23 September, Eauze – Nogaro 20,5 km
Het vertrek vanmorgen heeft alle tijd. Gisteren het routeboekje laten liggen in de Office de tourisme dat pas om 9:00 uur open gaat. Dat komt goed uit zodat het geld voor de overnachting van de late Pelgrim meteen afgedragen kan worden. Vandaag een klein trajectje waardoor later starten geen probleem is en bovendien goed ontbeten kan worden met de altijd later startende fietsers, die bovendien voldoende beleg hebben.
Eauze – Nogaro 20,5 km
Als je rustig wilt lopen moet later gestart worden omdat dan geen Pelgrim meer te zien is.
Aan
de rand van Eauze
De route loopt omhoog naar helling die in de lengterichting gevolgd wordt. De wijngaarden zien er aanlokkelijk uit met mooie rijpe vruchten. Voorzichtig wordt er wat van geproefd. Dit is de grondstof voor de beste Armagnac, omdat Eauze het centrum is van de Bas-Armagnac waar, zegt men, de topkwaliteit vandaan komt. Goed om te weten, maar de druif en een goede wijn hiervan smaakt mijzelf beter.
Onder het motto; gefermenteerd is natuurlijk, gedistilleerd is chemisch! Teveel Chemisch (uit spreken als schemisch!) brandt de smaakpapillen weg, geeft gaten in de darmen en zorgt voor een slechte lever. Natuurlijk is dit persoonlijk!
Druiven voor de Armagnac
Aardig om te weten is dat het vanaf Cajarc ca. 250 km is, waarin 150 miljoen jaar vanaf de Causses overbrugd is tot de steeds jongere zeebodemgronden hier!
Helling richting Pyreneeën
De hellingen worden afgewisseld door bospartijen met holle weggetjes waar het zonlicht mooi door de het gebladerte speelt. Dit zorgt buiten een prima temperatuurtje ook voor keiharde schaduwen waarbij de route ineens vol met kippen zit.
Route vol met kippen
Nu zijn dit Warners een nogal smakeloze soort die ook bij ons zorgen voor de bruine eieren, maar dan meestal wel in een batterij binnen zitten. Waarschijnlijk zitten hier weinig vossen want die kunnen een waar slachtveld aanrichten! Kippen bij ons buiten zullen daarom altijd in een boom slapen!
Hoge weg
Na de hoge weg gaat het valleitjes door met op het diepste punt een snelstromend beekje. Prettig gebied om te lopen.
Valleitjes door
De route komt uit bij een conglomeraat aan vijvers; Les Étangs de Pouy. Vroeger gebruikt om een molen aan te drijven zijn het nu visvijvers voor de recreatie.
Les
Étangs de Pouy
Even later wordt Manciet ingestapt langs de Arena. In deze streken wordt alleen de Course Landaise gehouden, d.w.z. dat met volwassen stieren of koeien (500 kg!) gespeeld wordt. De beesten wordt geen haar gekrenkt en het is alleen een behendigheidsspel waarbij de stieren op het laatste moment ontweken worden, zelfs door er atletisch over heen te springen. Het lijkt wel wat op de stierenrennen door de straten in de steden van Spanje, maar dan in een Arena.
Manciet
Het stadje wordt door een snelweg in tweeën gesneden waar over een brug naar de andere zijde gelopen kan worden. Het Café is meteen ook Gîte en lijkt een prima adres met een mooi terras op de zon. Een Noors echtpaar is net gestart in Condom en zit uitgebreid aan een, voor hen, spotgoedkoop menu. Ze spreken buiten Noors alleen Frans!
Oorspronkelijk leembepleistering
De route wordt vervolgd door de hoofdstraat langs huizen met een modern façade, terwijl de zijkanten de eeuwenoude vakbouw met leembepleistering laat zien.
☼ Groot kaasjeskruid of Malva sylvestris
Hoge vaste plant uit de kaasjeskruid familie. Wordt tot 1,5 m hoog en bloeit met roze gestreepte bloemen van mei tot september. Komen in geheel Europa voor in ruigten. Bevat tal van geneeskrachtige stoffen en vitaminen zoals etherische oliën, looistof, tannine, caroteen enz. Wordt als thee, kruid, smeermiddel in- en uitwendig gebruikt tegen spijsverteringsklachten, laxeermiddel, verkoudheid, tandpijn, ontstekingen, insectenbeten, brandwonden, oogaandoeningen, zelfs als afrodisiacum (lustopwekkend).
Een werkelijk wonderkruid en gebruikt als Herba omnium orbicum (voor alle ziekten).
In onze streken bovendien makkelijk vindbaar!
Het landschap is nu licht golvend vol met wijnvelden afgewisseld met stukjes bos.
Wijnvelden
Dit loopt door tot aan de linkerzijde een onopvallend kerkje in het bos ligt. Deze is in 12e eeuw gebouwd door de Tempeliers en later overgenomen door de Maltheser Ridders. Het is de kerk van Sint Jan de Doper van de Commanderie van Sainte-Christie de L’ Armagnac. In het hospitaal werden ooit zieke Pelgrims liefdevol opgevangen.
Église-Hôpital
de Sainte-Christie
De Commanderie is in vroegere tijden veel groter geweest, maar in de middeleeuwen zijn stenen hiervan gebruikt om de muren van Manciet te versterken. Het ligt mooi verscholen en is een ideaal punt om in alle rust bij te komen.
Grenssteen
met Maltheser kruis
Langs het pad zijn nog enkele grensstenen te vinden die het grondgebied van de Ridders afbakenen. De route loopt over zandpaden langs kronkelende dalen doorkruist met beken onder de dichte loofbomen.
