22 September, Condom – Eauze 32,5 km

Na het ontbijt met eigengebakken brood wordt afscheid genomen van Martin en Mario. Het is te hopen dat de laatste met de wat vreemde Pierre uit de voeten kan. Ze zullen gemist worden op de verdere route! De Donativo wordt flink gespekt gezien het totale pakket. Het is zondagmorgen en Condom verkeert nog in diepe rust.

De Kathedraal ’s morgens

Het is nog zoeken, maar kan eigenlijk niet mis als de weg uitkomt bij de rivier de Baïse, waar vroeger de haven was voor de vrachtbootjes naar Bordeaux.

De Baïse

Condom – Eauze 32,5 km

De route begint over de brug van de Baïse langs het kerkje van Saint-Jacques aan de overzijde en verder langs de oever.

Langs de Baïse

Daarna gaat het al snel rechts de binnenlanden in langs een bamboebos dat tropische gevoelens oproept met zijn meterslange staken. Het is eigenlijk een grassoort dat knap weelderig groeit en voor goede bonenstaken zorgt. Het geeft wel aan dat de gemiddelde temperatuur steeds hoger wordt.

Weelderig bamboebos

Op de route in de velden komen de bekende Pelgrims in groepen langs en opvallend veel nieuwe. Ook Condom is een erkende opstapplaats.

Na Condom

Langs kleine en plotselinge holle weggetjes loopt het langzaam omhoog naar een plateau. Vigneau is een nietig gehucht waar naast het laatste huis een vrij uitzicht naar het zuiden is. En daar in de verte, nu het eindelijk helder is, zijn duidelijk de Pyreneeën te zien. In de vroege ochtend met de zon erop lijkt het niet eens zover weg.

Voor het eerst de Pyreneeën!

De route loopt Zuid Westelijk schuin naar het gebergte toe zodat het elke dag langzaam dichterbij komt. Het zal meer dan een week kosten om er werkelijk te komen!

De hoogvlakte is eigenlijk één langgerekte bergrug en wordt gevolgd met mooie uitzichten alle kanten op. Het weer is eindelijk zoals gehoopt; heerlijke omstandigheden zodat al vroeg alleen met het T-shirt gelopen kan worden. De laatste keer dat dit kon is meer dan 16 dagen geleden in de Aubrac! De voordelen van het lopen in September in Zuid Frankrijk laten zich nu gelden. Het is nog gewoon zomer met temperaturen tot tegen de 30 C, terwijl het thuis al behoorlijk fris begint te worden. Gisteren 21 september is de herfst begonnen in de mist. We gaan de komende week genieten van een verlengde zomer.

Pont d’Artigues

De Pont d’Artigues is een oude Romaanse brug waar Pelgrims al duizend jaar over lopen. Het kruist de l’Osse en is vooral opmerkelijk omdat het vanaf hier naar Santiago nog precies 1000 km is!

Route door de velden

☼ Gaspeldoorn of Ulex europaeus

Plant uit de vlinderbloemfamilie (Leguminosae). Een gedoornde groen blijvende struik die op zandgronden groeit. Kan afmetingen bereiken tot 3 m hoogte. Op de woeste velden langs de Camino del Norte kleiner. Bladeren zijn groene naaldvormige doorns 1,5 tot 2,5 cm lang die gemeen prikken (zoals langs dezelfde Camino del Norte als er paden door lopen!). Bloeit goudgeel van februari tot herfst. De peulen zijn zwart, bevatten cytisine en zijn giftig (net als Gouden regen!). Zijn langs de kusten van Europa te vinden maar ook in het binnenland waar het haarfijn aangeeft waar zandplekken in kleigronden zitten. Gevoelig voor vorst, maar loopt steeds weer uit.

De weg slingert losjes door de velden, die grotendeels al winterklaar geploegd zijn. De eerste echte wijnvelden beginnen ook te komen. Wat zorgt voor mooie vergezichten op de hellingen verderop met een dorpje op de top.

Door de wijnvelden

De lange bergrug wordt verder gevolgd richting Montréal. Het enige wat mist is een mooie uitspanning om koffie te drinken.

Lange bergrug volgen

Als Montréal eindelijk ingelopen wordt, is een pauze hoogst gewenst. Inmiddels zijn alweer 16 km afgelegd. De lange rechte aanloopweg voert het stadje in dat op het eind van de strategische heuvel ligt.

Lange aanloopweg

Montréal-de-Gers is een typisch voorbeeld van een goed bewaard Bastide plaatsje met zijn rechte straatjes en vierkant plein in het centrum. De huizen met mooie Arcaden en ronde bogen waar met slecht weer droog onder door gegaan kan worden.

Trotse Québécois; Jean-Pierre en Lynn (foto Lynn)

Het is een drukte van belang met Québécois die het een speciaal plaatsje vinden waar hun Montreal in Canada naar genoemd is! Nu is dit de vraag omdat er nog 2 andere in Frankrijk zijn! Het is wel één van de oudste Bastides gesticht in 1255.

