4 September, Saint-Privat-d’Allier – Saugues 19 km

De Madam arriveert tegen 8:00 uur waarna de tafel voor het ontbijt gedekt wordt. De Zwitserse meisjes, Arianne en Rosanne zijn in opperbeste stemming. Iedereen heeft nu toch maar gereserveerd voor vanavond zodat geen toestanden te verwachten zijn.

De echt vriendelijke Madam heeft eigengemaakte jam en melk. Ze heeft een boerderij even verderop. Eten ging niet gisterenavond maar normaal doet ze dat ook. Zeer aan te bevelen adres dat niet in de boekjes staat!

Perfect Petit Dejeuner

Het is zeker 9:00 uur voordat gestart wordt, maar het traject is vandaag niet zo lang.

De harde slagschaduwen ’s morgens geven toch al aan dat de herfst nadert. Een dun truitje met lange mouwen doet het goed tegen de kilte hier op 900 m hoogte.

Saint-Privat in het lage gedeelte

Na Privat gaat het direct steil omhoog met prachtige uitzichten op de omgeving. Dit landschap is echt zo ongeveer het mooiste van de gehele route.

Saint-Privat-d’Allier – Saugues 19 k

Bij de 3 kruizen wordt uitvoerig hiervan genoten. Van de oude burcht in Privat is eigenlijk alleen de toren over gebleven.

Magnifiek uitzicht op Privat

De route wordt weer duidelijk aangegeven en loopt na een klein klimmetje nu vooral naar beneden.

Route wordt goed aangegeven

Dat hele stukken over stokoude paden gaat, is te zien aan de middeleeuwse bestrating waar over gelopen wordt.

Middeleeuwse bestrating

Zo nu en dan door een verlaten gehuchtje volgen steeds weer mooie bospaden.

Mooie bospaden

Rochegude ligt op 970 m hoogte op de rand van een groot ravijn dat het vulkanische Velay scheidt van het Margeride bergland. Het heeft een oude Jacobskapel met erachter een Donjon, wat de oude toren is, enig overblijfsel van een kasteel dat er gestaan heeft en over de verre omgeving kijkt.

Rochegude

Het is een hooggelegen schilderachtig dorpje mooi genoeg om je een sprookjesachtig Frankrijk gevoel te geven. Toch is het dorpje uitgestorven op de vele wandelaars na dan.

Sprookjesachtig dorpje

Naar de Donjon en kapel lopen trappen waar van de route af toch even gekeken moet worden. Frankrijk heeft volop van dit soort middeleeuwse monumenten.

Donjon en Jacobskapel

Vanaf Rochegude volgt een steile afdaling dwars door een bos met ruwe rotsen en een hoogteverschil van 400 m.

Steile afdaling over rotsformaties

Vanuit het gehuchtje Pratclaux kijk je mooi op Monistrol-d’Allier beneden aan de rivier.

Dal van Monistrol

Over de oude ijzeren brug gaat het naar de andere oever van de Allier waar een uitnodigend terrasje ligt. De koffie is goed en verschillende Pelgrims steken aan. Zo ook 2 Nederlandse vrouwen uit de regio Den Haag die ook al in Le Puy waren. Eén wilde door naar Santiago, de ander liep een weekje mee. Hierna niet meer gezien.

Monistrol

Vanaf het terras is een prachtig uitzicht op de woeste kloven waar de Allier doorheen moet. Aan deze kant in het Margeride bergland bestaat de bodem vooral uit graniet wat weinig vruchtbaar is. Op het terrasje een broodje kaas proberen te bestellen, maar niet mogelijk! Ze hebben de baguettes nodig voor bij de menu’s zo tegen de middag. Het blijven vreemde gasten! De ober denkt mij een plezier te doen met een los stukje brood, dat weer wel.

De Allier

Wat nu te wachten staat is onbekend, maar achteraf de zwaarste klim van de gehele route! Een hoogteverschil van 500 m moet overwonnen worden in een paar kilometer en dat zullen we weten! Het stadje uit beginnen de serpentines meteen. De weg loopt steil tegen de Gorges op en staat voor prachtige vergezichten.

Terugblik op Monistrol

De rotshellingen bestaan gedeeltelijk uit basaltzuilen die een kristallijne vorm hebben en ooit ontstaan zijn door vulkanische werking.

Basaltzuilen

Voetje voor voetje wordt de steile helling genomen. Het is nog bloedheet ook zodat de 11 kg bepakking extra drukt. Om mij heen zwoegen andere Pelgrims moeizaam naar boven. De kapel van Madeleine wordt gepasseerd.

La Chapelle de la Madeleine

Dit is een gevel die een natuurlijke grot in het machtige basalt afsluit. Helaas is de deur gesloten. Al in 1312 wordt het bestaan van deze kapel genoemd, terwijl in de grot resten van bewoning door de Kelten zijn gevonden. De steile muur loopt onverminderd door tot een paar boerderijen in Escluzel bereikt worden. Overal liggen Pelgrims uit te puffen. Water is voldoende beschikbaar. Aan de overzijde van het dal van de Allier is de Donjon te zien van Rochegude waar we enige uren geleden begonnen met de afdaling naar Monistrol.

Aan de overzijde de Donjon van Rochegude

Het klimt onverminderd door. Aan de bosrand staat het Duitse echtpaar met ezel en kind. Ze hebben het dik naar de zin. Gisteren waren ze ook in Privat. Zij waren het die de ezel meenamen in Le Puy. Ze vonden het jammer dat ik ze daar niet aangesproken had omdat ze geen woord Frans konden, waardoor de overdracht nogal moeizaam verlopen was. Een ezel als lastdier is mooi, vooral omdat ze makkelijk 100 kg kunnen dragen. Nadeel is dat ze maar 3 km per uur lopen, wat de actieradius per dag sterk beperkt.