Dichte loofbomen
Het laatste gedeelte loopt tussen wijn- en maïsvelden door het heuvelachtige landschap.
Maïsvelden
voor Nogano
Nogaro ligt tegen de volgende helling aan in de verte. Al een tijdje is het hoge gejank te horen van motoren, wat een tijdje later blijkt te komen van een racebaan die achter de Gîte, annex camping, aan de buitenkant van het stadje ligt. Ze zijn er zelfs bekend om in heel Frankrijk, omdat ook Formule 1 auto’s hier oefenen! Gelukkig blijkt dit tegen de avond op te houden waardoor er weinig last van ondervonden wordt.
Nogaro
Dit doet denken aan Toon met zijn vrouw, die deze zomer in Santiago aankwamen en het Hogar de los Paises Bajos bezochten (Holland huis van het Genootschap in Santiago), beiden met een handbike (Ik was toen Hospitalero). Toon is nu begin 50 en deed vroeger aan wegmotorracen. 17 jaar geleden ging hij met motor onderuit op een circuit in Frankrijk. Het gevolg was een lage dwarslaesie. Hij zat niet bij de pakken neer en wist zich met zijn vriendin aardig te redden. Zo goed zelfs dat ze het plan opvatten met een handbike naar Santiago te gaan. Beiden, omdat de vriendin last heeft van haar rug en ook hierop aangewezen is.
Toon met vriendin per handbike naar Santiago!
Na eerst geoefend te hebben door naar Antwerpen te fietsen en een stuk in Frankrijk, hebben ze dit jaar de rest afgelegd en Santiago gehaald (2500 km!)! Toon met 34 kg en vriendin met 25 kg op de fiets. Hij had de fiets zo gemaakt dat de rolstoel op de fiets geklikt kon worden. Daardoor konden ze van camping naar camping trekken, met de hand voortgedreven fiets, over alle bergen! Een geweldige prestatie die ze een grote voldoening gaf. Toen de fietsen voor de Hogar geparkeerd stonden gaf dit heel wat bekijks!!
De Gîte Communal heeft zoals gebruikelijk een Dormitoir en aparte kamers voor de Chambres d’hôtes in een modern gebouw.
Dormitoir
in Nogaro
De Dormitoir is een rond gebouw met een aparte houten kapconstructie, waar de bedden in een cirkel aan de buitenrand staan. Niet vol, lekker ruim en goed uit te houden.
Het centrum is nog een behoorlijk stuk lopen en verre van opwindend. Na al de mooie plaatsjes van de afgelopen dagen blijkt Nogaro vooral te bestaan uit straten waar zwaar vrachtverkeer onophoudelijk doorraast richting Toulouse. Een mooi plein is er niet, zodat aan één van de kruispunten op het terrasje gezeten wordt.
Nogaro
3 notenbomen
De tijd wordt nuttig besteed door tot St. Jean-Pied-de-Port voor elke dag een reservering te maken (Vandaag maandag tot volgende week maandag!). Hierbij een kleine tegenvaller. De laatste avond wil ik doorbrengen bij Arno en Huberta in de l’Esprit du Chemin. Helaas, net een dag voor de aankomst sluiten ze de tent en wordt een andere oplossing gezocht.
Nogaro is weliswaar een oude stad op een kruispunt van wegen aangelegd maar behoorlijk smakeloos. De naam zou afstammen van een notenboomplantage waarvan 3 bomen nog steeds in het wapen staan.
La Collégiale Saint-Nicolas
Het kerkje is in 1596 door de Protestantse troepen van Montgomery behoorlijk beschadigd en niet al te zorgvuldig weer opgebouwd. Bekende naam? Inderdaad is dit een oude adellijke familie uit Calvados in Normandië en die ook in Engeland aanwezig is. Bij Willem de Veroveraar in 1066 waren Montgomerys aanwezig en hielden in Wales en heel Engeland landgoederen met titels over. De Engelse tak schrijft de naam nu met één M, de Franse met twee MM.
Al het beeldhouwwerk op het Timpaan is beschadigd tijdens de Hugenotenoorlog
Nadat in de Bartholomeüsnacht Gaspard de Coligny, Protestants Admiraal, vermoord was kon Gabriel de Lorges, Compte de Montgomery en een belangrijke commandant, net op tijd ontsnappen en werd de gevreesde aanvoerder van het Hugenoten leger die in Zuid-West Frankrijk verschrikkelijk huishield. Hij vermoordde elke gevangen katholiek, maar ontliep zijn lot niet toen hij in 1574 in Parijs werd onthoofd!
Aan de zijkant zijn de oorspronkelijke bogen bij de ingang naar het klooster nog te zien, die uit de begintijd van de kerk stammen met een duidelijk Spaanse invloed.
Oorspronkelijke
ingang Klooster
Een fatsoenlijk Restaurant vinden is nog niet zo gemakkelijk omdat verschillende geen maaltijden serveren. In een Hotel ernaast zitten Jean-Pierre, Lynn en Jacques met Nadette die een Pelgrimsmenu krijgen. Hierbij aangeschoven waarbij voor een redelijke prijs een heerlijk menu gegeten wordt. Met de wijn een waarlijk vertegenwoordiger van de Franse eetcultuur!
We zijn het erover eens dat een stadje zonder plein en vele vrachtverkeer het niet is. Waarom alles gesloten? De suggestie dat in Frankrijk te kort gewerkt wordt krijgt onverwachte bijval van de serveerster, die in Zwitserland gewerkt heeft!
Door naar de Gîte voor een rustige nacht na 545 km!