Montréal

Gouden berg met idem Kroon

Bastideplein Montréal

☼ Bastides

Bastides zijn in de 13^e eeuw nieuw ingerichte, goed bestuurbare en verdedigbare stadjes, met eigen watervoorziening in de buurt van een kasteel dat hen beschermde. Na eeuwen van rooftochten door de Saracenen en Noormannen werd de bevolking gedecimeerd door de vervolging van de Katharen. In 1200 nam de bevolking door het goede klimaat snel toe, waarna volgens geometrische plannen de Bastides ontstonden. Cisterciënzers, Tempelieren en de adel droegen hier aan bij. Gebaseerd op oude Romeinse en Arabische plannen werden de Bastides in strikt geometrische vormen uitgevoerd met in het Centrum het grote plein (markt) en de plaats voor de (versterkte) kerk.

Ook in Montréal is dit het grondplan

De huizen zijn gebouwd met Arcaden aan de voorzijde, tuinen en brandgangen. De belasting, verdediging en rechtspraak waren goed georganiseerd. De meeste Bastides werden gebouwd tussen 1220 en 1373. In Zuid Frankrijk tussen de 400 tot 700 stuks. Tijdens de 100 jarige oorlog tussen Engeland en Frankrijk werden veel Bastides versterkt met stadsmuren en waren wisselend Engels en Frans. Het bevolkingsaantal verminderde door rooftochten, oorlog en epidemieën tot de helft.

Engelse Longbows tegen de Franse kruisbogen

Na 1453 zijn de Engelsen voorgoed verslagen en is het moderne Frankrijk geboren met gebruikmaking van steeds effectievere kanonnen.

In Montréal zijn nog restanten van de stadsmuren over. Sommigen Bastides maken het centrum uit van grote steden, anderen zijn perfect bewaard gebleven doordat de ontwikkelingen stil vielen, of zijn verlaten en dorpen geworden. Deze ontwikkeling om de sterk toenemende bevolking op te vangen ging door heel Europa, met in Spanje de Villafrancas tot in Vlaanderen met de ontwikkeling van Gent en Brugge. In Nederland is Elburg een voorbeeld van een volgens geometrisch vierkant plan aangelegde samenleving.

Bastide stadjes zijn prettige stopplaatsjes in Zuid Frankrijk, meestal mooi historisch waar in het zonnetje op een terrasje lekker zitten is!

Bastidestadje Castelnau-Montratier

Tijdens fietstocht genomen foto

Op het prettige terrasje wordt heerlijk in het zonnetje bijgekomen. Het nog niet droge wasje van gisteren hangt op de stoel terwijl met nieuwe Pelgrims contacten gelegd wordt. In dit geval twee Zuid Franse broers die er nogal wreed uitzien, maar buitengewoon aardige kerels blijken te zijn. De volgende dagen zullen we elkaar vaker zien.

Prettig terrasje onder de Arcaden

Om het stadje te verlaten moet onder het portaal langs de Sint Jacobskerk gelopen worden, die aan het plein ligt. De kerk maakte onderdeel uit van de muur en was versterkt om als fort te kunnen dienen bij aanvallen.

Sint Jacobskerk

Met doorgaand portaal

Meteen sta je buiten de stad die boven op de helling ligt waarbij de buitenste huizen deel uitmaken van de oorspronkelijke verdedigingslinie van de Bastide.

Muurwoningen

De weg loopt met een bocht naar beneden langs restanten van de stadsmuren met vrij zicht over de heuvels.

De heuvels bij Montréal met stuwmeertje Ténarèze

Naar Lamothe is het bijna 9 km waar we al dagen over horen. Geprobeerd is te reserveren in de Gîte maar onmogelijk omdat de telefoon niet opgenomen wordt. Er zit een humeurige Duitser op die vooral Fransen zomaar wegstuurt (Pierre de Hospitalero had er ervaring mee). Duitstaligen worden wel ontvangen zodat ik dat wel eens mee wil maken. Door de dalen lopen mooie begroeide paden waar het prima lopen is.

In de dalen

Bij een boerderij komt het pad uit bij een baanwachtershuisje, waarna links een oud talud van een opgeheven spoorbaan wordt gevolgd. Mooi en makkelijk lopen recht toe aan door uitgegraven dalletjes dicht begroeit.

Oud talud van een spoorbaantje

Links ligt een stuwmeertje waarna het pad over een bruggetje verhard is. Het stuwmeertje eist alle aandacht op want water met zijn vogels trekt altijd. Na een tijdje worden de pijlen gemist waardoor enige argwaan ontstaat. Mislopen kan eigenlijk niet omdat geen dwarswegen gezien zijn. Na enige tijd maar eens gevraagd aan een eenzame fietser. Inderdaad verkeerd. Teruglopen liefst niet, maar via een dorpje verderop kan weer op de goede route gekomen worden.

