Sommige soorten kunnen blauwzuur en Alkaloïden (gif!) bevatten, die bij het ouder worden verdwijnen. De soorten worden snel veredeld en blijken in het droge Zuid/Westen van Frankrijk prima te gedijen. Het is nu de 5e graansoort in de wereld na Tarwe, Maïs, Rijst en Gerst.

Het bergruggetje is een kuitenbijter. Een gedeelte is zo steil dat een touw langs de kant gespannen is. Voor te stellen is dat bij echt nat weer het hier een bar gladde boel wordt.


Echt steil stuk


Bovenop de helling nog een mooi stuk Caussewildernis dat nu toch langzamerhand minder begint te worden.



Afdaling naar Lauzerte


Aan de andere zijde naar beneden het dal in richting Lauzerte. Op het laatste moment voor aankomst begint ook nog een gelukkig kort buitje te vallen. De stad ligt schilderachtig op een heuveltop gebouwd voor ons. Het bestaat al duizenden jaren toen het een Keltisch Oppidum was (versterkte heuvel). De naam wijst naar Lucerna dat lamp betekende omdat de stad van verre te zien was. Het plaatsje is prachtig gerestaureerd en behoort dan ook terecht tot de mooiste van Frankrijk.



De Gîte “Les Figuiers” (vijgen) ligt halverwege de top behoorlijk klimmen voor ons.


Gîte “Les Figuiers in Lauzerte


Het blijkt een gezellige Gîte te zijn met een hartelijk ontvangst door het echtpaar Reversat. De hele club Pelgrims is aanwezig wat een leuke avond belooft. Vanaf het terras een prachtig uitzicht op het dal beneden. Alleen vallen er buitjes waardoor de was toch maar binnen gehangen wordt.


Lauzerte

Naar de Bastidebebouwing moet steil geklommen worden, waaruit blijkt dat het stadje goed te verdedigen was. Het pleintje “Place des Cornières” is middeleeuws met een heerlijk terrasje onder de arcaden waar de Pelgrims met de kortste keren te vinden zijn. Martin die een paar dagen zoek is geweest komt ineens langs en zit pijlsnel aan een pilsje. Een verrassing wacht ons als blijkt dat het tappilsje afgerekend wordt voor 1,5 Euro! Zeer on-Frans en zal hierna meestal een veelvoud zijn. Dit plaatsje bevalt, aan de opgewekte stemming te merken, zeer goed!




Place des Cornières met Église Saint Barthélemy


Lauzerte is één van de mooiste plaatsjes op de route met een voelbare historie. In 1200 werden 200 huizen gebouwd en het stadje gevormd. Al gauw werd het de hoofdstad van de Quercy Bas met rechtspraak en de graanschuur van Cahors. Vooral tijdens de 100 jarige oorlog werd zwaar gevochten beurtelings met Engeland en Frankrijk. In 1602 kwam de grootste klap toen de Hugenoten na belegering alle 597 inwoners, incl. vrouwen, kinderen en 194 priesters vermoorden (Waaruit blijkt dat wreedheden over en weer gaan).


Van het terrasje wordt nog even het Office de Tourisme binnen gestapt om te vragen hoe het kan dat ze gisteren niet bereikbaar waren. De medewerker vertelt zaterdag overgewerkt te hebben dus daarom gisteren de tent maar gesloten te hebben (Typisch Frans!). Daar ga je dan met je pogingen om te reserveren. Op het laatste moment is het net gelukt in de Gîte beneden omdat iemand afgezegd heeft.



Terug naar beneden is een stuk makkelijker. Het eten is werkelijk prima, aan lange tafels met veel nieuwe maar ook oude bekende Fransen zoals Bernard. Op de Dormitoir liggen we ruim met zijn zessen op perfecte lage bedden. ’s Nachts huilt een storm met regen om het huis. Dat weerhoudt mij niet goed te slapen na 389,6 km!

tab