Dal van de Allier met de hoogte van Velay

De omgeving is werkelijk prachtig met uitzichten over de bergen naar alle kanten. Het is de Gévaudan, vroeger een aparte provincie, nu behorend tot het Departement Lozère. Het is vrij dun bevolkt maar met oude sporen naar prehistorische volken. Zo woonde hier de Gallische stam van de Gabalas, die met Vercingetorix de Romeinen van Julius Ceasar bevochten in 46 AD en verloren, waarna heel Gallië werd bezet. Vercingetorix (rix duidt op zijn Koninklijke afkomst!) is 6 jaar gevangen gehouden in Rome, uitgehongerd en wreed terechtgesteld met de Garotte (wurgpaal).

Vercingetorix is verheven tot nationale en mythische figuur van het Frankrijk van nu.

Duidelijk is dat deze oer Galliër model heeft gestaan voor de zo populaire verhalen over Asterix en Obelix!

Vercingetorix

In het gehucht Montaure is het einde van de grote klim bereikt, waarna het verder golft door de nu meer op een plateau liggend berglandschap.

Eindelijk boven

In het dorp is een zeldzaam en prettig terrasje dat al gauw volzit met dorstige Pelgrims. Je kunt ook overnachten in de bijbehorende Gîte. Hoe dan ook zorgen de wandelaars voor enig leven in de uitstervende gemeenschappen.

☼ Veldlathyrus of Lathyrus pratensis (Papilioneae)

Klimmende vaste plant uit de vlinderbloemfamilie. Beetje rommelige welruikende plant. Groeit langs bermen in grasland. Bloeit van juni t/m september. Hoogte 30 – 120 cm. Is goed veevoer. De erwten werden vroeger bij schaarste gegeten. Kruid voor het bereiden van een slijmoplossende middel bij hoesten en bronchitis.

Voor Roziers

Hoewel het traject vandaag maar 19 km is moet het vooral door de buitengewone steile klim in een behoorlijke hitte niet onderschat worden. Gelukkig zijn op deze route enkele prima terrasjes aanwezig, wat verderop zeldzamer wordt.

Huiskamerterrasje

De laatste bergtop ligt op bijna 1100 m hoogte bij Rognac, waarna het dal van Saugues zich beneden uitstrekt met de bergen voor morgen erachter.

Volgende dal

Voor Saugues moet de Route National overgestoken worden, waarbij de stad schilderachtig voor ons ligt. Langs het pad staan vreemde kunstwerken om de zaak op te leuken. In het stadje blijken meer van dit soort uitingen aanwezig te zijn.

Saugues

Hoewel Saugues maar 1900 inwoners heeft, is het de voormalige hoofdstad van het Graafschap Gévaudan.

Saugues

Dit stadje is in heel Frankrijk bekend door het woest verscheurende roofdier dat tussen 1764 – 1767 talloze slachtoffers maakte in de hoogvlakten van La Margeride. Deze angst wordt levendig gehouden door het houten beeld dat vanaf de berghelling op Saugues neerkijkt.

La Bête de Gévaudan

☼La Bête de Gévaudan

Tegenwoordig is Saugues vooral een slaperig stadje dat leeft van de toeristen. Vroeger werden als specialiteit “esclòps”, (klompen) vervaardigd, waar net als bij ons bijna niets meer van te merken is. De Accueil Randonneurs La Margeride ligt in een zijstraatje en is gauw gevonden. Gelukkig gereserveerd want het was 'complet'. Het bed ligt in een straatje verderop, waarbij de kamer gedeeld wordt met enkele snurkende Françaises. Ze hadden wel van te voren gewaarschuwd! Zoals vaker op de route kan met een codeslot binnengekomen worden.

Pleintje in Saugues

De overnachting voor 29,50 Euro incl. demi-pension en ontbijt is alleszins redelijk. Op een terras bij het mooie café aan de hoofdstraat is het gezellig. De opvallende Française die gisteren in Privat luidruchtig aanwezig was, is nu de klos. Ze moet 2 rugzakken dragen omdat haar vriend gevallen was, wat een beschadigde knie opleverde. 18 Kg; dat gaat niet lukken. Waarschijnlijk was het afgelopen hierna, want ze werden niet meer teruggezien. Hieruit blijkt eens te meer: tijdens lopen één oog op de voeten en één voor het landschap!

Tour des Anglais met kerk Saint-Médard

Vreemde kunstwerken

Om 19:00 uur is het eten geblazen in de gezamenlijke eetzaal. Vooral Fransen zitten aan de lange tafels, waarbij aangeschoven wordt. Het is dezelfde groep die eergisteren al in Le Puy aanwezig was. Ze lopen een week met begeleiding van een auto voor de bagage. Enkelen komen uit de Elzas wat converseren op zijn Duits een stuk makkelijker maakt. Ze vragen hoe Frankrijk ervaren wordt. Nu eigenlijk lijken ze wel erg op “Boches” (equivalent van moffen) met hun regeltjes en formaliteiten, waar ze wel van opkijken. Wat opvalt is dat Fransen in zijn algemeenheid over weinig humor beschikken. De grote humorist vinden ze Coluche die al 20 jaar overleden is. Als ze een opmerking maken over het smeerkaasje dat; “La Vache qui rit” (de lachende koe) heet, merk ik op dat ze de Fransen daar mee bedoelen. Aan de reacties te merken komt dit niet echt aan!

Eetzaal

Het bed wordt verderop vroeg opgezocht. Een mooie maar zware dag waarbij, ondanks de 19 km, pas om 16:30 uur binnengekomen werd. Nu zitten er 42,2 km op!