☼ Moerasspirea of Filipendula ulmaria

Vaste plant uit de rozenfamilie. Groeit vooral op vochtige plaatsen zoals slootkanten en kan wel 1,5 m hoog worden. Bloeit roomkleurig met een sterke zoete amandelgeur van juni tot september. Als kruid gebruikt tegen gal – en nierziekten (vochtafdrijvend), jicht en zenuwpijn. De etherische oliën bevatten o.a. salicylzuur, een aspirineachtige verbinding, die vooral in de bloemknoppen zit.

Op de foto staat de Spirea samen met de grote kattenstaart en heelblaadje

Het dorpje Lagraulet-du-Gers ligt op een heuveltop en is een oude Castelnau, dat wil zeggen ontstaan bij een kasteel. Om er te komen moet wel de heuvel opgezeuld worden wat met een temperatuur van tegen de 30 C er wel aan trekt. Wat een verschil met de afgelopen dagen!

Lagraulet-du-Gers

Het dorpje is op de zondagmiddag in diepe rust zonder tekenen van leven. Hoe nu verder? Uiteindelijk hoor ik in een huis geluiden, zodat na enig hallo geroep iemand aan het raam verschijnt. De goede weg vinden is nog niet zo eenvoudig omdat de mensen in een weekendhuis zitten en hier niet thuishoren. Met enige moeite weten ze toch de juiste weg aa n te geven die met wat vreemde slingers de berg afloopt.

Sainte-Madeleinekerkje uit de 12^eeeuw

Het is nu flink doorlopen over kleine asfaltweggetjes die verder verlaten zijn. Bij een kruising op een grotere weg is de vraag of het wel goed gaat. Er komt een zeldzame auto aan zodat maar een ding rest; zwaaien met het routeboekje. De auto stopt met een vriendelijk ouder echtpaar erin. De situatie uitgelegd zegt de baas langs Lamothe te komen, dus stap maar in. Zijn vrouw gaat achterin zitten. Als we rijden geef ik aan eigenlijk naar Eauze te moeten. Dat komt goed uit want daar gaan zij ook naar toe. Zo’n buitenkansje moet je niet laten lopen. Uiteindelijk helpt Santiago altijd en moest het zo zijn.

Behulpzame mensen voor de Gîte in Eauze

De Gîte ligt midden in het centrum tegenover de tourist office die gesloten is. Hoewel met een codeslot vergrendeld komt een bewoner naar buiten, maar eens kijken. Een bed is gauw gevonden en ingericht. Een echtpaar Québécois is al aanwezig. Dit zijn de eerste fietsende Canadezen op de route. Na de wasjes maar eens het uitnodigende pleintje op. Een heerlijk plaatsje met prachtig vakbouwwerk en terrasjes in de zon.

Eauze

Eauze is een plaatsje in de Gers en maakt onderdeel uit van Gascogne, dat duidt op de vroegere Baskische wortels (Gascogne = Vascones).

Gascogne

In het begin van de jaartelling werd Baskisch gesproken tot Bordeaux en in de buurt van Toulouse. Dit is later teruggedrongen tot het Koninkrijk Navarra. Eauze was al een Bisschopsstad in de 4^e eeuw en was lang onder invloed van Navarra. De stad heeft zelfs een arena voor stierenvechten waar de traditie wordt voortgezet.

Eauze

Een van de bekendste inwoners was de Koninklijke Jeanne III d’Albret, voorvechtster van de Protestanten in Frankrijk. Ze was verwant met de totale hoge adel in Frankrijk en Navarra. Na haar overlijden (men suggereert vergiftiging) in 1572, breekt het bloedbad van Bartholomeüs uit. De resterende Hugenoten komen om of nemen de benen.

Jeanne III van Navarra

Kathedraal Saint-Luperc

De resterende vestingwerken van Eauze zijn hierna door Richelieu grondig verwoest.

Mooie vakbouw

Gelukkig is het tegenwoordig een vredig stadje waar het goed toeven is. Op het terrasje is het wel uit te houden. Een voor één komen de Pelgrims binnen en zijn verbaasd dat ik al binnen ben. Ik heb niets te bewijzen en vertel gewoon hoe het is gegaan. Pragmatisch oplossen hoort bij Pelgrimeren!

Eind van de middag zit de hele club op het terras. Bernard zijn zoon is uit Toulouse komen rijden om zijn vader te zien. Jean-Pierre en Lynn, Jean-Paul en ook Jacques een levenslustige Fransman is erbij. Het is zo gezellig dat de Madame van de Gîte komt vragen de overnachting te regelen (betalen en stempelen)!

Vaste gezellige club

Een prima dag vandaag waar het Zuid-Franse weer goed aan bijdraagt. s ‘Avonds laat ik nog een Franse Pelgrim in de Gîte, die morgen maar af moet rekenen; plaats genoeg.

De kilometers vandaag zijn niet geheel gelopen, maar toch 524,5 km afgelegd!